THE NEED FOR HAVING BACHELOR OF LAWS PROGRAMS IN BUDDHIST UNIVERSITIES IN THAILAND
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
This article aims to study laws related to Buddhism and monks. Including studying the need to offer a Bachelor of Laws program at a Buddhist university in Thailand.
From the study it was found that There are many laws directly related to Buddhism and monks, such as the Sangha Act of 1962, the Civil and Commercial Code regarding the management of property and inheritance of monks. Criminal Code, category of offenses involving officials, etc. And offering a Bachelor of Laws program at a Buddhist university in Thailand is extremely necessary. This is because the law is a reinforcement and is consistent with the principles of Buddhist teachings. Laws relating to the monastic life of monks and related to the Sangha in his capacity as an official under the Criminal Code. To protect Buddhism and monks from all forms of destruction. To provide legal academic services and be a refuge for the community To create lawyers with high morality and ethics to serve society. To provide public services in legal education for monks and citizens to have equal access. and help improve the quality of life. To support and be able to give opinions and provide advice to the university's legal departments in various legal matters, both civil and administrative. To support the Bachelor of Political Science program In the Sangha University At present, it is found that there is only Mahachulalongkornrajavidyalaya Central University and 4 other campuses only. that offers a Bachelor of Laws program.
Therefore, it is recommended that the Bachelor of Laws program be offered at more Buddhist universities in Thailand to cover the provision of public services in legal education in all areas.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมประชาสัมพันธ์. (2566). พระคติธรรม “อวิโรธนะ” แปลว่า ความไม่ผิดจากธรรม. เรียกใช้เมื่อ 5 กรกฎาคม 2566 จาก https://www.prd.go.th/th/content/category/detail/id/2119/iid/168800
กระทรวงยุติธรรม. (2535). 100 ปี กระทรวงยุติธรรม 25 มีนาคม 2535. กรุงเทพมหานคร: กระทรวงยุติธรรม.
เกียรติขจร วัจนะสวัสดิ์. (2540). คำอธิบายกฎหมายอาญา ภาค 1. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
คณะกรรมการจัดทำหนังสือประวัติและพัฒนาการมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2558). “ประวัติและพัฒนาการมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย”. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: บริษัท 21 เซ็นจูรี่ จำกัด.
คณาธิป ไกยชน. (2563). เนติบัณฑิตยสภากับการพัฒนาวิชาชีพนักกฎหมายไทย. เรียกใช้เมื่อ 11 มิถุนายน 2566 จาก https://library.parliament.go.th/th/radioscript/rr2563-dec2
คทาวุธ คเวสกธมฺโม (เพ็งที). (2564) ปัญหาการบังคับใช้พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505. ใน ดุษฎีนิพนธ์นิติศาสตรดุษฎีบัณฑิต. คณะนิติศาสตร์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
จรัญ โฆษณานันท์. (2557). นิติปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
จิตติ ติงศภัทย์. (2548). หลักวิชาชีพนักกฎหมาย. (พิมพ์ครั้งที่ 6). กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
จิรนิติ หะวานนท์. (2565). หลักวิชาชีพและจรรยาบรรณของนักกฎหมาย. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
ธงทอง จันทรางศุ. (2566) กฎหมายไม่ใช่ความยุติธรรมเสมอไป: ธงทอง จันทรางศุ มองกระบวนการยุติธรรมในวันที่ต้องเรียกหาศรัทธา. เรียกใช้เมื่อ 5 สิงหาคม 2566 จาก https://www.the101.world/tongthong-chandransu-interview/
เธียรไท รักคง. (2560). ลักษณะพระพุทธศาสนาเถรวาทในพระไตรปิฎก. วารสารปรัชญาปริทรรศน์ คณะ ศาสนาและปรัชญา มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย, 22(2), 65-72.
นพพงษ์ จูห้อง. (2549). กฎหมายอาญา 2. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
นิภา สืบกินร. (2547). ระบบการศึกษากฎหมายและระบบการศึกษาเพื่อประกอบวิชาชีพทางกฎหมายในประเทศไทย. ใน รายงานการวิจัยฉบับสมบูรณ์. มหาวิทยาลัยธุรกิจบัณฑิตย์.
เนติบัณฑิตยสภา ในพระบรมราชูปถัมภ์. (2540). 100 ปี โรงเรียนกฎหมาย. กรุงเทพมหานคร: เนติบัณฑิตยสภา ในพระบรมราชูปถัมภ์.
บุญศรี มีวงศ์อุโฆษ. (2553). ความหมายและองค์ประกอบของหลักนิติรัฐตามรัฐธรรมนูญไทย โครงการตำราและเอกสารประกอบการสอน คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ประกิต บุญมี และบุญมี เณรยอด. (2565). “ทิศทางการจัดการเรียนการสอนหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิต ของสถาบันอุดมศึกษาในทศวรรษหน้า (พ.ศ. 2563-2572)”. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 10(4), 1560-1573.
ปรีดี เกษมทรัพย์. (2539). นิติปรัชญา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
พนม เอี่ยมประยูร. (2545). “วิวัฒนาการ 100 ปีของโรงเรียนกฎหมายไทย (พ.ศ. 2440-2540)” ที่ระลึกงานพระราชทานเพลิงศพ ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.พนม เอี่ยมประยูร. กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
พระครูวินัยธรเอก ชินวังโส และคณะ. (2565). ความเหมาะสมของมาตรการทางกฎหมายตามพระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 ในกรณีพระภิกษุถูกจับโดยต้องหาว่ากระทำผิดอาญา. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 11(3), 323-332.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2539). นิติศาสตร์แนวพุทธ. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: สถาบันกฎหมายอาญาสำนักงานอัยการสูงสุด.
