THE DEVELOPMENT OF LEARNING INTEGRATION IN THERAVADA BUDDHIST PHILOSOPHY COURSE, PHILOSOPHY, RELIGION, AND CULTURE DEPARTMENT OF SECOND-YEAR STUDENTS, MAHAMAKUT BUDDHIST UNIVERSITY MAHAVAJIRALONGKORN RAJAVIDYALAYA CAMPUS

Main Article Content

Phramaha Paijit Sakhong
Phramaha Paijit Uttamadhammo
Phrakittisarasuthee (Cherdchai Silasampanno)

Abstract

This research is aimed to 1) compare the academic achievement result towards the Theravada Buddhist Philosophy Course in Philosophy, Religion, and Culture Program of second-year students during pre- and post-course sessions, 2) to study their self-discipline during the Theravada Buddhist Philosophy Course in Philosophy, Religion, and Culture Program of second-year students during post-course session. The research sample consists of 5 samples selected by purposive sampling. The research instruments comprise of 1) 30 items of 4-choice which show the Difficult level (p) from 0.52 to 0.73. The Discrimination level (r) is from 0.34 to 0.68. Cronbach of Alpha Coefficient shows the Confident level at 0.97 and, 2) 25 items of a 5-point Likert scale which is from 0.42 to 0.87.The Confident level using Cronbach of Alpha Coefficient shows the Confident level at 0.97. The statistics used to analyze the data are; Mean, Standard Deviation, and Paired t-test for hypothesis testing.


The research results revealed that; The research sample studying in the Theravada Buddhist Philosophy Course in Philosophy, Religion, and Culture Program of second-year students posed a higher score of academic achievement during the pre-study than the post-study at the significant level of .01. with a high level of self-discipline level of both individual mean score and overall score during the post-study.In conclusion, the organization of the Theravada Buddhist Philosophy Course revealed a higher level of academic achievement results as well as a high level of self-discipline. Hence, the lecturers should be supported for them to adapt the teaching methodology to achieve the course objectives.

Article Details

Section
Research Articles

References

กรมวิชาการ. (2544). การสังเคราะห์งานวิจัยเกี่ยวกับการจัดการเรียนรู้ที่เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ. กรุงเทพมหานคร: โรงพิมพ์กรมศาสนา.

ทัศนียา แสนทิพย์. (2559). การศึกษาความมีวินัยในตนเองของนักเรียนโรงเรียนนิคมสร้างตนเองจังหวัดระยอง สังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษาระยอง เขต 1. ใน วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยบูรพา.

นิอิบณูรอวี บือราเฮง. (2558). ผลของการสอนแบบบูรณาการด้วยการสอนแบบห้องเรียนกลับด้านสื่อประสม และนวัตกรรมคุณลักษณ์ศึกษาด้านทักษะทางสังคมที่มีต่อพฤติกรรมและผลสัมฤทธิ์ทางการเรียนสาระการเรียนรู้ศาสนประวัติของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1. ใน วิทยานิพนธ์ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.

บุญชม ศรีสะอาด และคณะ. (2551). พื้นฐานการวิจัยการศึกษา. กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

บุญชม ศรีสะอาด. (2553). การวิจัยเบื้องต้น. (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การวิจัยทางการวัดผลและประเมินผล. กรุงเทพมหานคร: สุวีริยาสาส์น.

ประทีป เมธาคุณวุฒิ. (2545). หลักสูตรอุดมศึกษา : การประเมินและการพัฒนา. กรุงเทพมหานคร: นิชินแอดเวอร์ไทซิ่งกรุ๊ฟ.

ประสิทธิ์ นิ่มจินดา. (2541). การศึกษาไทย (การศึกษา 171). มหาสารคาม: คณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยมหาสารคาม.

ผกามาศ พีธรากร. (2558). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนแบบบูรณาการโดยใช้กระบวนการ จัดการความรู้เพื่อพัฒนาชุมชนของนักศึกษาพยาบาล วิทยาลัยพยาบาล สังกัดสถาบันพระบรมราชชนก. ใน ดุษฎีนิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชาพัฒนศึกษา. มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มนัสวี ตาชูชาติ. (2563). ผลการจัดการเรียนรู้บูรณาการแบบสหวิทยาการ เรื่อง ธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 1. ใน วิทยานิพนธ์ศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

รุจิร์ ภู่สาระ และจันทรานี สงวนนาม. (2545). การบริหารหลักสูตรสถานศึกษา. กรุงเทพมหานคร: บุ๊คพอยท์.

ล้วน สายยศ และอังคณา สายยศ. (2539). เทคนิคการวัดผลการเรียนรู้. กรุงเทพมหานคร: ชมรมเด็ก.

วัลลภา เทพหัสดิน ณ อยุธยา. (2543). การพัฒนาการเรียนการสอนทางอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: ภาควิชาอุดมศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมนึก ภัททิยธนี. (2546). การวัดผลการศึกษา. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กาฬสินธุ์: ประสานการพิมพ์.

สุวิทย์ มูลคำ และอุทัย มูลคำ. (2544). เรียนรู้สู่ครูมืออาชีพ. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: ที. พี. พรินส์.

สำนักงานคณะกรรมการอุดมศึกษา. (2551). คู่มือการประกันคุณภาพการศึกษาภายในสถานศึกษาระดับอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: การพิมพ์.

สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาแห่งชาติ. (2543). รูปแบบและภารกิจอุดมศึกษา. กรุงเทพมหานคร: วัฒนาพานิช.

สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ. (2540). โครงการเสริมสร้างวินัยนักเรียนทั่วประเทศ. กรุงเทพมหานคร: จงพลเทรดดิ้ง.

อรทัย มูลคำ และคณะ. (2543). Child – center; Storyline Method: การบูรณาการหลักสูตรและการเรียนการสอนโดยเน้นผู้เรียนเป็นศูนย์กลาง. พิมพ์ครั้งที่ 6. กรุงเทพมหานคร: ภาพพิมพ์.

อาภรณ์ ใจเที่ยง. (2553). หลักการสอน. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพมหานคร: โอเดียนสโตร์.