Effects of Modern Human Resource Management Orientation on Performance of Autoparts Manufacturing Businesses in Thailand
Abstract
To strengthen an organization’s competitive advantage, increasing in human resource development is necessary. Modern human resource management orientation covers overall related human resource perspectives. As a result, this study aimed to investigate the effects of modern human resource management orientation on auto part firm’s performance in Thailand. The mail questionnaires were implemented as the tool for collecting data from 582 human resource managers from Thai auto part firms. 179 responses were returned and proceeded to further analysis. MANOVA and multiple regression analysis were mainly used as the statistical analysis tools. The results indicated that organizational development, Human resourcing and reward system had a positive relationship with firm’s performance as well as positively affects firm’s performance. As a result, the findings form this research suggest that human resource manager should focus on internal organizational development, increase employee’s job engagement, effectively recruit employees and improve reward system as well as relocate them in the right positions in order to increase firm’s competitiveness and maximize firm’s performance in the future.
References
สวทช. ค้นเมื่อ 20 กันยายน 2558, จาก http://www.nstda.or.th/industry/autoparts-industry
ชนิดา พันธะ. (2557). ความสัมพันธ์ระหว่างการพัฒนาทรัพยากรมนุษย์กับผลการปฏิบัติงานของบุคลากร
มหาวิทยาลัยเทคโนโลยีราชมงคลอีสาน. วิทยานิพนธ์ กจ.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
นฤมล สุ่นสวัสดิ์. (2552). การพัฒนาประสิทธิภาพในการทำงาน (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : วันทิพย์.
พิชิต เทพวรรณ์. (2554). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
เพ็ญนภา วรรณแก้ว. (2550). ความสัมพันธ์ระหว่างการจัดการทรัพยากรมนุษย์กับการพัฒนาการบัญชีทรัพยากร
มนุษย์ของบริษัทจดทะเบียนในตลาดหลักทรัพย์แห่งประเทศไทย. วิทยานิพนธ์ บช.ม. มหาสารคาม : มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
วิลาวรรณ รพีพิศาล. (2554). ความรู้พื้นฐานในการบริหารทรัพยากรมนุษย์ในการบริหารทรัพยากรมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพฯ : วิจิตรหัตถกร.
ศุภชัย เมืองรักษ์. (2557). การวัดความสำเร็จขององค์กร. ค้นเมื่อ 25 พฤษภาคม 2557, จาก http://www.personnel.mju.ac.th/itm-admin/uploads/29078.doc
สมาคมผู้ผลิตชั้นส่วนยานยนต์ไทย. (2558.) ประวัติความเป็นมาของธุรกิจผลิตชิ้นส่วนยานยนต์. ค้นเมื่อ 18 กันยายน 2558, จาก http://www.thaiautoparts.or.th/about_us.php
สุดารัตน์ ชิณะทรัพย์. (2558). กระแสโลกในยุคโลกาภิวัตน์. ค้นเมื่อ 21 กันยายน 2558,จาก http:// www.sudaralovely.blogspot.com.
อำนาจ รัตนสุวรรณ. (2558). การบริหารจัดการองค์กร. ค้นเมื่อ 15 เมษายน 2558, จาก https://blog.eduzones.com/poonpreecha/80416
Aaker, D. A., Kumar, V., & Day, G. S. ( 2001). Marketing research (7th ed.). New York : John & Sons.
Black, K. (2006). Business statistics for contemporary decision making (4th ed.). USA : John Wiley & Son,
Dcssles, G. (2006). A framework for human resource management. New Jersey : Prentice-Hall.
Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory (2nd ed.). New York : McGraw – Hill.
Raymand, S. J. (2008). Managing human resource (2nd ed.). Australia : John Wiley & Sons.
Santos. J. B., & Brito. L. A. L. (2012). Toward an subjective measurement model for firm performance. Retrieved May, 2012, from https://www.anpad.org.br/bar
Downloads
Published
How to Cite
Issue
Section
License
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว