Tourists’ Behavior and Willingness to Pay for Tourism in Noen Hom Community Enterprise, Mueang District, Prachinburi Province

Authors

  • Thichakorn Kasornbua Faculty of Business Administration and Service Industry, King Mongkut’s University of Technology North

Keywords:

Willingness to Pay, Community Enterprise, Tourism Activities

Abstract

This research aimed at studying tourist’s travel behavior, moreover, willingness to pay the tourism activity fee for the cycling tour and Ban Noen Hom community tour. The questionnaire was a tool for data collecting from a sample, 300 cases of tourists visiting Ban Noen Hom district. Data analysis of tourist’s travel behavior used frequency and percentage and willingness to pay used binary logistic regression analysis.

As a result of tourist’s travel behavior, the tourists preferred; nature touring on weekends, a group of 2-5 travelers, and one day trip. There was a traveling expense of 1,000 – 3,000 Baht. In general, the tour was in January – March, with family, and traveled by private vehicle. Regarding willingness to pay the tourism activity fee, the tourists were willing to pay the activity fee for the group of 10, 20, and 30 travelers as 87.33, 93, and 94 percent. Researching binary logistic regression analysis found that the logistic regression equation could predict willingness to pay the tourism activity fee for 10, 20, and 30 travelers as 36.8, 39.1, and 52.2 percent. Furthermore, the tour expense of group 10 and 20 travelers influenced willingness to pay tourism activity fee with statistical significance at 0.05 and 0.10 accordingly. Concerning Exp , the tourist dealing with the increase of traveling expense from lower than 1,000 Baht to 1,000-3,000 Baht tended to pay less traveling expense.

References

กชพร สุขจิตภิญโญ และกาญจนา โชคถาวร. (2555). การศึกษาความเต็มใจที่จะจ่ายเพื่อการอนุรักษ์มรดกทางวัฒนธรรมโบราณสถานเวียงกุมกาม. WMS Journal of Management, 1(1), 1-9.

คณะกรรมการนโยบายการท่องเที่ยวแห่งชาติ. (2560). แผนพัฒนาการท่องเที่ยวแห่งชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ.2560-2564). กรุงเทพฯ : สำนักงานกิจการโรงพิมพ์องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก.

เจษฏา ไหลภาภรณ์ และชาคร ประพรหม. (2563). การใช้จ่ายเพื่อการท่องเที่ยวเชิงสุขภาพของนักท่องเที่ยวที่เดินทางมาท่องเที่ยวในอำเภอเบตง จังหวัดยะลา. วารสารวิชาการ คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 16(2), 37-66.

ชยุตม์ วะนา และสิริกร เลิศลัคธนาธาร. (2561). มูลค่าทางเศรษฐศาสตร์ของแหล่งท่องเที่ยวทางประวัติศาสตร์ อุทยานประวัติศาสตร์เมืองสิงห์ จังหวัดกาญจนบุรี กับความเต็มใจที่จะจ่ายของนักท่องเที่ยว. วารสารบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 13(2), 85-99.

ชุลีพร ธานีรัตน์ และพัชรี เชยจรรยา. (2557). รูปแบบการดำเนินชีวิต การเปิดรับข่าวสาร และพฤติกรรมการท่องเที่ยวตลาดย้อนยุคของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารนิเทศศาสตร์และนวัตกรรม นิด้า, 1(1), 131.146.

ณัฏฐพัชร มณีโรจน์. (2560). การจัดการการท่องเที่ยวโดยชุมชน. วารสารวิชาการการท่องเที่ยวไทยนานาชาติ, 13(2), 25-46.

ธนภร ศรีไชย, ธีรา เอราวัณ และชินภัทร คันธพนิต. (2563). ความสัมพันธ์ระหว่างการรับรู้คุณภาพการใช้บริการกับความพึงพอใจของนักท่องเที่ยว : กรณีศึกษาธุรกิจโฮมสเตย์ในประเทศไทย. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 12(3), 35-48.

ผานิตย์ ถิรพลงาม, อำไพ ศักดานุกูลจิต สไลวินสกี้, ธัญญพัทธ์ วัฒนจิรพันธุ์ และจงจิต ลิอ่อนรัมย์. (2560). พฤติกรรมและแรงจูงใจในการท่องเที่ยวด้วยจักรยานในเทศบาลตำบลบางพระ อำเภอศรีราชา จังหวัดชลบุรี. 3 มีนาคม 2560. จุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย. 184.

พิมพิกา ชมชีพ. (2559). การประเมินมูลค่านันทนาการเพื่อการจัดการสวนสัตว์นครราชสีมา. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.

