การสร้างภูมิคุ้มกันการติดเกมออนไลน์สำหรับไทย
Main Article Content
บทคัดย่อ
จากความกังวลในสังคมเกี่ยวกับปัญหาการติดเกมออนไลน์ของเยาวชน งานวิจัยนี้จึงมุ่งศึกษาถึงปัจจัยที่นำไปสู่ปัญหาดังกล่าวและศึกษาบทบาทของภาคส่วนต่างๆ ที่เกี่ยวกับการกำกับดูแลเกมออนไลน์ รวมถึงแสวงหาแนวทางอย่างเป็นระบบเพื่อป้องกันแก้ไขปัญหาดังกล่าว โดยรวบรวมข้อมูลจากการสำรวจด้วยแบบสอบถาม การสนทนากลุ่ม การสัมภาษณ์เชิงลึก และการวิเคราะห์กฎหมายและนโยบาย
ผลการศึกษาพบว่า ปัจจัยที่ส่งผลต่อการติดเกมออนไลน์ของเยาวชนไทยมี 3 ปัจจัย ได้แก่ ปัจจัยส่วนบุคคลของผู้ติดเกม ปัจจัยทางสังคมและปัจจัยทางเทคโนโลยี ในขณะที่แต่ละภาคส่วนในการกำกับดูแลเกมออนไลน์ ได้แก่ ภาครัฐ ภาคอุตสาหกรรม และภาคประชาสังคม มีบทบาทในการกำกับดูแลที่แตกต่าง โดยมีรูปแบบตั้งแต่การออกและบังคับใช้มาตรการทางกฎหมาย ระบบการตรวจสอบและกลั่นกรอง การใช้กฎ กติกา มารยาท และผู้ดูแลภายในตัวเกม ไปจนถึงการให้ความรู้แก่ประชาชน การสร้างความเคลื่อนไหว และการมีส่วนร่วมของชุมชน
ข้อเสนอแนะในการป้องกันและแก้ปัญหาการติดเกมออนไลน์ของเยาวชนในบริบทของสังคมไทย คือ การใช้แนวทางเชิงเทคโนโลยีและเชิงสังคม กล่าวคือ ควรมีการออกแบบระบบป้องกันการติดเกมเป็นส่วนหนึ่งของบริการเกมออนไลน์ พร้อมกับส่งเสริมความรู้เท่าทันเกมเพื่อสร้างภูมิคุ้มกันทางสังคมป้องกันการเสพติดเกมออนไลน์ ทั้งนี้ เนื่องจากเกมออนไลน์เป็นรูปแบบของนันทนาการในยุคสารสนเทศ การส่งเสริมความรู้เท่าทันเกมจึงเป็นพื้นฐานสำคัญในการลดผลกระทบที่ไม่พึงประสงค์และในการปลดปล่อยศักยภาพและโอกาสที่ดีจากการเล่นเกมของเยาวชน
Article Details
เอกสารอ้างอิง
ตะวันเศรษฐ์ เซ็นนันท์. (2549). พฤติกรรมและผลกระทบของการเสพติดเกมออนไลน์ ของกลุ่มผู้เล่นในระดับนักเรียนนักศึกาษา. วิทยานิพนธ์นิเทศศาสตรมหาบัณฑิต คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พรทิพย์ เย็นจะบก และคณะ. (2552). คู่มือการรู้เท่าทันสื่อ. Thailand Media Literacy center.
บุญรักษ์ บุญญะเขตมาลา. (2539). “ความรู้เท่าทันสื่อมวลชน ภารกิตของพลเมืองร่วมสมัย”. ฐานันดรที่สี่ จากระบบโลกถึงรัฐไทย. กรุงเทพฯ: อมรินทร์วิชาการ.
ประเวศ วะสี. (2538). ธรรมิกสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ: มูลนิธิโกมลคีมทอง.
อดุลย์ เพียรรุ่งโรจน์. (2543). การศึกษาแนวคิดเพื่อกำหนดตัวแปรความรู้เท่าทันสื่อสำหรับการวิจัยสื่อมวลชน. วิทยานิพนธ์วารสารศาสตรมหาบัณฑิต คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
อุบลรัตน์ ศิริยุวิศักดิ์. บรรณาธิการ. (2550). สื่อสารมวลชนเบื้องต้น: สื่อมวลชน วัฒนธรรมและสังคม. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาษาอังกฤษ
Alampay, Liane Pena and Emma Concepcion D. Liwag. (2008). Growing uo Digital: Fillipino Youth and the Internet. Powerpoint presentation. Presented in the IDRC Workshop on Internet Addiction June 16-17, 2008; Manila.
