Relationship between Corporate Social Responsibility Vision and Environmental Accounting Efficiency of Textile Businesses in Thailand
Abstract
This research aimed to examine the relationships between corporate social responsibility vision and environmental accounting efficiency of textile businesses in Thailand. The questionnaires were used as the tool for collecting data from 104 accounting directors of textile businesses in Thailand. The statistic techniques used for the analysis of the collected data were multiple correlation analysis and multiple regression analysis. The results indicated that corporate social responsibility vision in aspects of corporate governance, fair operating practice, social development, and attention to environment had relationship and positive effect on the overall environmental accounting efficiency. The results of the research can be the guidelines for determining the corporate vision in terms of social responsibility for raising awareness of the people in organization, and for responding to the need of the social expectation in terms of social responsibility. This can build and enhance the credibility, trustworthiness, and good image of the corporate, which perceived by all stakeholders, both inside and outside of the organization via the environmental accounting reports.
References
กัญญรัตน์ หงส์วรนันท์. (2555). การแสดงความรับผิดชอบต่อสังคม : กลยุทธ์และโอกาสขององค์กรธุรกิจ
ประเทศกำลังพัฒนาในสังคมพลวัต. นิเทศศาสตร์ธุรกิจบัณฑิตย์, 6(2) : 83-112
กรมโรงงานอุตสาหกรรม กระทรวงอุตสาหกรรม. (2557). รายชื่อโรงงานอุตสาหกรรม. ค้นเมื่อ 20 มีนาคม 2557,
จาก https://www.diw.go.th/hawk/default.php.
นิภา วิริยะพิพัฒน์. (2552). ก้าวทันกระแสความรับผิดชอบต่อสังคม. วารสารวิชาการมหาวิทยาลัยหอการค้าไทย.
, (3) : 197
นิพันธ์ เห็นโชคชัยชนะและศิลปพร ศรีจั่นเพชร. (2552). ทฤษฎีการบัญชี. กรุงเทพฯ : ทีพีเอ็น เพรส
บุญชุม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
พยอม กบิลพัฒน์. (2556). ผลกระทบของความรับผิดชอบทางสังคมเชิงกลยุทธ์และการเปิดเผยข้อมูล
ด้านสิ่งแวดล้อมที่มีต่อประสิทธิผลการบัญชีสิ่งแวดล้อมของธุรกิจที่ได้รับ ISO 14001 ในประเทศไทย. วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปิยะนารถ สิงห์ชู. (2557). คุณค่าหลักจริยธรรมทางธุรกิจต่อองค์กร. ค้นเมื่อ 15 มิถุนายน 2558,
จาก https://www.gotoknow.org/posts/533883
สานิตย์ หนูนิล. (2554). บทบาทหน่วยงานทรัพยากรมนุษย์ในงานด้านความรับผิดชอบต่อสังคมขององค์กร.
สหศาสตร์ศรีปทุม . 1,(2) : 4
สำนักงานส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อม. (2556). ผู้ผลิต SME สิ่งทอและเครื่องนุ่งห่ม.
ค้นเมื่อ 27 กรกฎาคม 2557, จาก https://www.sme.go.th/Pages/home.aspx#page=page-act
มาริสา เชาว์พฤติพงศ์. (2555). การจัดองค์กรและการบริหารงานบุคคล. ค้นเมื่อ 3 ธันวาคม 2558,
จาก https://www.east.spu.ac.th.
รพีพรรณ วงศ์ประเสริฐ. (2553). ความรับผิดชอบต่อสังคมของธุรกิจ Corporate Social Responsibility – CSR.
กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
ศรีรุ่งรัตน์ สุดสมบูรณ์.(2549). ความสัมพันธ์และผลกระทบของศักยภาพภายในองค์กรและสภาพแวดล้อมทางธุรกิจที่มี
ต่อประสิทธิผลของการบัญชีสิ่งแวดล้อมของธุรกิจที่ได้รับ ISO 14001 ในประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์
และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม. ฉบับพิเศษ : 460-467
อิสรีย์ โชว์วิวัฒนา. (2553). บทบาทนักบัญชี : การเปิดเผยข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งแวดล้อม. กรมบัญชีกลาง.
Aaker, D. A., Kumar, V., & Day, G. S. (2001). Marketing research (7th ed.). New York : John Wiley & Sons.
Black, K. (2006). Business statistics for contemporary decision making (4th ed.). USA : John Wiley & Sons.
Cronbach, L. J. (1970). Essentials of psychological testing (3rd ed.). New York : Harper & Row.
Rovinelli, R. J., & Hambleton, R. K. (1977). On the use of content specialists in the assessment
of criterion - referenced test item validity. Journal of Educational Research, 49-60.
Sarmento, D. D. & Manucle D, (2005) “Study of Environmental Sustainability : The Case of Portuguese
Pollution Industries, Energy, An International Journal. 30(8) : 1247 : 1257
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว