การประเมินผลสัมฤทธิ์ตามนโยบายด้านการป้องกันและการแก้ไขปัญหายาเสพติด: ศึกษากรณีโครงการเก้าเลี้ยวโมเดล

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา ปัญหา อุปสรรค รวมถึงศึกษาผลลัพธ์ ความสำเร็จ ที่เกิดขึ้นจากการดำเนินงานและขับเคลื่อนของด้านการป้องกันและแก้ไขปัญหายาเสพติด ในระดับประสิทธิผลประสิทธิภาพ ความคุ้มค่า และเกิดประโยชน์สูงสุดต่อองค์กรและส่วนรวม เพื่อนำมาจัดทำข้อเสนอแนะเชิงนโยบายในการขับเคลื่อนการดำเนินงานด้านการป้อนกันและแก้ไขปัญหายาเสพติดอย่างยั่งยืน โดยการวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณเป็นการวิจัยเพื่อพัฒนา โดยผสมผสานระหว่างวิจัยเชิงคุณภาพและการวิจัยเชิงปริมาณ ดำเนินการเก็บรวบรวมข้อมูล โดยการสัมภาษณ์เชิงลึก จำนวนทั้งสิ้น 20 คน กลุ่มเป้าหมายเชิงปริมาณโดยเก็บแบบสอบถามจำนวน 80 คน วิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพด้วยการวิเคราะห์เนื้อหา และวิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณ ได้แก่ ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน

ผลการวิจัยพบว่า

การขาดการสนับสนุนจากชุมชน การขาดการประสานงานระหว่างหน่วยงาน การขาดทรัพยากร ทัศนคติที่ไม่ดีต่อผู้ติดยาเสพติด และการขาดข้อมูลที่เพียงพอ ซึ่งล้วนแต่มีผลกระทบต่อความสำเร็จของโครงการ ผลการประเมินประสิทธิภาพและความพึงพอใจจากผู้ใช้งานระบบ จำนวน 80 คน พบว่า ผลการประเมินผลสัมฤทธิ์การดำเนินงานตามนโยบายด้านการป้องกันและการแก้ไขปัญหายาเสพติด : ศึกษากรณีโครงการเก้าเลี้ยวโมเดลในภาพรวมอยู่ระดับมากมีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.03 ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.778 เมื่อจำแนกรายด้าน พบว่า
ผลประเมินที่มีค่าเฉลี่ยสูงที่สุด คือ ผลการประเมินความสอดคล้องของเป้าหมายการดำเนินงานกับประโยชน์ที่ได้รับ (Relevance) อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.40
ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.742 รองลงมา คือ ผลการประเมินประสิทธิผลหรือผลสำเร็จของการดำเนินงาน (Effectiveness) อยู่ในระดับมากที่สุด มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.23 ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.731 อันดับที่ 3 คือ ผลการประเมินผลกระทบหรือความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นจากการดำเนินงาน (Impact) อยู่ในระดับมาก มีค่าเฉลี่ยเท่ากับ 4.16 ค่าส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐานเท่ากับ 0.798