การรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะของแรงงานในพื้นที่ นิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การศึกษามีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับการรับรู้ของแรงงานเกี่ยวกับการรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะ จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และปัจจัยองค์กร โดยเก็บรวบรวมข้อมูลจากแรงงานที่ทำงานในพื้นที่นิคมอุตสาหกรรมภาคตะวันออก ซึ่งไม่ทราบจำนวนประชากรที่แน่นอน จึงกำหนดขนาดกลุ่มตัวอย่างโดยใช้สูตรคำนวณขนาดกลุ่มตัวอย่างแบบไม่ทราบจำนวนประชากรที่แน่นอน ได้ขนาดกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 385 คน และเพื่อป้องกันความผิดพลาดในการเก็บรวบรวมข้อมูลจึงเพิ่มจำนวนแบบสอบถามอีก 65 ชุด รวมจำนวนแบบสอบถามที่เก็บรวมรวมทั้งสิ้น 450 ชุด และใช้การสุ่มแบบกำหนดโควต้า (Quota Sampling) ใน 3 จังหวัด ได้แก่ ชลบุรี ระยอง และฉะเชิงเทรา โดยกำหนดจังหวัดละ 150 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม ผลการศึกษาพบว่าแรงงานมีระดับการรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะของแรงงานโดยรวมและรายด้านอยู่ในระดับมาก สำหรับการเปรียบเทียบระดับการรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะของแรงงาน จำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า อายุงาน และลักษณะงานที่แตกต่างกัน ระดับการรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะของแรงงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ส่วนการการเปรียบเทียบระดับการรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะของแรงงาน จำแนกตามปัจจัยด้านองค์กร พบว่า ประเภทการจ้าง และประเภทอุตสาหกรรม
ที่แตกต่างกัน ระดับการรับรู้แนวคิดองค์กรสุขภาวะของแรงงานแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
8C%E0%B8%81%E0%B8%A3%E0%B9%81%E0%B8%AB%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B8%84%E0%B8%A7%E0%B8%B2%E0%B8%A1%E0%B8%AA%E0%B8%B8%E0%B8%82-%E0%B9%92%E0%B9%91-%E0%B8%81%E0%B8%B8%E0%B8%A1
ชาญวิทย์ วสันต์ธนารัตน์ จุลัยวรรณ ด้วงโคตะ และนพพร ทิแก้วศรี. (2556). มาสร้างองค์กรแห่งความสุขกันเถอะ. กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ (สสส.).
เด่นนภา สุวรรณเนตร. (2555). การรับรู้ระบบความปลอดภัยของพนักงานระดับปฏิบัติการในอุตสาหกรรมหล่อหลอมอะลูมิเนียมในประเทศไทย. ปริญญาวิทยาศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาวิทยาการจัดการอุตสาหกรรมสถาบันเทคโนโลยีพระจอมเกล้าเจ้าคุณทหารลาดกระบัง.
ธานินทร์ ศิลป์จารุ. (2551). การวิจัยและวิเคราะห์ข้อมูลทางสถิติด้วย SPSS. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ : บิสซิเนสอาร์แอนด์.
นิติพล ภูตะโชติ. (2556). พฤติกรรมองค์กร. กรุงเทพฯ : วี.พริ้นท์ (1991).
ประพนธ์ ผาสุกยืด. (2549). Happy Workplace-สวรรค์ที่ทำงาน. ค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2557, จาก http://gotoknow.org/blog/beyondkm/58183
ราชบัณฑิตยสถาน. (2554). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.2554. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : นานมีบุ๊คส์พับลิเคชั่นส์.
ลลิดา มาไพศาลทรัพย์. (2557). ย่างก้าวสู่การเป็น "องค์กรแห่งความสุข" บทเรียนการขับเคลื่อนองค์กรสุขภาวะจากสภาอุตสาหกรรมจังหวัดฉะเชิงเทรา. สรรสาระองค์กรแห่งความสุข เล่ม 1: กระบวนการเคลื่อนงานสร้างสุข. กรุงเทพ : บริษัท พี.เอ. ลิฟวิ่ง.
วิรัช สงวนวงศ์วาน. (2550). การจัดการและพฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ : เพียร์สัน เอ็ดดูเคชั่น อินโดไชน่า.
สายฝน หงส์ทอง. (2548). การรับรู้ของพนักงานประกันสังคม เขตพื้นที่ 2 ต่อมาตรฐานว่าด้วยความรับผิดชอบต่อสังคม ISO 26000. วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจบัณฑิต สาขาธุรกิจระหว่างประเทศ มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม.
สุริโย ชัยโสภา.(2549). การรับรู้บรรยากาศองค์การของพนักงานในโรงงานอุตสาหกรรมรถยนต์ ศึกษากรณี บริษัทอาซาฮีสมบูรณ์ อลูมิเนียม จำกัด. วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนา มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. (2557). องค์กรต้นแบบภาคตะวันออก. ค้นเมื่อ 9 ธันวาคม 2557, จาก http://www.happy8workplace.com/project/index.php/master_web/master_view/5
อุรารัตน์ ทองสัมฤทธ์. (2552). การรับรู้แนวคิดการจัดการความรู้ของบุคลากร: สังกัดเทศบาลตำบลในเขตจังหวัดสุราษฎร์ธานี. วิทยานิพนธ์การจัดการมหาบัณฑิต มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์.
Paksoy, M., Paksoy, S., Marangoz, M., & Ozcalici, M. (2011). TQM perception in Turkey: A comparison in industries. African Journal of Business Management, 3188-3198.
