Community Identity and Community Participation to Promote Tourism in Secondary City, Ban Rai District, Uthai Thani Province
Main Article Content
Abstract
This research aims to study the identity of secondary city communities that are strong points in the tourism marketing competition and the participation of people in the community and government agencies to promote tourism. There is a qualitative research using in-depth interviews with 10 experts. There are several major identities. Identity of natural tourist attractions and ways of agricultural communities are The giant tree, Kaen Makrut Botanical Garden, Phu Wai Cave, Pha Rom Yen Waterfall and Pang Sawan Weir. Identity of ancient remains related to religious way of life are Ban Rai Temple, Tham Khao Wong Temple, Pha Thang Temple. Cultural tourist attractions identities, consisting of Ya-Yai House Museum, Ban Pha Thang Traditional Weaving Center (Mae Thong Lee) and Saw Hai Market. In addition, the intangible identity is the wisdom Identity of ancient Lao Khrang fabric pattern, food wisdom, tradition and culture and ethnicity. Community participation to promote tourism must rely on the cooperation of the community that owns the area by emphasizing local identity, such as preserving their own arts and culture, taking care of the cleanliness and orderliness of the community, facilitating, advising or providing information for tourists, providing assistance and safety for tourists, being a good host, and providing opportunities for tourists to participate in community traditions. The participation of government agencies is to concretely push through policies and budgets for development in various areas that are necessary for tourism. There are relevant agencies such as the Ministry of Culture of Thailand, Ministry of Tourism and Sports, Tourism Authority of Thailand, Department of National Parks, Wildlife and Plant Conservation, Provincial Community Development Office of Uthai Thani and local agencies.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กาญจนา แก้วเทพ. (2538). เครื่องมือการทำงานแนววัฒนธรรมชุมชน. สภาคาทอลิคแห่งประเทศไทยเพื่อการพัฒนา.
การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย. (2562). สรุปแผนปฏิบัติการส่งเสริมการท่องเที่ยวประจำปี 2562. ฝ่ายวางแผน การท่องเที่ยวแห่งประเทศไทย.
กุลธิดา รัตนโกศล. (2558). การพัฒนากระบวนการเรียนรู้โดยใช้แนวคิดการเสริมสร้างพลังอำนาจชุมชนบนฐานทุนทางสังคมเพื่อสร้างอัตลักษณ์ชุมชน [วิทยานิพนธ์ครุศาสตรดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
จุติพร ปริญโญกุล. (2560). กลยุทธ์การสื่ออสารการตลาดของการท่องเที่ยวแห่งประเทศไทยเพื่อสนับสนุนนโยบาย “ปีท่องเที่ยววิถีไทย 2558”. Journal of Communication Arts, 35(1), 101-117.
เทศบาลตำบลบ้านไร่. (2561). แผนพัฒนาท้องถิ่นสี่ปี (พ.ศ. ๒๕๖-๒๕๖๔) เพิ่มเติม/เปลี่ยนแปลง (ฉบับที่ ๑). เทศบาลตำบลบ้านไร่ อำเภอบ้านไร่ จังหวัดอุทัยธานี.
วิณัฐฏาภรณ์ ศิริโสม. (26 กันยายน 2561). ลดเหลื่อมล้ำด้วยท่องเที่ยว ‘เมืองรอง’ เสน่ห์รอค้นพบ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 มกราคม2563 แหล่งที่มา https://www.matichon.co.th/prachachuen/prachachuen-scoop/news_1151245
วิริยา วิฑูรย์สฤษฏ์ศิลป์. (2548). การศึกษาอัตลักษณ์คนชั้นกลางไทยผ่านการเล่าเรื่องในสื่อหนังสือบันทึกการเดินทาง. มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สุพัตรา คำแหง และคณะ. (2561). การสร้างผู้ประกอบการใหม่ภายใต้อัตลักษณ์ ชุมชน| Creating New Entrepreneurs Under the Community Identity. วารสารศาสตร์การศึกษาและการพัฒนามนุษย์, 2(2), 121-130.
สำนักงานจังหวัดอุทัยธานี. (2565). แผนพัฒนาจังหวัดอุทัยธานีพ.ศ. ๒๕๖๑ – ๒๕๖๕ (ฉบับทบทวน). สำนักงานจังหวัดอุทัยธานี.
สำนักงบประมาณของรัฐสภา สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร. (2564). ข้อเสนอแนวทางการส่งเสริมท่องเที่ยวเมืองรองเพื่อกระจายรายได้จากการท่องเที่ยว. สำนักการพิมพ์สำนักงานเลขาธิการสภาผู้แทนราษฎร.
สำนักเลขาธิการนายกรัฐมนตรี. (2564, 1 มิถุนายน). คำแถลงประกอบงบประมาณรายจ่ายประจำปีงบประมาณ พ.ศ. 2565 พลเอก ประยุทธ์ จันทร์โอชา นายกรัฐมนตรี แถลงต่อสภาผู้แทนราษฎร. รัฐบาลไทย.
สิทธิชัย สมานชาติ. (2553). การย้อมสีครั่ง ของชาวลาวครั่งในประเทศไทย: วิทยาศาสตร์ธรรมชาติและความเชื่อ. มหาวิทยาลัยอุบลราชธานี.
สินธุ์ สโรบล. (2546). การท่องเที่ยวโดยชุมชนแนวคิดและประสบการณ์พื้นที่ภาคเหนือ. โครงการประสานงานวิจัยและพัฒนาเครือข่ายการท่องเที่ยวและชุมชน. วนิดา เพรส.
โสวรรณ คงสวัสดิ์. (2545). การสื่อสารกับการสร้างอัตลักษณ์ของเด็กและเยาวชนสถานสงเคราะห์เด็กหญิงบ้านราชวิถี [วิทยานิพนธ์ปริญญานิเทศศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อรนุช ศิลป์มณีพันธ์. (2547). ลักษณะชายฝั่งทะเลที่พึงประสงค์ของนักท่องเที่ยว บริเวณชายฝั่งทะเลประเทศไทย. มหาวิทยาลัยศรีนครินทร์วิโรฒประสานมิตร.
อินทิรา พงษ์นาค. (2557). อัตลักษณ์ชุมชนเมืองโบราณอู่ทองเพื่อพัฒนาการท่องเที่ยวเชิงวัฒนธรรมจังหวัดสุพรรณบุรี [วิทยานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุทุมพร จามรมาน. (2531). การวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณลักษณะ (Qualitative Data Analysis). ฟันนี่พับบลิชชิ่ง.
เอกลักษณ์ โภคทรัพย์ไพบูลย์. (2562). การออกแบบมาสคอตเพื่อสื่อสารอัตลักษณ์ชุมชนโดยใช้แนวคิดคาวาอี [วิทยานิพนธ์ศิลปกรรมศาสตรดุษฎีบัณฑิต ไม่ได้ตีพิมพ์]. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
Davis, J. L., Love, T. P., & Fares, P. (2019). Collective social identity: Synthesizing identity theory and social identity theory using digital data. Social Psychology Quarterly, 82(3), 254-273.
Giddens, A. (1984). Elements of the theory of structuration. Routledge.
Hogg, M. A. (2016). Social identity theory. In Understanding peace and conflict through social identity theory (pp. 3-17). Springer International Publishing.