การปรับตัวของหนังกลางแปลงในประเทศไทยต่อการฉายภาพยนตร์ในระบบดิจิทัล

บทคัดย่อ

งานวิจัยการปรับตัวของหนังกลางแปลงในประเทศไทยต่อการฉายภาพยนตร์ในระบบดิจิทัล ศึกษาผลกระทบและแนวทางการปรับตัวของหนังกลางแปลงในประเทศไทย ท่ามกลางบริบทการเปลี่ยนผ่านของเทคโนโลยีการฉายภาพยนตร์จากระบบฟิล์มเป็นระบบดิจิทัล เป็นการวิจัยเชิงคุณภาพใช้วิธีการสุ่มตัวอย่างแบบเฉพาะเจาะจง (purposive sampling) ร่วมกับวิธีการสุ่มตัวอย่างแบบบอลหิมะ (snowball sampling) กลุ่มตัวอย่างได้แก่หน่วยบริการหนังกลางแปลงตัวแทนจาก 4 เขตบริการของสายหนังในประเทศไทยและผู้ที่เกี่ยวข้องกับหนังกลางแปลง เพื่อวิเคราะห์และนำเสนอแนวทางการส่งเสริมหนังกลางแปลง
ผลการศึกษาพบว่า ผลกระทบของการเปลี่ยนแปลงระบบฉายที่มีต่อกลุ่มของผู้ประกอบการหน่วยบริการหนังกลางแปลง ได้แก่ 1) การไม่มีฟิล์มให้ฉายต่อไป 2) ความไม่สะดวกในการลงทุนเพื่อเปลี่ยนระบบเครื่องฉาย และ 3) ความรู้สึกต่อรูปแบบของการฉายที่แตกต่างไป ส่วนผลกระทบต่อหนังกลางแปลงในด้านกฎหมาย นโยบาย รวมถึงข้อคิดเห็น ได้แก่ 1) ควรมีการให้ความรู้และคำปรึกษาเกี่ยวกับกฎหมายภาพยนตร์และกฎหมายลิขสิทธิ์ ในด้านระเบียบวิธีในการปฏิบัติ 2) ภาครัฐยังขาดแนวทางเชิงนโยบายในการสนับสนุนหนังกลางแปลง
แนวทางการปรับตัวของหนังกลางแปลงในประเทศไทย คือ 1) หน่วยบริการหนังกลางแปลงให้บริการฉายภาพยนตร์ในระบบดิจิทัลโดยใช้ไฟล์ฉายที่ผิดลิขสิทธิ์ 2) สายหนังบางแห่งให้เช่าภาพยนตร์ในระบบดิจิทัลที่ได้รับลิขสิทธิ์จากบริษัทผู้สร้างภาพยนตร์ 3) ประกอบกิจการหน่วยบริการหนังกลางแปลงเป็นอาชีพเสริมหรืองานอดิเรก นอกจากนี้ยังมีหนังกลางแปลงบางส่วนไม่มีการปรับตัวเนื่องจากยังมีฟิล์มหนังเก่าให้เช่าและการเปลี่ยนแปลงระบบเครื่องฉายต้องใช้เงินลงทุนสูงไม่คุ้มค่ากับการจ้างงานในปัจจุบัน จึงดำเนินการในเชิงอนุรักษ์ด้วยการฉายระบบฟิล์มต่อไป
แนวทางการส่งเสริมหนังกลางแปลง คือ บริษัทผู้ผลิตภาพยนตร์ผู้จัดจำหน่ายภาพยนตร์ และสายหนังควรจะดำเนินการเชิงนโยบายในการอนุญาตให้หนังกลางแปลงฉายในระบบดิจิทัล ภาครัฐควรส่งเสริมในการให้ความรู้ด้านกฎหมายภาพยนตร์และกฎหมายลิขสิทธิ์ต่อหน่วยบริการ ร่วมกับการส่งเสริมเชิงนโยบายในฐานะหนังกลางแปลงเป็นมหรสพทางวัฒนธรรม และภาคเอกชนและองค์กรต่างๆ สามารถร่วมกันอนุรักษ์โดยการนำหนังกลางแปลงไปฉายในงานกิจกรรมที่จัดขึ้น