The Motivation to Study for a Master’s Degree: Case Study of Faculty of Law, Ramkhamhaeng University
Article Sidebar
Published:
Jun 26, 2019
Main Article Content
Abstract
This Article aimed to 1) To study factor about the motivation to study for a master’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng University and 2) To study the decision to choose a master’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng University. This research are the survey research by analysis data and implementation of the quantitative research process. The 375 samples were the students are studying bachelor’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng university have been chosen as samples for this research. The data collection was carried out by questionnaires and the collected data were later analyzed by using percentage statistic, mean, and standard deviation and show the results of the relationship between factors about the motivation to study for a master’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng University by Pearson Product Moment Correlation Coefficient.
The research findings that
- The decision to choose a master’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng University had the average in high levels (= 3.88, S.D. = 0.593) found In the evaluation of options is find information for making a decision before choosing to study further and the best options is feeling that decision to choose a master’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng University are the good and correct decision.
- The relationship between factor about the motivation to study for a master’s degree in faculty of Law of Ramkhamhaeng University had positively the relation of the high level (.939) at the 0.01 level of significance which shows the factor about the motivation have a relationship in the same direction as The decision to choose a master’s degree.
Article Details
How to Cite
Atipbordee, P. . (2019). The Motivation to Study for a Master’s Degree: Case Study of Faculty of Law, Ramkhamhaeng University. Journal of Educational Management and Research Innovation, 1(1), 46–54. retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jemri/article/view/250966
Section
Research Article
References
กัลยา วานิชย์บัญชา. (2557). การวิเคราะห์เชิงปริมาณ. กรุงเทพฯ: ศูนย์หนังสือแห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
กิตติ ตยัคคานนท์. (2533). นักบริหารทันสมัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บัตเตอร์ฟลาย.
กิตติยา เพชรดี (2559). แรงจูงใจในการศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนิสิตคณะภูมิสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา(วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
จันทร์ ชุ่มเมืองปัก. (2546). แรงจูงใจและการจูงใจสร้างปาฏิหาริย์. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ชนิดา เพชรทองคำ. (2542). การวิเคราะห์องค์ประกอบแรงจูงใจในการศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาเอกชนเขตกรุงเทพมหานคร(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชนินทร์ เลิศประภาภรณ์. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาในระดับปริญญาโททางการบัญชี. (วิทยานิพนธ์บัญชีมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณัชชา สุวรรณวงศ์ (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลอีสานนครราชสีมา (ระบบโควตา) ประจำปีการศึกษา 2560. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี ราชมงคลอีสาน.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2551). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: บริษัท วี.พริ้นท์.
ทรงคุณ พัทศุระพงษ์ (2551). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อระดับสูงขึ้นของนายทหารสัญญาบัตร กองบัญชาการกองพลทหารราบที่9(วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทศพล เพ็ชรภิมล. (2555). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนในอำเภอเวียงสระสังกัดสำนักงานเขตพื้น ที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 3(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธนกฤต ยืนยงเดชา. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกเรียนศึกษาต่อระดับอุดมศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่เป็นอันดับหนึ่งของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่(รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2544). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดีด.
ปรุง บุญผดุง. (2525). แรงจูงใจในการเลือกเข้าเรียนในโรงเรียนนายร้อยตำรวจของนักเรียนนายร้อยตำรวจ(วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วินิจ ธิวะโต (2556). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัท ช.สหเซไกเทค จํากัด จังหวัดปทุมธานี(วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2541). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: บริษัทธีระฟิล์ม และไซเท็กซ์ จำกัด.
สมคิด บางโม. (2548). องค์การและการจัดการ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
สมใจ ลักษณะ.(2546).พัฒนาประสิทธิภาพในการทำงาน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
สมุทร ชำนาญ. (2556). ภาวะผู้นำทางการศึกษา ทฤษฎีและปฏิบัติ. ระยอง: พี.เอส.การ พิมพ์.
สร้อยตระกูล (ติวยานนท์) อรรถมานะ. (2550). พฤติกรรมองค์การทฤษฏีและการประยุกต์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรางรัตน์ วศินารมณ์. (2540). สวัสดิการในองค์กร แนวคิดและวิธีการบริหาร. กรุงเทพฯ: เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
อารี พันธ์มณี. (2546). จิตวิทยาสร้างสรรค์การเรียนการสอน. กรุงเทพ: ไยไหมครีเอทีฟ กรุ๊ป.
Barnard, C. I. (1938). The Functions of Executive. Cambridge: Cambridge University Press.
Beach, H. S. (1980). Personnel: The management of people at work (4th ed.). New York: Macmillan.
Brown, H. Douglas. (1980). Principles of Language Learning and Teaching. New Jersey: Prentice-Hall.
Griffiths, D. E. (1950). Administrative Theory. New York: Appleton-Century & Crofts.
Hersey and Blanchard. (1969). Management of Organizational Behavior. New Jersey: Prentice Hall.
Herzberg, F. (1959). The motivation to work. New York: John Wiley and Sons.
Hilgard, E. R. (1981). Introduction to Psychology. New York: Harcourt, Brace and World.
Lovell, R. B. (1980). Adult Learning. New York: John Wiley & Son.
Oppenheim, A. N. (1966). Questionnaire design and attitude measurement. (2nd ed.). New York: Basic Book.
Pfiffner, J. M. & Robert V. P. (1960). Public Administration (4th ed.). New York: The Ronald Press Company.
Schiffman, L. G. & Kanuk, L. L. (1994). Consumer behavior (5th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Simon, H. A. (1960). Administrative Behavior (3rd ed.). New York: The Free Press.