ภราดร ปรีดาศักดิ์. (2549). หลักเศรษฐศาสตร์จุลภาค. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

มัทนา อินไชย, สุรชัย กังวล, วราภรณ์ งามสมสุข และณัฐิยา ตันตรานนท์. (2559). การประเมินมูลค่าประโยชน์ด้านนันทนาการของแหล่งท่องเที่ยวทางธรรมชาติโดยวิธีการต้นทุนการเดินทางส่วนบุคคล กรณีศึกษา แหล่งท่องเที่ยวในอำเภอแม่วาง จังหวัดเชียงใหม่. 22 กรกฎาคม 2559. มหาวิทยาลัยราชภัฏเพชรบูรณ์. 864-876.

รัฐภูมิ วงค์ประดู่. (2560). ความเต็มใจที่จะจ่ายเงินและคุณลักษณะที่เป็นที่ชื่นชอบของการตัดสินใจเลือกเข้าพักในโรงแรม. วิทยาศาสตรมหาบัณฑิต (ธุรกิจอสังหาริมทรัพย์) มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ฤกษ์รัตน์ ปักกันต์ธร และสุรเชษฎ์ เชษฐมาส. (2550). ค่าความเต็มใจจ่ายในการไปเยือนวนอุทยานน้ำตกเจ็ดสาวน้อย. วารสารเศรษฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์, 14(2), 57-69.

วีระพล ทองมา. (2553). การท่องเที่ยวโดยชุมชน (Community Based Tourism: CBT) สำหรับการพัฒนาคุณภาพชีวิตของชุมชนในเขตที่ดินป่าไม้. ค้นเมื่อ 22 ธันวาคม 2563 จาก http://www.dnp.go.th/fca16/file/i49xy4ghqzshj1.doc

สถาบันการท่องเที่ยวในชุมชน. (ม.ป.ป.). การท่องเที่ยวโดยชุมชน. ค้นเมื่อ 22 ธันวาคม 2563, จาก http://thaicommunity basedtourismnetwork.wordpress.com/cbt/

สุฤดี โกศัยเนตร. (2549). Multicollinearity: examples in binary logistic regression. Data Management & Biostatistics Journal, 2(1), 9-17.

หลี เชี่ยนเหวิน และศรัณยพงศ์ เที่ยงธรรม. (2561). การรับรู้คุณค่าด้านราคาและด้านการท่องเที่ยวที่ส่งผลต่อความพึงพอใจและความภักดีในการไปท่องเที่ยวจีนของนักท่องเที่ยวชาวไทย. วารสารวิชาการ มทร. สุวรรณภูมิ (มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์), 3(1), 90-102.

อรอนงค์ เฉียบแหลม. (2563). ความต้องการและความเต็มใจจ่ายค่าธรรมเนียมในการเข้าชมของพิพิธภัณฑ์ : กรณีศึกษา พิพิธภัณฑ์เรือหลวงลันตาและศูนย์การเรียนรู้เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว 84 พรรษา. วารสารการบริการและการท่องเที่ยวไทย, 15(2), 55-67.

อัจฉรา ศรีลาชัย และภูเกริก บัวสอน. (2561). แนวทางการจัดการรูปแบบการท่องเที่ยวโดยชุมชนอย่างยั่งยืน กรณีศึกษาชุมชนบ้านโคกเมือง ตำบลจระเข้มาก อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารบัณฑิต มหาวิทยาลัยราชภัฏวไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์, 12(1), 218-229.

Aaker, D. A., Kumar, V., & Day, G. S. (2001). Marketing research (7th ed.). New York : John Wiley & Sons.

Azam, A., Mohamad, H. M., & Majid, K. S. (2016). Estimating the outdoor recreational value of lavizan jungle park of tehran using contingent valuation method (CV). Journal of Ecology, 6, 225–234.

Biswas, A. (2016). A study of consumers’ willingness to pay for green products. Journal of Advanced Management Science, 4(3), 211–215.

Cochran, W.G. (1977). Sampling techniques (3rd ed.). New York : John Wiley and Sons Inc.

George, D., & Mallery, M. (2003). Using SPSS for windows step by step: a simple guide and reference (4th ed.). Boston : Allyn & Bacon.

Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., Alderson, R. E., & Tatham, R. L. (2006). Multivariate data analysis (6th ed.). New Jersey : Pearson.

Irena, P. B. (2016). Defining target market based on tourist’s perception: The example of tourist destination Dubrovnik. Journal of Business Economics and Management, 4(5), 378-383.

Reynisdottir, M., Song, H., & Agrusa, J. (2008) Willingness to pay entrance fees to natural attractions: An icelandic case study. Tourism Management, 29, 1076–1083.

Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment of criterion-referenced test item validity. Dutch Journal of Educational Research, 2, 49-60.

The Association of Southeast Asian Nations (ASEAN). (2016). ASEAN community-based tourism standard. T.A.O.S.A.N.(ASEAN) (Ed.), 270.

Downloads

Published

18-11-2021

How to Cite

Kasornbua, . T. . (2021). Tourists’ Behavior and Willingness to Pay for Tourism in Noen Hom Community Enterprise, Mueang District, Prachinburi Province. Journal of Accountancy and Management, 14(2), 85–103. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/mbs/article/view/250658

Issue

Section

Research Articles