การจัดการห่วงโซ่อุปทานเพื่อสร้างมูลค่าเพิ่มให้กับพืชเศรษฐกิจ ในเขตอำเภอเมืองจังหวัดแม่ฮ่องสอน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยมีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาและวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานงา ถั่วเหลืองและข้าว และสร้างโมเดลธุรกิจและกลยุทธ์ส่วนประสมการตลาดแก่เกษตรกรเพื่อใช้ประโยชน์เชิงพาณิชย์ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ ใช้การสัมภาษณ์เชิงลึกและการสนทนากลุ่มกับกลุ่มงาเพื่อสุขภาพบ้านปางหมู กลุ่มถั่วเน่าแผ่นบ้านปางหมู และ กลุ่มการเกษตรวิสาหกิจชุมชนตำบลผาบ่อง วิเคราะห์ข้อมูลด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา ส่วนการวิจัยเชิงปริมาณเป็นการวิจัยเพื่อศึกษาพฤติกรรมผู้บริโภคงา ถั่วเหลืองและข้าว ใช้แบบสอบถามกลุ่มตัวอย่างในจังหวัดแม่ฮ่องสอน 200 ราย และเชียงใหม่ 300 ราย วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติเชิงพรรณนา ผลการศึกษา พบว่า โซ่อุปทานของงา ถั่วเหลืองและข้าว ที่นาเพาะปลูกส่วนใหญ่เป็นของเกษตรกร พันธุ์พืชที่ใช้ปลูกใช้พันธุ์ที่เก็บไว้จากปีก่อนด้วยแรงงานของครอบครัว ส่วนผลผลิตจะขายให้กับพ่อค้าคนกลางที่เป็นผู้กำหนดราคา แต่มีบางรายนำไปแปรรูป ทำการตลาดและกำหนดราคาขายเอง แต่ต้องพัฒนากระบวนการผลิตและใช้เทคโนโลยีในการช่วยลดต้นทุน ผลการศึกษาโมเดลธุรกิจและกลยุทธ์การตลาดที่เหมาะสม พบว่า ต้องขยายตลาดไปยังกลุ่มตลาดที่กว้างขึ้น และนำเอาตำแหน่งผลิตภัณฑ์และอัตลักษณ์สินค้ามาเป็นกลยุทธ์สร้างความแตกต่าง ผ่านช่องทางการจัดจำหน่ายทั้งออนไลน์และออฟไลน์เพื่อการเข้าถึงลูกค้าที่มากขึ้น ด้านการส่งเสริมการตลาดต้องมีพนักงานขายที่แสวงหาลูกค้าใหม่ ๆ ร่วมกับการประชาสัมพันธุ์การมีส่วนรวมในการอนุรักษ์สิ่งแวดล้อม และดำเนินการค้าที่เป็นธรรม
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
ชื่นจิตร อังวราวงศ์ และไพบูลย์ ญาณกิตติ์กูร. (2560). การวิเคราะห์โมเดลธุรกิจ (Business Model Canvas) ผลิตภัณฑ์อาหารเสริมสุขภาพผงข้าวออร์แกนิคชงดื่ม. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยหอการค้าไทย, 37(4), 93-109.
ฐาปนา บุญหล้า และนงลักษณ์ นิมิตภูวดล. (2555). การจัดการโลจิสติกส์ : มิติซัพพลายเชน. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
เดอะสแตนดาร์ด. (2563). ฟิลิป คอตเลอร์ บิดาแห่งการตลาดยุคใหม่ชี้ธุรกิจต้องมีศักยภาพที่จะสร้างสังคม ไม่ใช่แค่ “กำไร.” ค้นเมื่อ 9 กุมภาพันธ์ 2563. จาก https://thestandard.co/world-marketing -summit-asia-2019/
ธันยธร ติณภพ และคณะ. (2559). ความสัมพันธ์ของกระบวนการจัดการห่วงโซ่อุปทานกับภูมิปัญญาท้องถิ่นของกลุ่มวิสาหกิจ ชุมชนผลิตข้าวอินทรีย์ในเขตภาคกลาง. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ในพระบรมราชูปถัมภ์, 11(3), 319-330.
นิพนธ์ พัวพงศกร และคณะ. (2553). โครงการศึกษาแนวทางการจัดการห่วงโซ่อุปทานปทานและ โลจิสติกส์. สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. กรุงเทพฯ.
