การใช้เรื่องเล่าในกระบวนการกล่อมเกลาทางสังคมของบริษัทผลิตภาพยนตร์ไทย
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยคุณภาพนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาเรื่องเล่าที่องค์กรใช้ในกระบวนการกล่อมเกลาทางสังคมและ การรับรู้ของพนักงานใหม่ต่อเรื่องเล่าขององค์กร โดยใช้เครื่องมือในการศึกษา ได้แก่ การสัมภาษณ์ผู้ก่อตั้งองค์กร ผู้บริหาร และพนักงานใหม่ (อายุงานไม่เกิน 3 ปี) รวม 16 คน ร่วมกับการสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วม
ผลการวิจัยพบว่า วัฒนธรรมและค่านิยมองค์กรที่ถ่ายทอดไปยังพนักงานผ่านเรื่องเล่า ได้แก่ แนวคิดแบบสุขนิยม ครอบครัวมืออาชีพ และความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ โดยผู้บริหารองค์กรใช้แนวคิดสุขนิยมเป็นส่วนหนึ่งของ กระบวนการคัดเลือกพนักงานใหม่ ในเรื่องครอบครัวมืออาชีพองค์กรสื่อสารผ่านการปฏิบัติต่อกันแบบพี่น้องและการจัดการด้านกายภาพที่ออกแบบตกแต่งองค์กรในรูปแบบบ้าน ส่วนเรื่องความเชื่อสิ่งศักดิ์สิทธิ์เกิดขึ้นเนื่องจากรูปแบบธุรกิจที่ไม่สามารถคาดเดาผลประกอบการได้ นอกจากนี้เรื่องเล่าที่ใช้ในกระบวนการกล่อมเกลาทางสังคมขององค์กรยังสอดคล้องไปในทิศทางเดียวกับวัฒนธรรมและค่านิยมองค์กร ซึ่งเกี่ยวข้องกับความเป็นมาขององค์กร ความยากลำบากของ ความผิดพลาดในอดีต การเรียนรู้และความสำเร็จขององค์กร ความภาคภูมิใจของคนในองค์กร และความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ สำหรับกลวิธีที่ใช้เรื่องเล่าในกระบวนการ กล่อมเกลาทางสังคมขององค์กร พบว่ามีการกล่อมเกลาทางสังคมทั้งแบบเดี่ยวและกลุ่ม การกล่อมเกลาทางสังคมทั้งแบบเป็นทางการและไม่เป็นทางการ การกล่อมเกลาทางสังคมแบบมีตัวแบบ และการกล่อมเกลาทางสังคมแบบที่ตารางเวลาไม่คงที่ ในส่วนของการรับรู้ พนักงานใหม่รับรู้วัฒนธรรมและค่านิยมขององค์กรในด้านความเชื่อเรื่องสิ่งศักดิ์สิทธิ์ ครอบครัวมืออาชีพ และแนวคิดสุขนิยมตามลำดับ นอกจากนี้การรับรู้เรื่องเล่าของพนักงานมีความสอดคล้องกับเรื่องเล่าที่องค์กรถ่ายทอด ส่วนการยอมรับและการต่อรองความหมาย มีกลุ่มพนักงานที่ยอมรับวัฒนธรรมและค่านิยมองค์กร และมีทั้งที่อยากปฏิบัติงานต่อ และไม่อยากปฏิบัติงานต่อ เช่นเดียวกับพนักงานที่ไม่ยอมรับวัฒนธรรมองค์กรและค่านิยมองค์กร
Article Details
เอกสารอ้างอิง
จตุรงค์ นภาธร. (2560). การบริหารพนักงานหลากหลายกลุ่มวัย (Managing A Multi-GenerationalWorkforce). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เดชา เดชะวัฒนไพศาล. (2552). การรับรู้คุณลักษณะของเจนเนอเรชั่นวายและแรงจูงใจในการทำงาน: มุมมองระหว่างเจนเนอเรชั่นต่าง ๆ. จุฬาลงกรณ์ธุรกิจปริทัศน์, 31(121) ก.ค.-ก.ย. 52.
