A Four Buddhist Patisambhida Principles Propagating System of The Sangkha in Phetchabun Province
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objectives of this article are 1) to study the knowledge about the system of propagating Buddhism according to the four principles of Patisampitha for the Phetchabun Province Sangha. 2) to evaluate the needs regarding the system of propagating Buddhism according to the four principles of Patisampitha for the Phetchabun Province Sangha. 3) To develop a conceptual framework for developing a system for propagating Buddhism according to the four principles of Patisambhida for the Phetchabun Province Sangha. 4) To develop a system for propagating Buddhism according to the four principles of Patisambhida for the Phetchabun Province Sangha. It is research and development (R & D) consisting of document analysis. Interviewing 9 key informants to develop the system and organizing group discussions with 9 experts/people to examine the system by analyzing data from content analysis.
The research results found that
- Knowledge about the system of propagating Buddhism according to the four principles of Patisampitha for the Phetchabun Province Sangha. It is the integration of the 4 principles of Patisambhida to propagate Buddhism with the 'MOLQ' Buddhism propagation system to develop missionary monks to have wisdom and expertise in Atthapatisambhida. Dharma aspect Niruttipatisambhida and Patibhanapatisambhida, that is, intuition, clarity in meaning, understanding of Dhamma, proficiency in language, and thinking of solving problems in a timely manner.
2) Regarding the assessment of needs regarding the system of propagating Buddhism according to the four principles of Patisampitha for the Phetchabun Province Sangha, it was found that the performance of the Sangha Phetchabun Province is divided into 2 missions: (1) The main mission is to propagate Buddhism by bringing Dhamma teachings to the people in the highlands and various communities in Phetchabun Province. through various activities and (2) secondary missions are performing the duties of a monk developer, such as providing education and building schools Teaching Thai language and other subjects, road construction, etc.
3) In terms of developing a conceptual framework for developing the system of propagating Buddhism according to the four principles of Patatisambhida for the Phetchabun Province Sangha, it was found that it consisted of (1) Atthapatisambhida. Intuition revealed in the meaning (2) Dhammapatisambhida, understanding of the Dhamma, (3) Niruttipatisambhida, proficiency in language, and (4) Patibhanapatisambhida. Think and solve problems in a timely manner.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
ชาย โพธิสิตา. (2550). ศาสตร์และศิลป์แห่งการวิจัยเชิงคุณภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ปรียพร วิศาลบูรณ์, สุรัมภา รอดมณี, เนาวนิจ พึ่งจันทรเดช และ เบญญาภา ทนต์ประเสริฐเวช. (2566). จิตบำบัดตามแนวพุทธจิต: บทวิเคราะห์ในมิติทางการพยาบาล. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(1), 120-140.
พระครูอุทัยกิจจารักษ์ (สุรางค์ สุจิณฺโณ). (2557). รูปแบบการบริหารจัดการการเผยแผ่พระพุทธศาสนาขององค์กรปกครองคณะสงฆ์ ภาค 2. (วิทยานิพนธ์พุทธศาสตรดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระธรรมกิตติวงศ์ (ทองดี สุรเตโช). (2551). พจนานุกรมเพื่อการศึกษาพุทธศาสตร์ คำวัด. (พิมพ์ครั้งที่ 3). กรุงเทพฯ: ธรรมสภาและสถาบันบันลือธรรม.
พระธรรมปิฎก (ป.อ. ปยุตฺโต). (2543). พจนานุกรมพุทธศาสตร์ฉบับประมวลธรรม. (พิมพ์ครั้งที่ 9). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
พระมหาบุญทิน เทาศิริ. (2562). กลยุทธ์การเผยแผ่พระพุทธศาสนาตามหลักปฏิสัมภิทา 4 สำหรับพระธรรมทูตไทยในทวีปยุโรป. วารสารมหาจุฬานาครทรรศน์, 6(6), 3154-3171.
พระอรรถชาติ เดชดำรง. (2566). การแบ่งช่วงชั้นทางสังคม : มุมมองของศาสนาพราหมณ์-ฮินดู และพระพุทธศาสนา. วารสารนวัตกรรมการจัดการศึกษาและการวิจัย, 5(2), 481-492.
มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2539). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
โยตะ ชัยวรมันกุล, พระครูโสภณวีรานุวัตร, สุพัฒน์ ชัยวรรณ์, สายน้ำผึ้ง รัตนงาม และ ธนัชพร เกตุคง. (2566). พุทธนวัตกรรมภาวนา 4 เพื่อเพิ่มพลังของผู้สูงอายุ อำเภอสามพราน จังหวัดนครปฐม. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 6(2), 611-625.
สิริวัฒน์ คำวันสา. (2534). ประวัติพระพุทธศาสนาในประเทศไทย. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Damnoen, P. S., Siri, P., Supattho, P. S., & Kaewwilai, K. (2021). The Development of Student Characteristics in According to the Nawaluk Framework of the Buddhist integration of Buddhapanya Sri Thawarawadee Buddhist College. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(2), 126–135.
Klomkul, L., Damnoen, S., Sawasdee, U., & Wilairadtanakun, A. (2023). Network Development of Buddhist Communication Innovative Space For Media Literacy of Thai Youths. Journal of Namibian Studies: History Politics Culture, 35, 919-935.
Tan, C. C., & Damnoen, P. S. (2020). Buddhist Noble Eightfold Path Approach in the Study of Consumer and Organizational Behaviors. Journal of MCU Peace Studies, 8(1), 1–20.