ปราโมทย์ ยอดแก้ว. (2560). การพัฒนาการตลาดข้าวอินทรีย์ในสังคมไทย. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร. 5 (ฉบับพิเศษ), 406-420.
พีรภาว์ ทวีสุข. (2558). ความคิดเห็นเกี่ยวกับกลยุทธ์ส่วนประสมทางการตลาดของผู้ประกอบการข้าวอินทรีย์ในประเทศไทย. สุทธิปริทัศน์, 29(92), 166-181.
พัชรินทร์ สุภาพันธ และคณะ. (2560). กลยุทธ์ทางการตลาดที่เหมาะสมสำหรับช่องทางการจัดจำหน่ายสินค้าเกษตรอินทรีย์ในจังหวัดเชียงใหม่. วารสารปาริชาตมหาวิทยาลัยทักษิณ. (ฉบับพิเศษ), 35-44.
มานพ ชุ่มอุ่น. (2557). การศึกษาสถานการณ์อาหารอินทรีย์และศึกษาพฤติกรรมและความต้องการของผู้บริโภคต่ออาหารอินทรีย์ในจังหวัดเชียงใหม่. คณะวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฏเชียงใหม่.
ระบบสถิติทางการทะเบียน. (2563). จำนวนประชากรแยกรายอายุ จังหวัดแม่ฮ่องสอน. ค้นเมื่อ 8 มีนาคม 2563, จาก http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/ upstat_age_disp.php
สมพร อิศวิลานนท์. (2561). ทิศทางงานวิจัยด้านข้าวในภาพรวมและตลาดข้าวในอนาคต : งานประชุมวิชาการข้าวแห่งชาติ ครั้งที่ 5. วันที่ 23-24 พฤษภาคม 2561.
สมพร อิศวิลานนท์ ปิยะทัศน์พาฬ อนุรักษ์และ ชมพูนุท สวนกระต่าย. (2556). การวิเคราะห์ห่วงโซ่อุปทานของข้าวไทย: กรณีศึกษา ข้าวหอมมะลิบรรจุถุง. สถาบันคลังสมองของชาติ (สศช.) : ซีโน พับลิชชิ่ง แอนด์แพคเกจจิ้ง.
สิริกาญจน์ กิจโป้ และวิเชียร วรพุทธพร. (2560) กลยุทธ์การตลาดเพื่อเพิ่มยอดเงินฝากประจำของธนาคารกรุงไทยจำกัด (มหาชน) สาขาโนนไทย อำเภอโนนไทย จังหวัดนครราชสีมา. วารสารการบัญชีและการจัดการ, 9(3), 121-141.
เสาวภา พิณเขียว และนภวรรณ ตันติเวชกุล. (2560). การสื่อสารความเป็นตราสินค้าระดับโลกของตราสินค้าระดับโลกและตราสินค้าท้องถิ่นในประเทศไทย. วารสารบริหารธุรกิจ เศรษฐศาสตร์และการสื่อสาร, 12(2), 93-109.
สำนักงานเกษตรจังหวัดแม่ฮ่องสอน. (2560). จุดแข็ง จุดอ่อน โอกาสและอุปสรรคของภาคการเกษตรของจังหวัดแม่ฮ่องสอน. ค้นเมื่อ 25 กันยายน 2560, จาก http://www.maehongson.doae.go.th/
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). แม่ฮ่องสอนโมเดล “แม่ฮ่องสอน : มนต์เสน่หฺแห่งขุนเขา.” สืบค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2562. จาก https://www.nesdc.go.th/ewt_ news.php?nid= 7679&filename=index
Gereffi, G., Bamber, P., Frederick, S., & Fernandez -Stark, K. (2013). Costa Rica In Global Value Chains: An Upgrading Analysis. Duke Center on Globalization, Governance & Competitiveness. Durham : North Carolina.
Gereffi, G., & Fernandez-Stark, K. (2011). Global Value Chain Analysis: A Primer. Center of Globalization, Governance & Competitiveness, Duke University, Durham : North Carolina.
Kotler, P. (1997). Marketing Management: Analysis, Planning Implementation and Control (9th ed.). New Jersey : Asimmon & Schuster.
Lingley, R. (2009). Marketing strategy and alliances analysis of Starbucks corporation. Retrieved November 6, 2018, from https://digitalcommons. liberty.edu/busi_fac_pubs
Osterwalder, A., & Pigneur, Y. (2010). Business Model Generation. New Jersey : John Wiley & Sons.
Yamane, T. (1967). Statistics : An Introductory Analysis (2nd ed.). New York : Harper & Row.
