ความจำเป็นในการเปิดสอนหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิต ในมหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากฎหมายที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาและพระสงฆ์ รวมทั้งศึกษาถึงความจำเป็นในการเปิดสอนหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิตในมหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทย

          จากการศึกษาพบว่า มีกฎหมายหลายฉบับที่เกี่ยวข้องกับพระพุทธศาสนาและพระสงฆ์โดยตรง เช่น พระราชบัญญัติคณะสงฆ์ พ.ศ. 2505 ประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เกี่ยวกับการจัดการทรัพย์สินและมรดกของพระภิกษุ ประมวลกฎหมายอาญาหมวดความผิดเกี่ยวกับเจ้าพนักงาน เป็นต้น และการเปิดสอนหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิตในมหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทยมีความจำเป็นอย่างยิ่ง เนื่องจากกฎหมายเป็นแรงเสริมและมีความสอดคล้องกับหลักธรรมคำสอนทางพระพุทธศาสนา กฎหมายเกี่ยวข้องกับการดำรงชีวิตในสมณเพศของพระสงฆ์ และเกี่ยวข้องกับพระสังฆาธิการในฐานะเจ้าพนักงานตามประมวลกฎหมายอาญา เพื่อเป็นเกราะป้องกันพระพุทธศาสนาและพระสงฆ์จากการถูกบ่อนทำลายทุกรูปแบบ เพื่อบริการวิชาการกฎหมายและเป็นที่พึ่งของชุมชน เพื่อสร้างนักกฎหมายที่มีคุณธรรมจริยธรรมสูงออกรับใช้สังคม เพื่อจัดทำบริการสาธารณะด้านการศึกษาวิชากฎหมายให้แก่พระสงฆ์และประชาชนได้เข้าถึงอย่างเสมอภาคเท่าเทียม และช่วยยกระดับคุณภาพชีวิตความเป็นอยู่ให้ดียิ่งขึ้น เพื่อเป็นการสนับสนุนและสามารถให้ความเห็นรวมถึงให้คำปรึกษาแก่หน่วยงานด้านนิติการของมหาวิทยาลัยในการทำนิติกรรมต่าง ๆ ทั้งในทางแพ่งและทางปกครอง เพื่อเป็นการสนับสนุนหลักสูตรรัฐศาสตรบัณฑิตในมหาวิทยาลัยสงฆ์ ซึ่งในปัจจุบันพบว่ามีเพียงมหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัยส่วนกลาง และอีก 4 วิทยาเขตเท่านั้น ที่เปิดสอนหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิต

          จึงเสนอแนะให้มีการเปิดสอนหลักสูตรนิติศาสตรบัณฑิตในมหาวิทยาลัยสงฆ์ในประเทศไทยเพิ่มมากขึ้นให้ครอบคลุมต่อการจัดบริการสาธารณะด้านการศึกษาวิชากฎหมายในทุกพื้นที่