Effects of Strategic Customer Service Innovation on Performance of Branch Offices of Thai Life Insurance Company Limited (Public) in Thailand
Keywords:
Strategic Customer Service Innovation, Performance of Branch Offices, Thai Life Insurance Public Company LimitedAbstract
The purpose of this research is to examine the effects of strategic customer service innovation on performance of branch offices of Thai Life Insurance company limited (public) in Thailand. The questionnaires are used for collecting the data from 308 branch managers of Thai Life Insurance company limited (public) in Thailand. The data analyzing methods include mean, standard deviation, multiple correlation analysis, and multiple regression analysis. Strategic customer service innovation is regarded as independent variable that affects performance. The findings reveal that strategic customer service innovation in aspect of customer value is found that to positively relate and effect on overall performance. Therefore, the branch office managers should focus on strategic customer service innovation in planning, improving, and developing in their operation. Moreover, concentrating on the various forms of strategic customer service innovation is also important to develop business and leads into sustainable success of the organization in the long run.
References
วิทยานิพนธ์ บธ.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ขจิตพันธุ์ เปรื่องปราชญ์. (2549). การประกันชีวิต สาระความรู้สำหรับนักอุตสาหกรรม. กรุงเทพฯ :
กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ.
ดนัย เทียนพุฒิ. (2546). ดัชนีวัดผลสำเร็จธุรกิจ (KPIs) และการประเมินองค์กรแบบสมดุล (BSC). กรุงเทพฯ :
ดี เอ็น ที คอนซัลแตนท์.
ดนัย เทียนพุฒิ. (2551). นวัตกรรมการบริการลูกค้า (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : ส.บุ๊คแบงก์
นิตยสารรายสัปดาห์. (2552). บทความและสาระความรู้. ค้นเมื่อ 21 มีนาคม 2559,
จาก https://www.tlaa.org/www/th/history/index.php
นฤดี จิยะวรนันท์. (2553). การออกแบบนวัตกรรมด้านการบริการ. การศึกษาค้นคว้าอิสระ. บธ.ม. กรุงเทพฯ :
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
นันทนา อุ่นเจริญ. (2549). การสร้างศักยภาพในการแข่งขันของธุรกิจโรงแรมในประเทศไทย : ผลกระทบของ
ประสิทธิผลการสื่อสารการตลาดแบบบูรณาการ. วิทยานิพนธ์ บธ.ม. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
บุญชม ศรีสะอาด. (2545). วิธีการสร้างสถิติสำหรับการวิจัย (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
บริษัท ไทยประกันชีวิต จำกัด (มหาชน). (2558). 26 ปี กรมการประกันภัย. กรุงเทพฯ : กรรมการประกันภัย กระทรวงพาณิชย์.
บริษัท ไทยประกันชีวิต จำกัด (มหาชน). (2556). ค้นเมื่อ 23 พฤศจิกายน 2559, จาก https://www.thailife.com/iservice/
พสุ เดชะรินทร์. (2547). เส้นทางจากกลยุทธ์สู่การปฏิบัติด้วย Balanced scorecard และ Key performance Indicator.
กรุงเทพฯ : ผู้จัดการ.
พสุ เดชะรินทร์. (2548). กลยุทธ์ใหม่ในการจัดการ. กรุงเทพฯ : ผู้จัดการ.
เรวัตร์ ชาตรีวิศิษฐ์. (2553). การจัดการเชิงกลยุทธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ : ถังทรัพย์การพิมพ์.
สมบัติ ท้ายเรือ. (2552). ระเบียบวิธีวิจัยสำหรับมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์. พิมพ์ครั้งที่ 3. มหาสารคาม :
สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
อนุชา ติณรัตน์. (2555). ผลกระทบการบริหารทีมขายเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อผลการดำเนินงานของหัวหน้าทีมขายตัวแทน
ประกันชีวิต บริษัท อเมริกันอินเตอร์แนชชั่นแนล แอสชัวรันส์ จำกัด ในเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
วิทยานิพนธ์ บธ.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม
Aaker, D. A., Kumar, V., & Day, G. S. (2001). Marketing research. New York : John Wiley & Sons.
Black, K. (2006). Business statistics for contemporary decision making (4th ed.). New York : John Wiley & Sons.
Gonzalez, M. E., Comesana, L. R., & Fraiz Brea J. A. (2007). Assessing Tourist Behavioral Intentions Through
Perceived Service Qualityand Customer Satisfaction Journal of Business Research. 60, 153 – 160.
Nunnally, J. C., & Bernstein, I. H. (1994). Psychometric theory (3rd ed.). New York : McGraw-Hill.
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
