การบริหารความเสี่ยงด้านทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจสปา ในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาการบริหารความเสี่ยงด้านทรัพยากรมนุษย์ที่ส่งผลต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจสปา อำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี เก็บข้อมูลจากเจ้าของสถานประกอบการ หรือผู้จัดการสปา หรือระดับหัวหน้างาน รวมจำนวน 114 คน เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัย คือ แบบสอบถาม สถิติที่ใช้ในการวิเคราะห์ข้อมูล คือ ค่าเฉลี่ย ค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน และวิเคราะห์การถดถอยเชิงพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า การบริหารความเสี่ยงด้านทรัพยากรมนุษย์ พบว่า โดยภาพรวมอยู่ในระดับมาก เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด 2 ด้าน ได้แก่ การบริหารความเสี่ยงในด้านการสรรหา การคัดเลือกและการว่าจ้างผู้สมัครงาน และการบริหารความเสี่ยงในด้านแรงงานสัมพันธ์ อยู่ในระดับมาก
3 ด้าน ได้แก่ การบริหารความเสี่ยงในด้านการบริหารค่าตอบแทนและสวัสดิการ การบริหารความเสี่ยงในด้านการพัฒนาพนักงาน และการบริหารความเสี่ยงในด้านระบบข้อมูลทรัพยากรบุคคล ตามลำดับ ผลการดำเนินงาน ในภาพรวมอยู่ในระดับมากที่สุด เมื่อพิจารณารายด้าน พบว่า อยู่ในระดับมากที่สุด 2 ด้าน ได้แก่ ด้านการเงิน ด้านลูกค้า อยู่ในระดับมาก 2 ด้าน ได้แก่ ด้านกระบวนการภายใน ด้านการเรียนรู้และพัฒนา ตามลำดับ และการบริหารความเสี่ยงด้านทรัพยากรมนุษย์ ด้านระบบข้อมูลทรัพยากรบุคคล ด้านการบริหาร ค่าตอบแทนและสวัสดิการ ด้านการสรรหา การคัดเลือก และการว่าจ้างผู้สมัครงาน ส่งผลบวกต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจสปาในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานี อย่างมีนัยสำคัญ
ทางสถิติ
Downloads
Article Details
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารการบัญชีและการจัดการ
ข้อความที่ปรากฏในบทความแต่ละเรื่องในวารสารวิชาการเล่มนี้เป็นความคิดเห็นส่วนตัวของผู้เขียนแต่ละท่านไม่เกี่ยวข้องกับมหาวิทยาลัยมหาสารคาม และคณาจารย์ท่านอื่นๆในมหาวิทยาลัยฯ แต่อย่างใด ความรับผิดชอบองค์ประกอบทั้งหมดของบทความแต่ละเรื่องเป็นของผู้เขียนแต่ละท่าน หากมีความผิดพลาดใดๆ ผู้เขียนแต่ละท่านจะรับผิดชอบบทความของตนเองแต่ผู้เดียว
เอกสารอ้างอิง
ผลการดำเนินงานของธุรกิจโรงแรมในภาคเหนือ.วารสารบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 7(1), 1-12.
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2555). การใช้ SPSS for Windows ในการวิเคราะห์ข้อมูล. กรุงเทพฯ : ธรรมสาร.
จิตราภรณ์ ทับทมและ ธีรพรรณ อึ๊งภากรณ์และอนิรุทธิ์ ผงคลี. (2559). ผลกระทบของมาตฐานการบริการที่ดีที่มีต่อผลการดำเนินงาน
ของธุรกิจสปาในประเทศไทย. วารสารการบัญชีและการจัดการ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 8(1), 107-120.
ฐาปนา ฉิ่นไพศาล. (2559). องค์กรและการจัดการ. กรุงเทพฯ : ธนรัชการพิมพ์.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2556). การจัดการทรัพยากรมนุษย์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
ทายาท ศรีปลั่ง. (2555). บริหารทรัพยากรบุคคลอย่างไร ในยุคอัตราการขยายตัวของประชากรเป็นศูนย์. Journal of Human
Resource intelligence, 7(1), 60-63.
ทิฆัมพร ทับศรี, จินดารัตน์ ปีมณี และภูริศร์ พงษ์เพียจันทร์. (2558).ผลกระทบของการตลาดบริการเชิงกลยุทธ์ที่มีต่อผลการดำเนินงาน
ของธุรกิจสปาในประเทศไทย. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 34 (3), 255-267 .
ทิพเนตร พวงจินดา และธีระ ฤทธิรอด. (2556). การจัดการความเสี่ยงด้านการบริหารงานบุคคลขององค์กรบริหารส่วนตำบลโพธิ์ไทร
อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี. วารสารบัณฑิตศึกษามนุษยศาสตร์สังคมศาสตร์, 2 (2), 15-34.
