การบูรณาการกิจกรรมทางวัฒนธรรมบนภูมิทัศน์เมืองเชิงประวัติศาสตร์ชุมชน กรณีศึกษาชุมชนช้างม่อยวัดชมพู เชียงใหม่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
เชียงใหม่ในฐานะการเป็นเมืองวัฒนธรรม ที่ถูกพัฒนาเพื่อเศรษฐกิจและการท่องเที่ยวเป็นสำคัญ ปัจจุบันได้เป็นสมาชิกในเครือข่ายเมืองแห่งการเรียนรู้ของยูเนสโกตั้งแต่ พ.ศ. 2564 เป็นแนวคิดการขับเคลื่อนเมืองผ่านการทำงานระหว่างผู้คนในเมือง เพื่อรวบรวมข้อมูลเมืองที่เป็นต้นทุนเฉพาะตัวของแต่ละพื้นที่ ทั้งความรู้จากชุมชนเมืองที่เป็นรากฐานของการขับเคลื่อนสภาพสังคมและเศรษฐกิจ การสร้างกลไกความร่วมมือระหว่างผู้คนในเมืองเป็นการขับเคลื่อนให้เกิดความรู้ที่ส่งต่อไป ชุมชนช้างม่อยเป็นพื้นที่วิจัยด้วยความสำคัญของการเป็นชุมชนเก่าที่ตั้งระหว่างเมืองเก่าและย่านเศรษฐกิจริมแม่น้ำปิง ซึ่งได้ถูกกำหนดเป็นย่านเศรษฐกิจสร้างสรรค์ตั้งแต่ พ.ศ. 2562 เกิดเป็นวัตถุประสงค์ของการวิจัย ข้อแรก คือ ข้อมูลเมืองด้านภูมิทัศน์เมืองเชิงประวัติศาสตร์ ที่มาจากการกำหนดและผลสรุปจากข้อมูลของผู้คนและการสำรวจพื้นที่ทางสังคมในชุมชน และข้อที่สอง คือ การสร้างกิจกรรมทางวัฒนธรรมที่เป็นการจำลองกลไกการขับเคลื่อนชุมชนร่วมกัน วิธีวิจัยเป็นการสัมมนาเชิงปฏิบัติการร่วมกับชุมชน จำนวน 4 ครั้ง ผลงานวิจัยนี้ได้สร้างกิจกรรมเป็นเครื่องมือสร้างความร่วมมือรูปแบบใหม่เพื่อชุมชนที่ขับเคลื่อนโดยเครือข่ายชุมชน เรียกว่ากิจกรรมคนข้าวยาคู้ ซึ่งเป็นการฟื้นฟูแนวคิดชุมชนหัววัดที่มีการบูรณาการพื้นที่เชิงประวัติศาสตร์ชุมชนบนถนนช้างม่อยเก่า และสร้างความร่วมมือของเครือข่ายชุมชนเพื่อนำไปสู่การเป็นเมืองยั่งยืน
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Kitika, C. (2020). Karn wang phang naewkid rueang phumithat wattanatham duai krabuankarn mee suanruam khong khrueakhai chumchon koranee sueksa phuentee chumchon Chang Moi, changwat Chiang Mai. (In Thai) [Integrated cultural landscape conceptual plan with community network participation on a case study of Chang Moi area, Chiang Mai province]. NAJUA: History of Architecture and Thai Architecture, 17(1), 152-184.
Ongsakul, S. (2019). Chumchon rop wat nai Chiang Mai: prawattisat chumchon. (In Thai) [Buddhist monastic community in Chiang Mai: a community history]. Chiang Mai: Faculty of Humannity Chiang Mai University.
Sanders, E.B.N. & Stappers, P.J. (2008). Co-creation and the new landscapes of design. CoDesign, 4(1), 5-18.
Shen, J. & Chou, R.J. (2021). Cultural landscape development integrated with rural revitalization: a case study of Songkou ancient town. Land journal, 10(4), 406-426.
Shummadtayar, U. & Ongsavangchai, N. (2018). Karn khayaitua khong mueang kub karn plianplaeng yarn mueang kao Chiang Mai. (In Thai) [Urbanization and urban context variants of old districts in Chiang Mai]. Journal of Environmental Design, 5(1), 62-80.
Tajai, S. & Ounchanum, P. (2020). Laksana tang kaiyaphap khong kat phuenthin nai changwat Chiang Mai. (In Thai) [The physical characteristics of the local markets in Chiang Mai province]. Journal of Environmental Design, 7(2), 166-196.
Tovivich, S. (2021). Krabuankarn sansang phuentee yang mee suanruam lae karn aur hai kerd phuentee thang sangkhom: koranee sueksa chumchon yarn Khlong Bang Luang. (In Thai) [In survey on social space: identity, practice and representation: Khlong Bang Luang]. In Suwatcharapinun, S. (Ed.). Samruat phuentee thang sangkhom: attalak, patibatkarn, lae phap tuathaen. (In Thai) [Explore the social space: identity, action, and representation] (pp.3-70). Bangkok: Siam Paritad Publishing.
Wisetsakdee, W. (2020). Khwam samphan kong wattanatham yoi kub sathapattayakam phuen thin mueang: konranee sueksa atta lak teeyu asai klum wattanatham yoi khon khui khaya lae rapsue khongkao. (In Thai) [Relationship of subculture and urban vernacular architecture: case study of the dwelling identity of waste pickers and reusable waste carrier subculture]. Journal of Environmental Design, 6(2), 36-65.