กิตติ ตยัคคานนท์. (2533). นักบริหารทันสมัย. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์บัตเตอร์ฟลาย.
กิตติยา เพชรดี (2559). แรงจูงใจในการศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนิสิตคณะภูมิสารสนเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา(วิทยานิพนธ์บริหารธุรกิจมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
จันทร์ ชุ่มเมืองปัก. (2546). แรงจูงใจและการจูงใจสร้างปาฏิหาริย์. กรุงเทพฯ: ดอกหญ้า.
ฉัตยาพร เสมอใจ. (2550). พฤติกรรมผู้บริโภค. กรุงเทพฯ: เอ็กซเปอร์เน็ท.
ชนิดา เพชรทองคำ. (2542). การวิเคราะห์องค์ประกอบแรงจูงใจในการศึกษาต่อระดับปริญญาโทของนักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาเอกชนเขตกรุงเทพมหานคร(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
ชนินทร์ เลิศประภาภรณ์. (2553). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเข้าศึกษาในระดับปริญญาโททางการบัญชี. (วิทยานิพนธ์บัญชีมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ณัชชา สุวรรณวงศ์ (2560). ปัจจัยที่ส่งผลต่อการตัดสินใจเลือกเข้าศึกษาต่อระดับปริญญาตรีในมหาวิทยาลัย เทคโนโลยีราชมงคลอีสานนครราชสีมา (ระบบโควตา) ประจำปีการศึกษา 2560. มหาวิทยาลัยเทคโนโลยี ราชมงคลอีสาน.
ณัฏฐพันธ์ เขจรนันทน์. (2551). พฤติกรรมองค์การ. กรุงเทพฯ: บริษัท วี.พริ้นท์.
ทรงคุณ พัทศุระพงษ์ (2551). ปัจจัยที่มีผลต่อการตัดสินใจศึกษาต่อระดับสูงขึ้นของนายทหารสัญญาบัตร กองบัญชาการกองพลทหารราบที่9(วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ทศพล เพ็ชรภิมล. (2555). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของครูโรงเรียนในอำเภอเวียงสระสังกัดสำนักงานเขตพื้น ที่การศึกษาประถมศึกษาสุราษฎร์ธานี เขต 3(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ธนกฤต ยืนยงเดชา. (2554). ปัจจัยที่มีผลต่อการเลือกเรียนศึกษาต่อระดับอุดมศึกษามหาวิทยาลัยเชียงใหม่เป็นอันดับหนึ่งของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาตอนปลายในเขตอำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่(รายงานการวิจัย). มหาวิทยาลัยเชียงใหม่.
ปรียาพร วงศ์อนุตรโรจน์. (2544). จิตวิทยาการบริหารงานบุคคล. กรุงเทพฯ: พิมพ์ดีด.
ปรุง บุญผดุง. (2525). แรงจูงใจในการเลือกเข้าเรียนในโรงเรียนนายร้อยตำรวจของนักเรียนนายร้อยตำรวจ(วิทยานิพนธ์มหาบัณฑิต). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์.
วินิจ ธิวะโต (2556). แรงจูงใจในการปฏิบัติงานของพนักงานบริษัท ช.สหเซไกเทค จํากัด จังหวัดปทุมธานี(วิทยานิพนธ์รัฐประศาสนศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยบูรพา.
ศิริวรรณ เสรีรัตน์ และคณะ. (2541). การบริหารการตลาดยุคใหม่. กรุงเทพฯ: บริษัทธีระฟิล์ม และไซเท็กซ์ จำกัด.
สมคิด บางโม. (2548). องค์การและการจัดการ. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: วิทยพัฒน์.
สมใจ ลักษณะ.(2546).พัฒนาประสิทธิภาพในการทำงาน. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ธนธัชการพิมพ์.
สมุทร ชำนาญ. (2556). ภาวะผู้นำทางการศึกษา ทฤษฎีและปฏิบัติ. ระยอง: พี.เอส.การ พิมพ์.
สร้อยตระกูล (ติวยานนท์) อรรถมานะ. (2550). พฤติกรรมองค์การทฤษฏีและการประยุกต์. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุรางรัตน์ วศินารมณ์. (2540). สวัสดิการในองค์กร แนวคิดและวิธีการบริหาร. กรุงเทพฯ: เม็ดทรายพริ้นติ้ง.
อารี พันธ์มณี. (2546). จิตวิทยาสร้างสรรค์การเรียนการสอน. กรุงเทพ: ไยไหมครีเอทีฟ กรุ๊ป.
Barnard, C. I. (1938). The Functions of Executive. Cambridge: Cambridge University Press.
Beach, H. S. (1980). Personnel: The management of people at work (4th ed.). New York: Macmillan.
Brown, H. Douglas. (1980). Principles of Language Learning and Teaching. New Jersey: Prentice-Hall.
Griffiths, D. E. (1950). Administrative Theory. New York: Appleton-Century & Crofts.
Hersey and Blanchard. (1969). Management of Organizational Behavior. New Jersey: Prentice Hall.
Herzberg, F. (1959). The motivation to work. New York: John Wiley and Sons.
Hilgard, E. R. (1981). Introduction to Psychology. New York: Harcourt, Brace and World.
Lovell, R. B. (1980). Adult Learning. New York: John Wiley & Son.
Oppenheim, A. N. (1966). Questionnaire design and attitude measurement. (2nd ed.). New York: Basic Book.
Pfiffner, J. M. & Robert V. P. (1960). Public Administration (4th ed.). New York: The Ronald Press Company.
Schiffman, L. G. & Kanuk, L. L. (1994). Consumer behavior (5th ed.). New Jersey: Prentice-Hall.
Simon, H. A. (1960). Administrative Behavior (3rd ed.). New York: The Free Press.
