ผลกระทบของการรับรู้ประสิทธิภาพการสื่อสารองค์กรของสำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) ที่มีผลต่อการรับรู้ภาพลักษณ์ ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ เพื่อศึกษาผลกระทบของการรับรู้ประสิทธิภาพการสื่อสารองค์กรของสำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ (กสทช.) ที่มีผลต่อการรับรู้ภาพลักษณ์ของประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร โดยใช้แบบสอบถามเป็นเครื่องมือ ในการเก็บรวบรวมข้อมูลจากประชาชนในเขตกรุงเทพมหานคร จำนวน 326 คน สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล ได้แก่ การวิเคราะห์สหสัมพันธ์แบบพหุคูณ และการวิเคราะห์ความถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการวิจัย พบว่า การรับรู้ประสิทธิภาพการสื่อสารองค์กร ด้านการสร้างความเข้าใจระหว่างกัน ด้านความไว้วางใจในองค์กร และด้านการสนับสนุนการดำเนินงานองค์กร มีความสัมพันธ์และผลกระทบเชิงบวกกับการรับรู้ภาพลักษณ์ โดยรวมและรายด้าน ได้แก่ ด้านองค์กร ด้านพนักงาน ด้านการบริการ และด้านความรับผิดชอบต่อสังคม ดังนั้น คณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติควรให้ความสำคัญ มุ่งเน้นและสนับสนุนเกี่ยวกับการรับรู้ประสิทธิภาพการสื่อสารองค์กร เพื่อปรับปรุงกลยุทธ์ด้านการสร้างการรับรู้ภาพลักษณ์องค์กร โดยคำนึงถึงการสื่อสารข้อมูลข่าวสารต่าง ๆ ออกไปสู่กลุ่มเป้าหมายและประชาชน เพื่อประโยชน์ในการปฏิบัติหน้าที่การงาน รวมทั้งการสร้างร่วมมือระหว่างกันต่อการรับรู้ข้อมูลข่าวสารของประชาชนด้วย และเพื่อเพิ่มโอกาสทางการตลาดและศักยภาพทางการแข่งขันมากยิ่งขึ้น
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
บุญชม ศรีสะอาด. (2556).การวิจัยเบื้องต้น. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพมหานคร : สุรีวิยาสาส์น.
พรทิพย์ วรกิจโภคาทร. (2553). ภาพพจน์นั้นสำคัญยิ่ง : การประชาสัมพันธ์กับภาพพจน์. วิทยานิพนธ์ ว.ม. กรุงเทพมหานคร : มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พรทิพย์ พิมลสินธุ์. (2545). ภาพพจน์เป็นสิ่งสำคัญ : การประชาสัมพันธ์กับภาพพจน์. พิมพ์ครั้งที่ 10. คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พีระพงษ์ มานะกิจ. (2556). นโยบายการกำกับดูแลเนื้อหาสื่อภายใต้ กสทช. วารสาร อิศราปริทัศน์.ปีที่ 2 ฉบับที่ 4.กรุงเทพมหานคร : บริษัท พี.เอ.ลีฟวิ่ง จำกัด.
รัชนี วงศ์สุมิตร. (2547). หลักการประชาสัมพันธ์. ชลบุรี: มหาวิทยาลัยบูรพา.
รุ่งรัตน์ ชัยสำเร็จ. (2558). การสื่อสารองค์กร : แนวคิดการสร้างชื่อเสียงอย่างยั่งยืน. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพมหานคร : โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
วิรัช ลภิรัตนกุล. (2554). การประชาสัมพันธ์. พิมพ์ครั้งที่ 9. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์จุลาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สุธา พงศ์ถาวรภิญโญ. ดุษฎี นิลดำ และนันทิดา โอฐกรรม. (2548) หลักการสื่อสารองค์การ. กรุงเทพมหานคร : ศูนย์หนังสือมหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
สุธรรม รัตนโชติ. (2552). พฤติกรรมองค์การและการจัดการ. กรุงเทพมหานคร : สำนักพิมพ์ท้อป.
Black, K. (2006). Business Statistics for Contemporary Decision Making. USA : John Wiley & Son, Inc.
Leblance, G., and Nguyen, N. (1996). Cues Used by Customers Evaluating Corporate Image in service firms: An empirical study in financial institutions. Corporate Communications : An International Journal , 30-38.
Nunnally, J. C. and I. H. Bernstein. (1994) Psychometric Theory. New York : McGraw – Hill.
Nunnally, J. C. (1987) Psychometric Theory (2nd ed.). New York, NY: McGraw-Hill.
Porter, L.W. Robert, K.H. (1976) “Communication in Organization” in Marvin D.Dunnette (ed.) Handbook of Industrial and Organizational psychology, chicagr : Rand MoNally 1533-1589.
