Unfair Contract Terms of Monasterial Land on Restrictive Covenant

บทคัดย่อ

วัดในพระพุทธศาสนาเป็นสถาบันหลักของสังคมไทย วัดเป็น “นิติบุคคล” มีเจ้าอาวาสวัดเป็นผู้แทนนิติบุคคลวัด   วัดมีอสังหาริมทรัพย์ประเภทที่ดินของตนเอง เรียกว่า  “ที่ดินวัด” และ “ที่ธรณีสงฆ์” นิติบุคคลของวัดมีอำนาจนำที่ดินทั้งสองประเภทออกจัดหาประโยชน์ในทางธุรกิจได้ตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์เช่นกัน แต่การจัดหาประโยชน์ในที่ดินของวัดหรือที่ดินธรณีสงฆ์เป็นการที่เจ้าอาวาสวัดนำที่ดินของวัดและที่ดินธรณีสงฆ์ในส่วนที่กันออกจากที่ตั้งวัด  หรือ  ศาสนสมบัติ ซึ่งเป็นที่ดินว่างเปล่าออกให้เอกชนหรือหน่วยงานของรัฐเช่าเรียกว่า “จัดหาประโยชน์”แก่วัดได้มีปัญหาทางกฎหมายและการดำเนินการจัดหาประโยชน์ในที่ดินดังกล่าว คือ อำนาจบริหารจัดการนำที่ดินของวัดและที่ดินธรณีสงฆ์ออกให้เช่ายังไม่มีอำนาจเต็มในฐานะเป็นนิติบุคคล กล่าวคือวัดต้องได้รับความเห็นชอบโดยผ่านขั้นตอนหลายประการจากสำนักงานพระพุทธศาสนาแห่งชาติ และยังมีคณะกรรมการพิจารณางบประมาณศาสนสมบัติกลางประจำ  (พศป.)  ซึ่งจัดตั้งขึ้นโดยมติของมหาเถรสมาคม ให้มีหน้าที่พิจารณากลั่นกรองการเช่าที่ดินของวัด ศาสนสมบัติของวัด และวัดร้าง ก่อนให้บุคคลใดทำการเช่าที่ดินดังกล่าวหรือไม่ให้เช่าที่ดินของวัดใดก็ได้ และยังต้องได้รับอนุมัติจากมหาเถรสมาคมเสียก่อนจึงจัดหาประโยชน์ (ให้เช่า)ในที่ดินวัดได้จึงเป็นกระบวนการที่ล่าช้าเกินสมควรและอาจไม่เป็นธรรมแก่ผู้ต้องการเช่าที่ดินของวัดจึงสมควรได้รับการแก้ไข