การเล่าเรื่องสุขภาพในละครเกาหลี เรื่อง Hospital Playlist

Main Article Content

จิรมน สังณ์ชัย

บทคัดย่อ

การวิจัยครั้งนี้เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพ มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาการเล่าเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพในละครเกาหลีเรื่อง เพลย์ลิสต์ชุดกาวน์ (Hospital Playlist) ที่มีความยาวตอนละประมาณ 90 นาที ออกอากาศปีที่ 1 จำนวน 12 ตอน ระหว่าง 12 มีนาคม ถึง 28 พฤษภาคม 2563  และ ปีที่ 2 จำนวน 12 ตอน ออกอากาศระหว่าง 17 มิถุนายน ถึง 9 กันยายน 2564 ผลิตโดย สถานีโทรทัศน์ทีวีเอ็น (tvN) ซึ่งสามารถรับชมได้ในประเทศไทย ผ่านทางเน็ตฟลิกซ์ ละครเรื่องนี้มีตัวละครเอกของเรื่องเป็นแพทย์ทั้งหมด ละครมีเนื้อหาเกี่ยวกับสุขภาพ ความรักและความผูกพันระหว่างเพื่อน รวมถึงการคัดเลือกเพลงประกอบในแต่ละตอนให้มีเนื้อหาสอดคล้องกับสิ่งที่ตัวละครต้องเผชิญ กำกับการแสดงโดย ชิน วอนโฮ และเขียนบทโดย อี อูจอง ผลการวิจัยพบว่า เนื้อหาของละครที่เป็นการเล่าเรื่องสุขภาพ สามารถแบ่งออกได้ดังนี้ การเล่าเรื่องการวางแผนการรักษา การเล่าเรื่องการสื่อสารกับผู้ป่วยและญาติ การเล่าเรื่องการติดตามอาการของผู้ป่วย การเล่าเรื่องผู้ป่วยอาการวิกฤต การเล่าเรื่องผู้ป่วยฉุกเฉิน การเล่าเรื่องการผ่าตัด การเล่าเรื่องการบริจาคอวัยวะ และการเล่าเรื่องอาจารย์แพทย์กับนักศึกษาแพทย์


 

Article Details

บท
Articles

References

กฤษณ์ มงคลเกษม. ผู้เขียนบทโทรทัศน์. (18 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.

กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.

ขจีรัตน์ หินสุวรรณ. (2542). “การวิเคราะห์วิธีการเขียนบทละครสำหรับสื่อมวลชน: บทเรียนจากงานของสมสุข กัลย์จาฤก” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

คอซีรีส์. (2564). Hospital Playlist ซีซั่น 2 กับ จุดโฟกัสที่ PD ชินวอนโฮ – ทีมนักแสดงชั้นนำชี้ให้ตั้งตารอ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 10 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://www.korseries.com/synopsis-hospital-playlist-2-2021/Hospital

คอซีรีส์. (2564). พลังของซีรีส์ Hospital Playlist ส่งผลให้มียอดผู้บริจาคอวัยวะในเกาหลีเพิ่มขึ้น 11 เท่าตัว. . วันที่เข้าถึงข้อมูล 24 สิงหาคม 2564) แหล่งที่มา https://www.korseries.com/number-of-organ-donors-in-korea-increased-by-11-times-with-hospital-playlist-2-influence/

เจ๊เนอเรชั่น. (2564). เรื่องย่อซีรีส์เกาหลี Hospital Playlist. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://entertainment.trueid.net/detail/9Eklg7DOn9oM

ชิษณุ พันธ์เจริญ. (2555). แนวคิดในการสื่อสารด้านบริการทางการแพทย์. จุฬาลงกรณ์เวชสาร. 56(5), 527-31.

ดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์. (2546). เอกสารประกอบการสอน พื้นฐานการเขียนบทละคร โรงเรียนบางกอกการละคร.

ติณณา สิมะไพศาล. (2553), การศึกษาเปรียบเทียบคุณลักษณะการเล่าเรื่องในละครเกาหลีและละครไทยที่ได้รับความนิยม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเกาหลี ศึกษา (สหสาขาวิชา) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

นพดล อินทร์จันทร์. (2555). ภาพยนตร์ชุดเกาหลี: กรณีศึกษากระแสคลื่นวัฒนธรรมเกาหลีในสังคมไทย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 14(1). 132-144.

นัทธมน วุธานนท์. (2554). การปฏิบัติการพยาบาลในคลินิคศัลยกรรม. คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่: นันทพันธ์พริ้นติ้ง.

ปิยะพร วายุภาพ. ผู้เขียนบทโทรทัศน์. (18 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.

พรรณศักดิ์ สุขี. (2541). การเขียนบทละคร. กรุงเทพฯ: แผนกตำราและคำสอน มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.

แพทยสภา. (2564).ประกาศและข้อบังคับแพทยสภา. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://www.tmc.or.th/service_law02.php

มัทนี รัตนิน. (2559). ศิลปะการละคอน หลักเบื้องต้นและการฝึกซ้อม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

เรณู อาจสาลี. (2550). การพยาบาลผู้ที่เข้ารับการผ่าตัด. กรุงเทพฯ: เอ็นทีเพรส.

โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย. (ม.ป.ป.). บริจาคร่างกายและอวัยวะ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://chulalongkornhospital.go.th/kcmh/body-and-organ-donations/

วิรัช ทุ่งวชิรกุล. (2556). จริยธรรมในวิชาชีพแพทย์. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.

วนิศา รัชวัตร์. (2561). “ความต้องการและการได้รับการตอบสนองความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยวิกฤตระยะสุดท้าย”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.

สินียา ไกรวิมล. (2545). “ลักษณะของบทละครโทรทัศน์ที่ได้รับความนิยมช่วงหลังข่าวจากปี พ.ศ.2535-2544” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2556). เกณฑ์วิธีการคัดแยกและจัดลำดับการจ่ายงานบริบาลผู้ป่วยฉุกเฉินตามหลักเกณฑ์ที่ กพฉ.กำหนด พ.ศ.2556. กรุงเทพฯ.

เสาวภา. (2564). ละครเกาหลี พลังแฝงสร้างประเทศ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 27 ตุลาคม 2564 แหล่งที่มา https://workpointtoday.com/korea-series-softpower/

อรอุษา อึ๊งศรีวงศ์ และ ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2555). การสร้างตัวละครและการเล่าเรื่องในละครโทรทัศน์ญี่ปุ่นที่ใช้อาชีพเป็นแก่นเรื่อง. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: ม.ป.ท.

อิสรีย์ ศรีศุภโอฬาร และ นรลักขณ์ เอื้อกิจ. (2559). ผลของโปรแกรมการตอบสนองความต้องการของครอบครัวผู้ป่วยวิกฤตต่อความกังวลของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยวิกฤต. วารสารพยาบาล สงขลานครินทร์, 36(3), 77-93.

Abdussalam A. Alahmari. (2023). Professionalism, Ethics, and Realism of Television Medical Dramas as Perceived by Saudi Medical Students. Journal of Medical Education and Curricular Development. 10(3).

Diana Piscarac. (2016). Medical K-Dramas: A Cross – Section of South Korea’s Global Cultural Industry. of Sociological Studies, New Series, 1, 43–60.

Madeline Garcia and Leah Sievering. (2022). A Study of the Impacts of Medical Dramas on High School Students’ Career Aspirations and Expectations. Journal of Student Research. 11(3), 1-16.

Mark R Plaice. (2019). Medical Drama in Korea: Doctor as 'Other' & the critique of modernity. K-drama & TV Symposium.