ปัจจัยการมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชนไปสู่ความยั่งยืน กรณีศึกษา ตำบลเกะรอ อำเภอรามัญ จังหวัดยะลา
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาระดับปัจจัยการมีส่วนร่วมทำแผนพัฒนาชุมชนและระดับเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนในตำบลเกะรอ และเพื่อศึกษาปัจจัยการมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชนที่ส่งผลต่อเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนในตำบลเกะรอ อำเภอรามัญ จังหวัดยะลา เป็นการวิจัยเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่างคือ ประชาชนในตำบลเกะรอ จำนวน 378 คน ใช้วิธีสุ่มแบบบังเอิญ เครื่องมือที่ใช้ คือ แบบสอบถาม วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้ค่าความถี่ ค่าร้อยละ ค่าเฉลี่ย และส่วนเบี่ยงเบนมาตรฐาน การวิเคราะห์การถดถอย และใช้หลักการวิเคราะห์การถดถอยพหุคูณ ที่ระดับนัยสำคัญทางสถิติที่ 0.05 ผลการวิจัยพบว่า
1. ด้านการมีส่วนร่วมทำแผนพัฒนาชุมชน โดยรวมอยู่ในระดับมาก ดังนี้ ด้านการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจ รองลงมาคือ ด้านการมีส่วนร่วมในการประเมินผล ด้านการมีส่วนร่วมในการรับผลประโยชน์ และด้านการมีส่วนร่วมในการดำเนินงาน ตามลำดับ ด้านเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนในตำบลเกะรอ โดยรวมอยู่ในระดับมาก ดังนี้ มิติด้านสิ่งแวดล้อม รองลงมาคือ มิติด้านสันติภาพและความยุติธรรม มิติด้านเศรษฐกิจและความมั่งคั่ง มิติด้านของความเป็นหุ้นส่วนการพัฒนา และมิติด้านการพัฒนาคน ตามลำดับ
2. การมีส่วนร่วมในการพัฒนาชุมชน ด้านการมีส่วนร่วมในการประเมินผล ด้านการมีส่วนร่วมในการรับผลประโยชน์ ด้านการมีส่วนร่วมในการดำเนินงาน และด้านการมีส่วนร่วมในการตัดสินใจส่งผลต่อเป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืนในตำบลเกะรอ ตามลำดับ ทั้งนี้ มีความแม่นยำที่ร้อยละ 83
องค์ความรู้ใหม่จากการวิจัยคือ การเปิดพื้นที่ให้ประชาชนมีบทบาทในการประเมินผลโครงการอย่างเป็นระบบ ไม่เพียงช่วยตรวจสอบถ่วงดุล แต่ยังทำให้เกิดการเรียนรู้ร่วมกันและการพัฒนาแนวทางที่เหมาะสมต่อบริบทของชุมชน อันนำไปสู่ความยั่งยืนอย่างแท้จริงในระยะยาว
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
กฤษฏิวัชร ชวลิตานนท์ และ เพ็ชราภรณ์ ชัชวาลชาญชนกิจ. (2565). ความสัมพันธ์ขององค์ประกอบการท่องเที่ยวเชิงสร้างสรรค์และปัจจัยการมีส่วนร่วมของชุมชนที่มีการจัดการท่องเที่ยวในจังหวัดชุมพร. วารสารสหวิทยาการวิจัย, 11(2), 82-90.
ดวงฤทธิ์ เบ็ญจาธิกุล ชัยรุ่งเรือง. (2564). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาท้องถิ่นอย่างยั่งยืนของกรุงเทพมหานคร. วารสารสังคมศาสตร์และมานุษยวิทยาเชิงพุทธ, 6(3), 76-91.
ชาญชัย จิตรเหล่าอาพร, สกล สุขเสริมส่งชัย, ณัฐพร ยงวงศ์ไพบูลย์, ปรัชญา วงศ์วารี, วรงค์สิทธิ์ สิงห์ดำรง และ บุษยรังสี หาสุดใจ. (2567). การพัฒนาสังคมอย่างยั่งยืนของประชาชนในกรุงเทพมหานคร. Journal of Roi Kaensarn Academi, 9(10), 1382-1389.
บุญวัฒน์ สว่างวงศ์, รพีพัฒน์ จันทนินทร และ ขันทอง ใจดี. (2567). รูปแบบการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนเพื่อพัฒนาจังหวัดอย่างยั่งยืนในพื้นที่จังหวัดนครปฐม ระดับการพัฒนาจังหวัดอย่างยั่งยืน. วารสารรามคำแหง ฉบับรัฐประศาสนศาสตร์, 7(3), 337-374
พีรพัฒน์ ทองยิ้ม. (2567). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชนในเขตพื้นที่ หมู่ที่ 9 ตำบลงิ้วราย อำเภอเมือง จังหวัดลพบุรี. วารสารรัฐประศาสตรศาสตร์, 4(2), 1-10.
มูลนิธิมั่นพัฒนา. (2562). สืบสานสู่การปฏิบัติเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืนของประเทศไทย. กรุงเทพฯ: ส.พิจิตรการพิมพ์.
สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา. (2559). เป้าหมายการพัฒนาที่ยั่งยืน (SDGs) และการขับเคลื่อนในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: สถาบันระหว่างประเทศเพื่อการค้าและการพัฒนา.
สมคิด เลิศไพฑูรย์. (2564). แนวทางการมีส่วนร่วมของภาครัฐในการส่งเสริมภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม เพื่อพัฒนาชมชนอย่างยั่งยืน: กรณีศึกษาพื้นที่เกาะรัตนโกสินทร์. วารสารด้านการบริหารรัฐกิจและการเมือง, 13(1), 40-61.
สาธิต บัวขาว, จารีพร เพชรชิต และ รัตนา อุ่นจันทร์. (2567). การมีส่วนร่วมของชุมชนบ้านวังไทร ตำบลถ้ำใหญ่อำเภอทุ่งสง จังหวัดนครศรีธรรมราช. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์และนวัตกรรม มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 3(1), 1-17
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2562). รัฐบาลจัดประชุมคณะกรรมการเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน (กพย.) เร่งขับเคลื่อนประเทศไทย สู่เป้าหมายเพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. สืบจาก https://www.nesdc.go.th/ewt_w3c/ ewt_news.php?nid=9779 & filename=
สำนักงานสภาพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. (2566). ร่างแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ ฉบับที่สิบสาม พ.ศ. 2566 – 2570. สืบค้นจาก www.nesdc.go.th/download/Plan13/Doc/Plan 13_DraftFinal.pdf.
เสาวภา สินสุภา. (2566). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนาชุมชน ตำบลทับใต้ อำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์. วารสารการจัดการการเมืองการปกครองและท้องถิ่น, 1(1), 1-8.
โสภา ยอดคีรีย์. (2564). แนวทางการพัฒนาเศรษฐกิจชุมชนตามปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง. กรุงเทพฯ: สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
Affairs, U. (2018). World Urbanization Prospects: The 2018 Revisio). New York: United Nations.
Arnstein, S. R. (1969). A Ladder of Citizen Participation. Journal of the American Planning Association, 35(4), 216-224.
Cohen, J. M., & Uphoff, N. T. (1981). Rural Development Participation: Concept and Measures for Project Design Implementation and Evaluation. Rural Development Committee Center for International Studies. New York: Cornell University.
UNDP. (1997). Governance for Sustainable Human Development, A UNDP policy document. Retrieved from http://magnet.undp.org/policy/chapter1.htm 2/03/2019.
Yamane, T. (1967). Statistics, An Introductory Analysis. (2nd ed.). New York: Harper and Row.