Aufderheide, P. (1993). National Leadership Conference in Media Literacy. Conference report. Washington, DC: Aspen Institute.
Baggerman, L. (2001). Design for Interaction: User-friendly Graphics. Beverly, MA: Rockport Publishers.
Bauman, Z. (2001). Community Seeking in an Insecure World: Cambridge: Polity Press.
Cao, F., Su, L. (2007). ‘Internet Addiction among Chinese Adolescents: Prevalence and Psychological Features’. Childcare, Health and Development, Volume 33(3): 275-281.
Chee, F. and Smith, R. (2003). Is Electronic Community an Addictive Substance? http://66.102.1.104/scholar?hl=en&lr-&q=cache:QAZx_qRpgW0J:digra.org:8080/Plone/dl/db/05150.58105.pdf+Florence+chee+and+Richard_Smith\ (accessed March 15,2007)
Clark, N. (2006). Addiction and the Structural Characteristics of Massively Online Games. Master’s Thesis. University of Hawaii at Manoa.
Edge, D. (1998). The Social Shaping of Technology from Edinburgh PICT working paper series.
Giedd, J. N. (2008). ‘The Teen Brain: Insights from Neuroimaging’. Journal of Adolescents Health, Volume 42(4): 335-343.
Griffiths, M. D. (1998). ‘Internet addiction: does it really exist?’ In J. Gackenbach (Ed.). Psychology and the Internet Intrapersonal, Intrapersonal and Transpersonal Applications, New York: Academic Press.
Leo Sang Min Whang, Sujin Lee and Geunyoung Chang. (2003). ‘Internet Over-users’ Psychology Pofile: a Behaviour Sampling Analysis on Internet Addiction’. Cyberpsychology and Behavior, Vol. 6 (2): 143-150.
Lievrouw, Leah, A. and Sonia Livingstone. (2002). Handbook of New Media: Social Shaping and Consequences of ICTS. New York: Sage Publications.
Mackay, Hughie. (1995). ‘Theorizing the IT/society relationship’. In Nick Heap et al. (ed.) Information Technology and Society: a Reader. New York: Sage Publications.
Potter, W.J. (1998). Media Literacy. California: Sage Publications.
Shapira, P. and S Kuhlman. (2003). ‘Emerging Paradigms for Evaluatinf Research, Innovation, and Technology Policies in the United States and Europe’, in P. Shapira and S.Kuhlman (eds.) Learning from Science and Technology Policy Evaluation, Northhampton, MA: Edward Elgar Publishers.
Sherry Turkle. (1995). Life on the Screen: Identity in the Age of the Internet. New York: Simon & Schuster.
Sieber, U. (2000). ‘Legal Regulation, Law Enforcement and Self-regulation: A New Alliance for Preventing Illegal Content on the Internet’. In Jens Waltermann and Marcel Machill (eds.) Pretecting our Children on the Internet Towards a New Culture of Responsibility. Gutersloh: Bertelsman Foundation Publishers.
Silverblatt, A. (1995). Media Literacy: Leys to interpreting Media Messages, Westport, CT: Praeger.
Smelser, Neil, J. and Pual B. Baltes, ed. (2001). International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences. 26 v. Oxford: Elsevier.
Warden, N.L., Phillips, J.G., Ogloff, J.R.P. (2004). ‘Internet Addiction’. Psychatry, psychology and law, Volume 11(2): 280-295.
Wu et al. 2007. ‘Fostering the Determinants of Knowledge Transfer: a Team-level analysis’. Journal of Information Science, Vol 33(3): 326-339.
Yang, S. C. and Tung, C. (2007). ‘Comparison of Internet Addicts and Non-addicts in Taiwanese High schools’. Computers in Human Behavior, Vol, 23: 79-96.
Young, K.S. (1996). ‘Psychology of Computer Use: XL. Addictive Use of Internet: A Case that Breaks the Stereotype’. Psychological Reports, Vol.79 (3): 89-99.
Young, K.S. (1999). Caught in the Net: How to recognize Internet addiction and A Winning Strategy for Recovery. New York, NY: John Wiley & Sons. Inc.