พระพรหมบัณฑิต. (2560). “สงฆ์กับการครองตนในยุคไทยแลนด์ 4.0” ในการสัมมนาเรื่องกฎหมายใกล้สงฆ์ จัดโดยสมาคมบัณฑิตทางกฎหมายและพุทธศาสตร์. (วันพุธที่ 21 มิถุนายน 2560) ณ หอประชุม มวก. 48 พรรษา มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย อำเภอวังน้อย จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. ภาควิชานิติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. เรียกใช้เมื่อ 12 มิถุนายน 2566 จาก http://www.laws.mcu.ac.th/?p=64
พิชญ์ วิทยารัตน์. (2556). พระราชประวัติและพระกรณียกิจของ “พระบิดาแห่งกฎหมายไทย” พระเจ้าบรมวงศ์เธอ พระองค์เจ้ารพีพัฒนศักดิ์ กรมหลวงราชบุรีดิเรกฤทธิ์. วารสารมหาวิทยาลัยรามคำแหง, 2(1), 1-6.
พิเชษฐ เมาลานนท์. (2551). หลักวิชาชีพนักกฎหมาย อาจารย์จิตติ พร่ำวอนสอนอะไร. (พิมพ์ครั้งที่ 1). กรุงเทพมหานคร: วิญญูชน.
พีระพงษ์ มีพงษ์ธรรม. (2559). บทบาทพระสังฆาธิการในการบริหารวัดโดยใช้หลักธรรมาภิบาล. Journal of Roi Kaensarn Academic, 1(1), 31-41.
ไพโรจน์ กัมพูสิริ. (2559). หลักกฎหมายมรดก. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพมหานคร: คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ภาควิชานิติศาสตร์ คณะสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2563). ปรัชญา และวัตถุประสงค์. เรียกใช้เมื่อ 12 มิถุนายน 2566 จาก http://www.laws.mcu.ac.th/?page_id=80
มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย. (2558). การณานุกรม ญสส หนึ่งศตวรรษ สมเด็จพระญาณสังวร สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก 2456-2556. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหามกุฏราชวิทยาลัย.
มหาวิทยาลัยศรีปทุม. (2561). แลกเปลี่ยนเรียนรู้ ด้านการเรียนการสอนกฎหมาย ในศตวรรษที่ 21. เรียกใช้เมื่อ 7 กันยายน 2566 จาก https://www.spu.ac.th/fac/gened/th/calendar.php?cid=315
มุนินทร์ พงศาปาน. (2565). รื้อการเรียนการสอนนิติศาสตร์ไทย เปลี่ยน ‘นักกฎหมายใบ้’ ให้เป็น ‘ผู้พิทักษ์สิทธิประชาชน’. เรียกใช้เมื่อ 11 มิถุนายน 2566 จาก https://www.the101.world/legal-education-reform/
วรชัย แสนสีระ. (2552). “พ.ร.บ. คณะสงฆ์ฯ กับการปกป้องพระพุทธศาสนาในสถานการณ์ปัจจุบัน”. จุลนิติ, 6(4), 132-133.
วัน สุวรรณพงษ์ และคณะ. (2559). หลักวิชาชีพนักกฎหมายสำหรับทนายความ. ธรรมทรรศน์, 16(2), 222-240.
ศศิภา พฤกษฎาจันทร์. (2560). สำนักกฎหมายบ้านเมืองสมัยใหม่ : ข้อความคิดว่าด้วยกฎหมายในทรรศนะของ Hans Kelsen และ H.L.A. Hart และข้อวิจารณ์. ใน วิทยานิพนธ์นิติศาสตรมหาบัณฑิต สาขา กฎหมายมหาชน. คณะนิติศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สถาบันสัญญา ธรรมศักดิ์ เพื่อประชาธิปไตย. (2555). คำของอาจารย์สัญญา ธรรมศักดิ์. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์เดือนตุลา.
สนิท สนั่นศิลป์. (2549). คำอธิบายประมวลกฎหมายอาญา. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์สูตรไพศาล.
สมชาย กษิติประดิษฐ์. (2554). สิทธิมนุษยชน. (พิมพ์ครั้งที่ 17). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สมศักดิ์ สิงหพันธ์. (2521). คำอธิบายกฎหมายอาญา เล่ม 4. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยรามคำแหง.
สุปัน, พูลพัฒน์. (2521). คำอธิบายประมวลกฎหมายอาญา ตอน 2. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์นิติบรรณการ.
โสต สุตานันท์. (2566). นิติรัฐ: นิติธรรม & นิติสงคราม. เรียกใช้เมื่อ 10 มิถุนายน 2566 จาก https://prachatai.com/journal/2023/04/103686
สำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ. (2566). คำอธิบายสรุปสาระสำคัญ พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505. เรียกใช้เมื่อ 11 มิถุนายน 2566 จาก https://www.onab.go.th/th/content/category/detail/ id/486/iid/5837
หม่อมหลวงเฉลิมชัย เกษมสันต์. (2556). คำอธิบายกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ว่าด้วยมรดก. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร: บริษัทกรุงสยาม พับลิชชิ่ง จำกัด.
หยุด แสงอุทัย. (2515). คำอธิบายเรียงมาตราประมวลกฎหมายอาญา. กรุงเทพมหานคร: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
See Kearley, Timothy (1975). Roman Law, Classical Education, and Limits on Classical Participation in America into the Twentieth Century. Fort Collins, CO: Veterrimus Publishing., pages 165-177.
Tiefenbrun, Susan W. (2011). "Semiotic Definition of 'Lawfare'". Case Western Reserve Journal of International Law, 43 (1), 29–60.