People’s Participation to Promoting Transparency The Local Government of Thailand in the ASEAN community
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Local government organizations in Thailand are organizations that are important in the development of the country in various forms, whether in the form of provincial administrative organizations, municipalities and all sub-district administrative organizations, which is an organization that drives the development of the country in various fields. Because the local government is a decentralization of power to the local area, both in terms of budget and personnel missions of the locality, not least as well. Under the transfer of missions and budgets to local government organizations to carry out the mission It can be said that the operations of local government organizations are being challenged in terms of their management's ability to be reliable and transparent. This will be an important base for the country's development in order to participate in enhancing transparency and creating sustainability in the country's sustainable management.
Article Details
References
โกวิทย์ พวงงาม. (2552). คู่มือและตัวชี้วัดสำหรับองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นด้านความโปร่งใส. กรุงเทพฯ: กรมส่งเสริมการปกครองท้องถิ่น.
จุมพล โพธิสุวรรณ. (2564). พฤติกรรมผู้นำเชิงยุทธศาสตร์. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 135-148.
ชิต นิลพานิช และกุลธน ธนาพงศธร. (2532). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชนบท. (พิมพ์ครั้งที่ 3). นนทบุรี: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ชูศักดิ์ เที่ยงตรง. (2558). การบริหารการปกครองส่วนท้องถิ่นไทย. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ถนัด ไชยพันธ์, พิเชฐ ทั่งโตสุรินทร์ นิยมางกูร และ จำนงค์ อดิวัฒนสิทธิ์. (2561). การประยุกต์ใช้หลักพุทธธรรมเพื่อการส่งเสริมประสิทธิผลในการบริหารงานขององค์กรปกครองส่วนท้องถิ่น จังหวัดอุบลราชธานี. วารสาร มจร สังคมศาสตร์ปริทรรศน์, 7(3), 76-89.
ธีรภัทร์ เสรีรังสรรค์. (2551). นักการเมืองไทย: จริยธรรมผลประโยชน์ทับซ้อนการคอรัปชั่น. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี
นันทวัฒน์ บรมานันท์. (2552). การปกครองส่วนท้องถิ่น. (พิมพ์ครั้งที่ 5). กรุงเทพฯ: วิญญูชน.
ปริณุต ไชยนิชย์ และคณะ. (2564). การนำเรื่องเล่ามาวิเคราะห์: การต่อรองกับโครงสร้างสังคมกรณีศึกษา ผู้สูงอายุในหมู่ 1 ตำบลหนองแวง อำเภอวัฒนานคร จังหวัดสระแก้ว. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 3(2), 175-189.
ปิยะธิดา อภัยภักดิ์. (2561). แนวทางการป้องกันและปราบปรามการทุจริตคอรัปชั่นในหน่วยงานภาครัฐ. วารสารบัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยราชภัฏจันทรเกษม, 13(1), 1-12.
พระใบฏีกาสุพจน์ ตปสีโล. (2561). การพัฒนาชุมชนที่ยั่งยืน : การเชื่อมโยง ชุมชนเศรษฐกิจพอเพียงและหมู่บ้านรักษาศีล 5 ในจังหวัดอุบลราชธานี ศรีสะเกษ บุรีรัมย์ และสุรินทร์. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 6(1), 116-128.
ภณสิทธ์ อ้นยะ. (2564). ศึกษาความต้องการมีส่วนร่วมของประชาชนในชุมชนริมคลองประเวศบุรีรมย์ เขตลาดกระบัง เพื่อพัฒนาชุมชนให้เป็นแหล่งท่องเที่ยวที่ยั่งยืน. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 3(1), 1-12.
ภาวนา พงศ์ปริตร. (2564). ประสิทธิผลการบริหารภาครัฐแนวใหม่ของศูนย์ฝึกพาณิชย์นาวี กรมเจ้าท่า กระทรวงคมนาคม. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 177-191.
ระพีพร คณะพล สัญญา เคณาภูมิ และ ยุภาพร ยุภาศ. (2559). หุ้นส่วนทางการบริหารท้องถิ่น : บทบาททางสังคมกับการเสริมสร้างชุมชนสันติสุข. วารสารสันติศึกษาปริทรรศน์ มจร, 4(1), 243-256.
สุริยานนท พลสิม. (2561). การยกระดับความโปรงใสในภาครัฐ : กรณีศึกษาจากประเทศญี่ปุน. วารสารการบริหารทองถิ่น, 11(3), 106-126.
สมพงษ์ เกศานุช และคณะ. (2564). การประเมินศักยภาพและความต้องการของชุมชน รองรับการพัฒนาเขตเศรษฐกิจพิเศษจังหวัดหนองคาย. วารสารศิลปศาสตร์ราชมงคลสุวรรณภูมิ, 3(1), 13-26.
สำนักนายกรัฐมนตรี. (2542). ระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการสร้างระบบบริหารกิจการบ้านเมืองและสังคมที่ดี. กรุงเทพฯ: สำนักนายกรัฐมนตรี.
สำนักงานเลขาธิการัฐสภา. (2561). รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2560. กรุงเทพฯ: สำนักงานเลขาธิการรัฐสภา.
โสมวลี ชยามฤต. (2564). การพัฒนาทรัพยากรมนุษย์เพื่อรองรับยุคดิจิทัลขององค์การภาครัฐและเอกชน. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 38-50.
อรทัย ก๊กผล. (2552). คู่คิด คู่มือการมีส่วนร่วมของประชาชน สำหรับนักบริหารท้องถิ่น.กรุงเทพฯ: จรัญสนิทวงศ์การพิมพ์
Damnoen, P. S., Phumphongkhochasorn, P., Punwasuponchat, N., & Srichan, P. W. (2021). The Development of Learning Management Design Models in Compulsory Subjects of The Master of Education Program in Educational Administration Innovation in order To Enhance The Characteristics of Learners According To The Needs of The Professional Education Institution Administrators. Turkish Journal of Physiotherapy and Rehabilitation, 32(3), 20459 – 20466.
Jantaratim, K., Wongsuwan, K., Pachimsawat, K., & Peammatta, J. (2021). Public Opinion Survey on the Government’s Economic Policy of the NCPO. International Journal of Multidisciplinary in Management and Tourism, 5(1), 29-35
Kahintapongs, S. (2020). Renewable Energy Policy Development in Thailand. International Journal of Multidisciplinary in Management and Tourism, 4(2), 148-155.
Levi, D. (2007). Group Dynamic for Teams. (2nd ed.). Los Angeles: Sage Publications.
Puranasukhon, N., Amnuaysawasdi, S., & Suwannarat, T. (2020). Senate and Politics of Thailand. International Journal of Multidisciplinary in Management and Tourism, 4(1), 61-68.
Songsraboon, R., Thongtao, J., Damnoen, Huanjit, P. S. (2021). Course Management Based on Outcome-Based Education (OBE) of Learning by Working in Real Conditions. Turkish Journal of Physiotherapy and Rehabilitation, 32(3), 20491 – 20499.
Teorell, J. (2006). Political Participation and Three Theories of Democracy: A Research Inventory and Agenda. European Journal of Political Research, 45(5), 787-810.