นิคม ถนอมเสียง. (2550). เอกสารประกอบการอบรมเรื่อง การตรวจสอบคุณภาพแบบสอบถาม. ค้นเมื่อ 2 ธันวาคม 2560,
จาก http://web.kku.ac.th/nikom/item_relia_validity_2007_u1.pdf
เนตรชนก พรมนอก. (2556). ผลกระทบของการบริหารความสัมพันธ์ที่มีต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจการบริการ ด้านสุขภาพใน
ประเทศไทย. วิทยานิพนธ์เศรษฐศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ปณิชา พงษ์นิกรและธนวิทย์ บุตรอุดม. (2557). กระบวนการบริหารความเสี่ยงด้านทรัพยากรบุคคลของโรงพยาบาลมะเร็งลำปาง
อำเภอเมือง จังหวัดลำปาง. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏลำปาง, 2 (2), 84 - 96.
พิชิต เทพวรรณ์. (2555). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เชิงกลยุทธ์. กรุงเทพฯ : ซีเอ็ดยูเคชั่น.
มยุรี สีเชียงหา, นวลละออง อรรถรังสรรค์และ พีรวัฒน์ ไชยล้อม. (2558). ผลกระทบของการบริหารภาพลักษณ์องค์กรที่มีต่อผล
การดำเนินงานของธุรกิจโรงแรมในเขตภาคเหนือ. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 34 (4),
104-116.
รัฐพล ชาวสี. (2558). ผลกระทบของกลยุทธ์การจัดการสมัยใหม่ที่มีต่อผลการดำเนินงานของธุรกิจโรงแรมในประเทศไทย.
วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต สาขาวิชาการจัดการเชิงกลยุทธ์. มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.
ราณี อิสิชัยกุล. (2555). การจัดการทรัพยากรมนุษย์เพื่ออุตสาหกรรมท่องเที่ยว. พิมพ์ครั้งที่3. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
ศักดิ์การณ์ ไชยเจริญ, วัลลภา อารีรัตน์ และจตุภูมิ เขตจัตุรัส. (2554). การบริหารความเสี่ยงด้านทรัพยากรบุคคลในโรงเรียน
มัธยมศึกษาอำเภอมัญจาคีรี จังหวัดขอนแก่น.วารสารศึกษาศาสตร์ ฉบับวิจัยบัณฑิตศึกษา มหาวิทยาลัยขอนแก่น,
5(2), 130-137.
สาธารณสุขจังหวัดสุราษฎร์ธานี.( 2559).จำนวนสปาในจังหวัดสุราษฎร์ธานีที่ได้รับรองมาตรฐาน. ค้นเมื่อ 28 สิงหาคม
2559 ,จาก http:// http://www.stpho.go.th/rx/down/spa.
สสว. (2556). การจัดทํายุทธศาสตร์และแผนปฏิบัติการส่งเสริมวิสาหกิจขนาดกลางและขนาดย่อมรายสาขา. ค้นเมื่อ 25
กันยายน 2559, จาก http://www.sme.go.th/SiteCollectionDocuments/สปาและบริการสุขภาพ%20_final.pdf.
สำนักธุรกิจบริการและโลจิสติกส์การค้า กรมส่งเสริมการค้าระหว่างประเทศ. (2558). ธุรกิจสปาไทย. ค้นเมื่อ 25 กันยายน
2559, จาก http://www.ditp.go.th/contents_attach/143532/143532.pdf.
สุณีย์ ล่องประเสริฐ. (2557). การพัฒนามาตรฐานธุรกิจสปาในอำเภอเกาะสมุย จังหวัดสุราษฎร์ธานีสู่ประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน.
วารสารวิทยาการจัดการ, 1 (1), 125-141.
สุดสงวน บุญศิวนนท์, ปพฤกษ์ อุตสาหะวาณิชกิจ และพลาญ จันทรจตุรภัทร. (2554). ผลกระทบของการบริหารความเสี่ยง
ด้านทรัพยากรมนุษย์ที่มีผลต่อการดำเนินงานของธุรกิจเครื่องนุ่งห่มในประเทศไทย. วารสารการบัญชีและการจัดการ
มหาวิทยาลัยมหาสารคาม, 3(1), 96-107.
Berber, N., Đorđević, B. & Milanović, S. (2018). Electronic Human Resource Management (e-HRM): A New
Concept for Digital Age. Strategic Management, (23) 2, 022-032.
Black, K. (2006). Business statistics : for contemporary decision making. USA : John wiley and Son.
Economic Intelligence Center (EIC). (2561). Hotel spa โอกาสทางธุรกิจแบบ win-win. ค้นเมื่อ 1 กันยายน 2561,
จาก https://www.scbeic.com/th/detail/file/product/4383/exu8jbu48o/NOTE_TH_Hotel-Spa_20180131.pdf
Kaplan, R.S. & Norton, D.P. (1993). Using the balanced scorecard as a strategic management system. Harvard
Business Review, 74 (1), 75-85.
Krejcie, R. V. & Morgan, D. W. (1970). Determining Sample Size for Research Activities. Educational and Psychological
Measurement, 30 (3), 607-610.
