การลดความอ้วนเชิงพุทธบูรณาการ

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อศึกษาการลดความอ้วน (2) เพื่อศึกษาหลักพุทธธรรมที่ส่งเสริมการลดความอ้วน (3) เพื่อนำเสนอการลดความอ้วนเชิงพุทธบูรณาการ เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ แบบวิจัยเอกสาร โดยมีการเก็บข้อมูลเพิ่มเติมอันเป็นประโยชน์แก่งานวิจัยด้วยการสัมภาษณ์บุคคลจำนวน 9 ท่าน ผลการวิจัยพบว่า การลดความอ้วนเชิงพุทธบูรณาการ คือการลดความอ้วนตามทฤษฎี 3.อ ประกอบด้วย อาหาร ออกกำลังกาย อารมณ์ โดยบูรณาการกับการใช้หลักธรรมเพื่อส่งแสริมการลดความอ้วน ได้แก่ 1) การควบคุมอาหารมาบูรณาการกับหลักโภชเนมัตตัญญุตา คือ ความเป็นผู้รู้จักประมาณในการบริโภคพอดีกับความต้องการของร่างกาย และ บูรณาการกับหลักโภชนสัปปายะ คือ อาหารที่สบายกับร่างกาย เกื้อกูลต่อสุขภาพ ย่อยง่าย 2) การควบคุมออกกำลังกายมาบูรณาการกับการเดินบิณฑบาต หรือการเดินประมาณวันละ 2 ชั่วโมงสามารถที่จะลดความอ้วน ลดความเสี่ยงต่อโรคหัวใจ และความดันโลหิตสูงเป็นต้น 3) การควบคุมอารมณ์มาบูรณาการกับหลักอาหาเรปฏิกูลสัญญาด้วยการพิจารณาความเป็นปฏิกูลของอาหาร ทำให้ทานอาหารได้น้อย  เป็นการบริโภคอาหารอย่างฉลาด และสามารถลดความอ้วน ส่วนการลดความอ้วนตามทฤษฎี IF เชิงพุทธบูรณาการ แบ่งออกเป็น 1) การลดความอ้วนตามทฤษฎี IF มาบูรณาการกับหลักศีลข้อที่  คือ งดเว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาลเริ่มตั้งแต่เที่ยงวันถึงเวลาพระอาทิตย์ขึ้น ได้แก่ กิน  ชั่วโมง ไม่กิน 18 ชั่วโมง การกินอาหารมื้อเดียว ทำให้ร่างกายสุขสบาย โรคภัยไข้เจ็บมีน้อย ร่างกายเบาสบาย และสามารถลดความอ้วนได้  2) การลดความอ้วนตามทฤษฎี IF มาบูรณาการกับหลักกาลิกที่เรียกว่า น้ำปานะ กินได้ 24 ชั่วโมง เพราะไม่นับเป็นอาหารสามารถลดความหิวและลดความอ้วนได้