ณปภัช นาคเจือทอง. (2553). การศึกษาปัจจัยที่มีผลต่อแนวโน้มการลาออกของพนักงานใน อุตสาหกรรมโรจนะ จังหวัดพระนครศรีอยุธยา. การศึกษาเฉพาะบุคคล บริหารธุรกิจบัณฑิต มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
อุบลรัตน์ ศิริยุวศักดิ์, ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์ และศุจีรา สุวีรานนท์. (2542). จินตทัศน์ทางสังคมในภาษาสื่อมวลชน. โครงการสื่อสันติภาพ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Boje, D. (1991). Consulting and Change in the Storytelling Organization. Journal of Organizational Change Management, 4(3), 7-17.
Boje, D. (1995). Stories of the Storytelling Organization: A postmodern Analysis of Disney as Tamara- Land. Academy of Management Journal, 38(4), 997-1035.
Campbell, J. (1973). The Hero’s with a Thousand Faces (3 ed). New Jersey: Princeton University Press.
Champoux, J. E. (2000). Organizational Behavior: Essential Tenets for a New Millennium. Singapore: South-Western Collage Publishing.
Deal, T. E., & Kennedy, A. A. (1991). Corporate cultures; The rites and rituals of corporate life. New York: Addison Wesley.
Garavan, T.N. & Morley, M. (1997). The Socialization of High-Potential Graduates into The Organization: Initial Expectations, Experiences and Outcomes. Journal of Managerial Psychology, 12(2), 118-137.
Giddens, A. (1991). Modern and self-identify: self and society in the late modern age. Stanford, California: Stanford University Press.
Gordon, J. R. (1999). Organizational Behavior: A Diagnostic Approach. 6th ed. Upper Saddle River, NJ: Prentice Hall.
Hofstede, G., Neuijen, B., Ohayav D. D., & Sanders, G. (1990). Measuring organizational cultures: A Qualitative and quantitative study across twenty cases. Administrative Science Quarterly, 35(2), 286-316.
Jablin, F. M. (1987). Organizational Entry, Assimilation, and Disengagement/Exit. In F.M. Jablin, L.L. Putnam, K. Roberts & L. Porter (Eds.), Handbook of organizational communication: an interdisciplinary perspective. Newbury park: SAGE Publications.
Louis, M. R. (1980). Surprise and Sense Making: What Newcomers Experience in Entering Unfamiliar Organizational Settings, Administrative Science Quarterly, 92(25), 226- 251.
Millet, J. D. (1954). Management in Public Science. New York: McGraw - Hill.
Ostroff, C. & Kozlowski, S. W. J. (1992). “Organizational Socialization as a Learning Process: the Role of Information Acquisition,” Personal Psychology, 45(4), 849- 874.
Robbins, S.P., Chatterjee, P., & Canda, E.R. (1998). Contemporary human behavior theory: A critical pererspective for social work. Boston: Allyn & Bacon.
Saks, A. M., & Ashforth, B. E. (1997). “Organizational Socialization: Making Sense of the Past and Present as a Prologue for the Future,” Journal of Vocational Behavior, 51(2), 237-279.
Schein, E. H. (1992). Organizational culture and leadership (2nd ed). San Francisco: Jossey-Bass.
Van Maanen, J., & Schein, E. H. (1979). Toward a Theory of Organizational Socialization. Research in Organizational Behavior, 1, 209-264. Greenwich, CT: JAI Press.
Watkins, M.D. (2013). What Is Organizational Culture? And Why Should We Care?. Harvard Business Review.
White, J. D. (2010). Taking Language Seriously: Toward a Narrative Theory of Knowledge for Administrative Research in Bevir, Mark, ed. Interpretive Political Science. Vol. IV. London: SAGE Publication Ltd.
