การบูรณาการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนที่ชุมชนมีส่วนร่วมตามหลักสังคหวัตถุ 4
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การบูรณาการระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนที่ชุมชนมีส่วนร่วมตามหลักสังคหวัตถุ 4 เป็นกระบวนการทำงานที่เป็นระบบอย่างชัดเจน มีการประสานความร่วมมือของผู้เกี่ยวข้องทุกฝ่ายทั้งในโรงเรียนและนอกโรงเรียน รวมทั้งมีวิธีการ กิจกรรมและเครื่องมือต่าง ๆที่มีคุณภาพ ในการดูแลช่วยเหลือนักเรียนจะส่งผลให้ระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนประสบความสำเร็จโดยอาศัยการบูรณาการหลักสังคหวัตถุ 4 ในการสงเคราะห์ เอื้อเฟื้อซึ่งกันและกันที่จะทำให้การอยู่ร่วมกันในสังคมเกิดความสงบสุข ตามหลักธรรมทางพุทธศาสนาที่ถูกต้องโดยมีการดำเนินงานตามกิจกรรมในการช่วยเหลือ คือ การมีส่วนร่วมในการดูแลรู้จักนักเรียนเป็นรายบุคคล การคัดกรองนักเรียนเพื่อสะดวกต่อการให้ความช่วยเหลือ มีส่วนร่วมในการให้ความคิดเห็น ให้ความช่วยเหลือ เสนอแนะในการส่งเสริมและพัฒนานักเรียน มีส่วนร่วมป้องกันช่วยเหลือและแก้ไขปัญหาของนักเรียนในการดำเนินชีวิต และการส่งต่อนักเรียนเมื่อได้ให้คำปรึกษา เสนอแนะแนวทางการแก้ไขปัญหาให้แก่นักเรียนและนักเรียนได้นำไปปฏิบัติแล้วเกิดผลที่ดีต่อการดำเนินชีวิต
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กรมสุขภาพจิต กระทรวงสาธารณสุข. (2544). คู่มือครูที่ปรึกษาระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. กรุงเทพฯ: ศูนย์สุขภาพจิต กรมสุขภาพจิต.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2550). การพัฒนาและการใช้แหล่งเรียนรู้ในโรงเรียนและท้องถิ่นเพื่อจัดกระบวนการเรียนรู้. กรุงเทพฯ: สำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน.
กัลยา พรมรัตน์. (2559). การศึกษาสภาพและปัญหาการดำเนินงานระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียนของโรงเรียนในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษาประถมศึกษามหาสารคาม เขต 1. วารสารวิจัยและพัฒนา วไลยอลงกรณ์ ในพระบรมราชูปถัมภ์ สาขามนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 11(1), 123-130.
ชุมศักดิ์ อินทร์รักษ์. (2536). การบริหารและการนิเทศภายในโรงเรียน. (พิมพ์ครั้งที่ 2). ปัตตานี:มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์วิทยาเขตปัตตานี.
เณริกา เกิดนาสาร และคณะ. (2564). วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 4(1), 388-398.
ธีรภัทร์ เจริญดี.(2542). การศึกษาการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองในโรงเรียนประถมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการประถมศึกษาแห่งชาติ เขตการศึกษา 11(วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต). จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพดล กาญจนางกูร และ สุบัน มุขธระโกษา. (2562). นวัตกรรมการจัดการศึกษาเชิงบูรณาการแบบมีส่วนร่วมที่มีประสิทธิผลของสถานศึกษาในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา. วารสารบัณฑิตศึกษามหาจุฬาขอนแก่น, 6(3), 46-58
นิรันดร์ จงวุฒิเวศย์. (2537). การมีส่วนร่วมของประชาชนในการพัฒนา. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยมหิดล.
ปิยวรรณ วิเศษสุวรรณภูมิ และ โชติกา ภาษีผล. (2558). การศึกษาขีดความสามารถในการแข่งขันของเยาวชนไทยเพื่อรองรับการพัฒนาประเทศในบริบทของประชาคมเศรษฐกิจอาเซียน. วารสารวิธีวิทยาการวิจัย, 28(3), 279-300.
พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ.ปยุตโต). (2550). ธรรมนูญชีวิต. (พิมพ์ครั้งที่ 82). กรุงเทพฯ: พิมพ์สวย.
พระศรีรัตนวิมล. (2563). ศีล 5 กับการจัดการเพื่อเป็นมนุษย์ที่สมบูรณ์. วารสารนวัตกรรมการศึกษาและการวิจัย, 4(2), 85-96.
มงคล จันทร์ส่อง. (2544). ระดับความรู้และการมีส่วนร่วมในการอนุรักษ์ป่าไม้ของสมาชิก อบต. อำเภอชนแดน จังหวัดเพชรบูรณ์(วิทยานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศิลปากร.
เริงรณ ล้อมลาย และ สุการต์พิชา ปิยะธรรมวรากุล. (2563). แนวคิดทางปรัชญาการศึกษาในบริบทของการศึกษาไทยระดับอุดมศึกษา. วารสารสหวิทยาการมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 3(3), 357-366.
ฤทัยวรรณ หาญกล้า และ ปิยพงษ์ สุเมตติกุล. (2556). การพัฒนากลยุทธ์การบริหารสถานศึกษาระดับประถมศึกษา เพื่อส่งเสริมการมีส่วนร่วมของชุมชนในระบบดูแลช่วยเหลือนักเรียน. วารสารครุศาสตร์, 41(3), 1-18.
ศิริกาญจน์ โกสุมภ์, (2542). การมีส่วนร่วมของชุมชนและโรงเรียนเพื่อการจัดการศึกษาขั้นพื้นฐาน(ดุษฎีนิพนธ์การศึกษาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ.
สำนักงานคณะกรรมการสถานศึกษาขั้นพื้นฐาน. (2549). แนวทางการดำเนินระบบการดูแลช่วยเหลือนักเรียนสำหรับโรงเรียนขนาดเล็ก. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ชุมนุมสหกรณ์การเกษตรแห่งประเทศไทย จำกัด.
สำนักงานเลขาธิการสภาการศึกษา. (2560). แผนการจัดการศึกษา. กรุงเทพฯ: พริกหวานกราฟฟิค.
อุทัย บุญประเสริฐ. (2543). การศึกษาแนวทางการบริหารและการจัดการศึกษาของสถานศึกษาในรูปแบบการบริหารโดยใช้โรงเรียนเป็นฐาน. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์คุรุสภาลาดพร้าว.
Damnoen, P. S., & Phumphongkhochasorn, P. (2020). National Educational Standards and Educational Administration to Comply with International Standards. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 4(1), 31-39.
Damnoen, P. S., Phumphongkhochasorn, P., Pornpitchanarong, S., & Nanposri, N. (2021). Development of Strategies for the Use of Innovative Information in Education for Secondary Schools under the Office of the Basic Education Commission in the Eastern Region. Turkish Journal of Physiotherapy and Rehabilitation, 32(3), 20483 – 20490.
Phumphongkhochasorn, P., Damnoen, P. S., Suwannaprateep, T., & Phoomparmarn, U. (2021). National Educational Standards and the Improvement of Thai Education System with World Class. Asia Pacific Journal of Religions and Cultures, 5(1), 75-86.
Tan, C. C., & Damnoen, P. S. (2020). Buddhist Noble Eightfold Path Approach in the Study of Consumer and Organizational Behaviors. Journal of MCU Peace Studies, 8(1), 1-20.