การพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนตามหลักภาวนา 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) ศึกษาระดับคุณภาพชีวิตประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง 2) เปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อคุณภาพชีวิตประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล และ 3) ศึกษาแนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนตามหลักภาวนา 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง อำเภอเมือง จังหวัดร้อยเอ็ด โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยแบบผสานวิธี เก็บรวบรวมข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่าง จำนวน 388 คน และการสัมภาษณ์ 12 รูป/คน วิเคราะห์โดยการทดสอบค่าที ในกรณีตัวแปรอิสระสองกลุ่มและการทดสอบค่าเอฟ ด้วยวิธีการวิเคราะห์ความแปรปรวนทางเดียว
ผลการวิจัย พบว่า 1. ระดับคุณภาพชีวิตประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง พบว่า ด้านที่มีค่าเฉลี่ยสูงสุด คือ ด้านร่างกาย รองลงมาคือ ด้านสังคม และข้อที่มีค่าเฉลี่ยน้อยที่สุดคือ ด้านสติปัญญา 2. ผลเปรียบเทียบความคิดเห็นของประชาชนที่มีต่อคุณภาพชีวิตประชาชนขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง โดยจำแนกตามปัจจัยส่วนบุคคล พบว่า ประชาชนที่มีเพศ, ระดับการศึกษา, อาชีพ แตกต่างกัน มีความคิดเห็นไม่แตกต่างกัน อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ 0.05 จึงปฏิเสธสมมติฐาน 3. แนวทางการพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนตามหลักภาวนา 4 ขององค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง พบว่า ด้านกายภาวนา หน่วยงานที่เกี่ยวข้องต้องร่วมมือกันในการจัดโครงการส่งเสริมสุขภาพในชุมชนอย่างต่อเนื่อง ด้านสีลภาวนา ส่งเสริมและสนับสนุนให้ประชาชนได้ร่วมกันทำกิจกรรมทางศาสนา ด้านจิตภาวนา หน่วยงานควรกำหนดแผนงาน และนโยบายต่างๆ ในดูแลประชาชนอย่างครบถ้วน และจัดกิจกรรมให้ประชาชนเข้าร่วมเพื่อเป็นการสร้างความสัมพันธ์ ด้านปัญญาภาวนา จัดสวัสดิการสังคมเพื่อพัฒนาคุณภาพชีวิตให้แก่ประชาชน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤษ เพิ่มทันจิตต์. (2549). หลักการและแนวทางการบริหารงานยุคใหม่ภายใต้ภูมิทัศน์การแข่งขันใหม่ ข้อสังเกตเชิงวิจารณ์ ภายใต้กรอบคุณค่าทางสังคมและพุทธธรรมและแนวทางการบริหารแนวพุทธ. กรุงเทพฯ: สุขุมวิทการพิมพ์.
ชุลีรัตน์ เชื้อนุ่น. (2565). การพัฒนาคุณภาพชีวิตประชาชนในเขตองค์การบริหารส่วนตำบลย่านมัทรี อำเภอพยุหะคีรี จังหวัดนครสวรรค์(วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
นวินดา นิลวรรณ. สิทธิโชค ปาณะศรี และ พระครูโกศลอรรถกิจ. (2563). การประยุกต์ใช้หลักภาวนา 4 ตามแนวพระพุทธศาสนาเถรวาทสู่สังคมผู้สูงอายุ. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 7(3), 38–49.
นิศารัตน์ ศิลปะเดช. (2549). ประชากรกับการพัฒนาคุณภาพชีวิต. กรุงเทพฯ: คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ สถาบันราชภัฏธนบุรี.
พระธนพล กนฺตสีโล. (2561). การส่งเสริมคุณภาพชีวิตผู้สูงอายุของเทศบาลตาบลเทพกระษัตรี อำเภอถลาง จังหวัดภูเก็ต(วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรมหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตโต). (2550). พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์. (พิมพ์ครั้งที่ 10). กรุงเทพฯ: เอส. อาร์ต พริ้นติ้งแมส โปรดักส์.
รัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย พุทธศักราช 2550. (2550). ราชกิจจานุเบกษา. เล่มที่ 124. ตอนที่ 47 ก หน้า 113 – 114 (24 สิงหาคม 2550).
สุภาภรณ์ ตันตินันทตระกูล, จิรกุล ครบสอน และ นงลักษณ์ วิชัยรัมย์. (2565). ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิตของผู้สูงอายุในชุมชนบางโพธิ์เหนือ อำเภอสามโคก จังหวัดปทุมธานี. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 7 (11), 352-373.
องค์การบริหารส่วนตำบลรอบเมือง. (2565). ข้อมูลทั่วไป. สืบค้นเมื่อ 10 กันยายน 2565ม จาก http://www. robmuang101.go.th /pagelist-28.html
