Describing Approaches on ‘Name Supers’ in Documentary Program for Audio Description Production

Main Article Content

Sirimit Praphanturakit

Abstract

The Research on Describing Approaches on ‘Name Supers’ in Documentary Program for Audio Description Production” aims to compile guidelines and techniques for describing ‘name supers’ in documentary program for audio description production. The research has examined four television documentary programs, totaling 15 episodes, from Thai PBS station.


The research found that the describing approach of name supers used in these documentary programs is mixed between descriptive and narrative style. The describing techniques are adding, deleting, remaining and reforming text. In addition, there is no details of any text or language design in describing style. The description of name supers can be placed during audio pauses—either before or after—and also during dialogues. If describing over audio, the original audio would be dipped, but still allow the viewer to hear the original audio in the background. The name supers are not necessarily described every time they appear on screen. If the original program or the audio description has already mentioned the name super of characters, audio description will be repeated no more than three times per episode for each person or may not be re-described at all. Describing the name super of characters at their first appearance is more important than any other time.

Article Details

Section
Articles

References

กรรณิกา รุ่งเจริญพงษ์. (2557). รายการวิทยุและโทรทัศน์ประเภทสาระ. ใน สมสุข หินวิมาน (บ.ก.), ความรู้เบื้องต้นทางวิทยุและโทรทัศน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). (หน้า 88-107). ปทุมธานี: สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

กุลนารี เสือโรจน์. (2561). หลักการเขียนบทเสียงบรรยายภาพ สำหรับรายการสารคดีทางโทรทัศน์. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์

ธารินี อินทรนันท์. (2561). คู่มือการผลิตเสียงบรรยายภาพเบื้องต้น (ฉบับสื่อสาธารณะ). กรุงเทพฯ: สถาบันวิชาการสื่อสาธารณะ องค์การกระจายเสียงและแพร่ภาพสาธารณะแห่งประเทศไทย.

ธีร์ธวัช เจนวัชรรักษ์. (2558). คู่มือการผลิตเสียงบรรยายภาพ: สื่อภาพยนตร์ ละคร และรายการโทรทัศน์. กรุงเทพฯ: สถาบันคนตาบอดแห่งชาติเพื่อการวิจัยและพัฒนา.

______________. (2554). การสร้างออดิโอเดสคริปต์ชั่นในภาพยนตร์การ์ตูนเพื่อเด็กพิการทางการมองเห็น. (วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต). กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ประกาศคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2559, กุมภาพันธ์). เรื่องการส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิของคนพิการให้เข้าถึงหรือรับรู้และใช้ประโยชน์จากรายการของกิจการโทรทัศน์. ราชกิจจานุเบกษา. 133. หน้า 6-13 และภาคผนวก.

ประกาศคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ. (2563, มีนาคม). เรื่องการส่งเสริมและคุ้มครองสิทธิของคนพิการให้เข้าถึงหรือรับรู้และใช้ประโยชน์จากรายการของกิจการโทรทัศน์. ราชกิจจานุเบกษา. 137 (3) . หน้า 13-14 และภาคผนวก.

ภัทธีรา สารากรบริรักษ์. (2558). เสียงบรรยายภาพที่ผู้พิการทางการเห็นต้องการ (รายงานผลการวิจัย). ปทุมธานี: คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

แม่วงก์ (2562) [รายการโทรทัศน์ ฉบับเสียงบรรยายภาพ]. กรุงเทพ: สถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส.

ศิริมิตร ประพันธ์ธุรกิจ. (2558). การวิจัยเพื่อการผลิตรายการวิทยุและโทรทัศน์. ปทุมธานี :คณะวารสารศาสตร์และสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

________________. (2557). การสร้างความหมายบนหน้าจอโทรทัศน์. ใน สมสุข หินวิมาน (บ.ก.), ความรู้เบื้องต้นทางวิทยุและโทรทัศน์ (พิมพ์ครั้งที่ 2). (หน้า 310-320). ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

สำนักงานคณะกรรมการกิจการกระจายเสียง กิจการโทรทัศน์ และกิจการโทรคมนาคมแห่งชาติ.(2560). แนวทางการจัดทำล่ามภาษามือ คำบรรยายแทนเสียง และเสียงบรรยายภาพสำหรับการให้บริการโทรทัศน์. กรุงเทพฯ: สำนักงาน กสทช.

แสงไฟไม่เคยดับ สืบนาคะเสถียร (2562) [รายการโทรทัศน์ ฉบับเสียงบรรยายภาพ]. กรุงเทพ: สถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส.

หอมกลิ่นสยาม (2562) [รายการโทรทัศน์ ฉบับเสียงบรรยายภาพ]. กรุงเทพ: สถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส.

อยุธยาที่ไม่รู้จัก (2562) [รายการโทรทัศน์ ฉบับเสียงบรรยายภาพ]. กรุงเทพ: สถานีโทรทัศน์ไทยพีบีเอส.

อารดา ครุจิต และคณะ. (2558). หลักการผลิตเสียงบรรยายภาพ (Audio Description). ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

อารดา ครุจิต. (2560). โทรทัศน์เพื่อการเข้าถึงของคนพิการ. ปทุมธานี: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

Audio Description Coalition. (2009). Standards for audio description and code of professional conduct for describers. Retrieved January 30, 2016, from http://audiodescriptionccoalition.org/standards.html

Bignell, J. & Orlebar, J. (2005). The television handbook (3rd ed.). London and New York: Routledge.

Blesterfeld, P. Documentary interview tips. Retrieved January 2, 2021, from http://www.videomaker.com/article/c 18/14239-documentary-interview-tips

___________. The six primary types of documentaries. Retrieved January 6, 2021, from www.videomaker.com.

Hart, C. (1999). Television program making. New York: Routledge.

Holland, P. (2000). The television handbook. (2nd ed.). London and New York: Routledge.

Netflix. (2019). Audio descriptions for Netflix movies and TV shows. Retrieved January 30, 2016, from Audio Description Style Guide v2.1 – Netflix | Partner Help Center (netflixstudios.com)

Remael, A., Revieres, N., & Vercuauteren, G. (2014). Pictures painted in words: ADLAB audio description guidelines. Retrieved January 30, 2016, from Pictures painted in words: ADLAB Audio Description guidelines | OpenstarTs (units.it)

Snyder, J. (2014). The visual made verbal: A comprehensive training manual and guide to the history and applications of audio description. Arlington: American Council of the Blind, Inc.