Health Narrative in the Korean Drama “Hospital Playlist”
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The aim of this qualitative research is to study the narrative about health in the Korean drama “Hospital Playlist.” Each episode of this drama has a duration of approximately 90 minutes. The first season of this drama consists of 12 episodes which aired between March 12th and May 28th, 2020. The second season also consists of 12 episodes, which aired between June 17th – September 9th, 2021. This drama was produced by TVN television channel and can be watched in Thailand via Netflix. There are 5 main characters in this drama and all of them are doctors. This drama contains health-related content as well as the content related to love and the bond between friends. The soundtrack for each episode is strategically selected as to be consistent with what happen to the characters in each episode. The director of this drama is Shin Won Ho and the script writer is Lee Woo Jung. The research results indicate that the narrative about health in this drama can be divided as follows: the narrative about treatment planning, the narrative about communication with patients and their relatives, the narrative about tracking of patient symptoms, the narrative about critical care patients, the narrative about emergency patients, the narrative about surgery, the narrative about organ donations, and the narrative about professors and medical students.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
References
กฤษณ์ มงคลเกษม. ผู้เขียนบทโทรทัศน์. (18 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.
กาญจนา แก้วเทพ. (2553). แนวพินิจใหม่ในสื่อสารศึกษา. คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.กรุงเทพฯ: ภาพพิมพ์.
ขจีรัตน์ หินสุวรรณ. (2542). “การวิเคราะห์วิธีการเขียนบทละครสำหรับสื่อมวลชน: บทเรียนจากงานของสมสุข กัลย์จาฤก” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
คอซีรีส์. (2564). Hospital Playlist ซีซั่น 2 กับ จุดโฟกัสที่ PD ชินวอนโฮ – ทีมนักแสดงชั้นนำชี้ให้ตั้งตารอ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 10 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://www.korseries.com/synopsis-hospital-playlist-2-2021/Hospital
คอซีรีส์. (2564). พลังของซีรีส์ Hospital Playlist ส่งผลให้มียอดผู้บริจาคอวัยวะในเกาหลีเพิ่มขึ้น 11 เท่าตัว. . วันที่เข้าถึงข้อมูล 24 สิงหาคม 2564) แหล่งที่มา https://www.korseries.com/number-of-organ-donors-in-korea-increased-by-11-times-with-hospital-playlist-2-influence/
เจ๊เนอเรชั่น. (2564). เรื่องย่อซีรีส์เกาหลี Hospital Playlist. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://entertainment.trueid.net/detail/9Eklg7DOn9oM
ชิษณุ พันธ์เจริญ. (2555). แนวคิดในการสื่อสารด้านบริการทางการแพทย์. จุฬาลงกรณ์เวชสาร. 56(5), 527-31.
ดำเกิง ฐิตะปิยะศักดิ์. (2546). เอกสารประกอบการสอน พื้นฐานการเขียนบทละคร โรงเรียนบางกอกการละคร.
ติณณา สิมะไพศาล. (2553), การศึกษาเปรียบเทียบคุณลักษณะการเล่าเรื่องในละครเกาหลีและละครไทยที่ได้รับความนิยม. วิทยานิพนธ์ปริญญาศิลปศาสตรมหาบัณฑิต สาขาเกาหลี ศึกษา (สหสาขาวิชา) จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
นพดล อินทร์จันทร์. (2555). ภาพยนตร์ชุดเกาหลี: กรณีศึกษากระแสคลื่นวัฒนธรรมเกาหลีในสังคมไทย. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ, 14(1). 132-144.
นัทธมน วุธานนท์. (2554). การปฏิบัติการพยาบาลในคลินิคศัลยกรรม. คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยเชียงใหม่. เชียงใหม่: นันทพันธ์พริ้นติ้ง.
ปิยะพร วายุภาพ. ผู้เขียนบทโทรทัศน์. (18 กรกฎาคม 2565). สัมภาษณ์.
พรรณศักดิ์ สุขี. (2541). การเขียนบทละคร. กรุงเทพฯ: แผนกตำราและคำสอน มหาวิทยาลัยกรุงเทพ.
แพทยสภา. (2564).ประกาศและข้อบังคับแพทยสภา. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://www.tmc.or.th/service_law02.php
มัทนี รัตนิน. (2559). ศิลปะการละคอน หลักเบื้องต้นและการฝึกซ้อม. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เรณู อาจสาลี. (2550). การพยาบาลผู้ที่เข้ารับการผ่าตัด. กรุงเทพฯ: เอ็นทีเพรส.
โรงพยาบาลจุฬาลงกรณ์ สภากาชาดไทย. (ม.ป.ป.). บริจาคร่างกายและอวัยวะ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 4 มิถุนายน 2564 แหล่งที่มา https://chulalongkornhospital.go.th/kcmh/body-and-organ-donations/
วิรัช ทุ่งวชิรกุล. (2556). จริยธรรมในวิชาชีพแพทย์. นครปฐม: มหาวิทยาลัยมหิดล.
วนิศา รัชวัตร์. (2561). “ความต้องการและการได้รับการตอบสนองความต้องการของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยวิกฤตระยะสุดท้าย”. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต สาขาวิชาการพยาบาลผู้ใหญ่ คณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.
สินียา ไกรวิมล. (2545). “ลักษณะของบทละครโทรทัศน์ที่ได้รับความนิยมช่วงหลังข่าวจากปี พ.ศ.2535-2544” วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาการสื่อสารมวลชน คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
สถาบันการแพทย์ฉุกเฉินแห่งชาติ. (2556). เกณฑ์วิธีการคัดแยกและจัดลำดับการจ่ายงานบริบาลผู้ป่วยฉุกเฉินตามหลักเกณฑ์ที่ กพฉ.กำหนด พ.ศ.2556. กรุงเทพฯ.
เสาวภา. (2564). ละครเกาหลี พลังแฝงสร้างประเทศ. วันที่เข้าถึงข้อมูล 27 ตุลาคม 2564 แหล่งที่มา https://workpointtoday.com/korea-series-softpower/
อรอุษา อึ๊งศรีวงศ์ และ ถิรนันท์ อนวัชศิริวงศ์. (2555). การสร้างตัวละครและการเล่าเรื่องในละครโทรทัศน์ญี่ปุ่นที่ใช้อาชีพเป็นแก่นเรื่อง. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย: ม.ป.ท.
อิสรีย์ ศรีศุภโอฬาร และ นรลักขณ์ เอื้อกิจ. (2559). ผลของโปรแกรมการตอบสนองความต้องการของครอบครัวผู้ป่วยวิกฤตต่อความกังวลของสมาชิกครอบครัวผู้ป่วยวิกฤต. วารสารพยาบาล สงขลานครินทร์, 36(3), 77-93.
Abdussalam A. Alahmari. (2023). Professionalism, Ethics, and Realism of Television Medical Dramas as Perceived by Saudi Medical Students. Journal of Medical Education and Curricular Development. 10(3).
Diana Piscarac. (2016). Medical K-Dramas: A Cross – Section of South Korea’s Global Cultural Industry. of Sociological Studies, New Series, 1, 43–60.
Madeline Garcia and Leah Sievering. (2022). A Study of the Impacts of Medical Dramas on High School Students’ Career Aspirations and Expectations. Journal of Student Research. 11(3), 1-16.
Mark R Plaice. (2019). Medical Drama in Korea: Doctor as 'Other' & the critique of modernity. K-drama & TV Symposium.