“Stringers” the (Southernmost of Thailand’s) media in the peace process: Reducing bias and hatred towards areas and people in the Southernmost of Thailand

Main Article Content

Wilaiwan Jongwilaikasaem
Padtheera Narkurairattana

Abstract

“Stringers”  the (Southernmost of Thailand’s) media in the peace process: Reducing bias and hatred towards areas and people in the  Southernmost of Thailand aims to understand the negotiating between the ideology of “Stringers”  the (Southernmost of Thailand’s) media in the peace process and the roles and responsibilities in reducing bias and hatred towards areas and people in the the Southernmost of Thailand by using in-depth interviews and dialogue processes, as well as participant observations, data collection will lead to analysis and writing of qualitative research descriptions. The results showed that 1) “Media” in the southern border provinces can be grouped into 5 groups, 1. Central media representatives 2. Stringers or journalists in the Southernmost of Thailand 3. Independent media who do not belong to any news agency 4. Citizen media and 5. Interpreter and coordinator media foreign journalist. Some media have overlapping status in many groups, but the dominant group is the “stringers”, mostly local residents, have the opportunity and advantage in terms of sensitivity to news sources but do not have the power to decide on issues or publish them. 2) The Role of “Stringers”  the (Southernmost of Thailand’s) media in the peace process found that most of them did not reach the ideology of being a peace jounalism to support the peace process because of 3 main factors: First,  dilemma, as if "between the buffalo horns" because of danger on both sides, both as a local people and as a local journalist, who have to negotiate with media ideology and one's own survival in a life-threatening environment, besides the stringers also lacked knowledge and understanding of peace processes and peace journalism. Second, the structure and policies of the media organization are determined by a centralized, relatively decisive power to decide issues and choose to deliver news sent by media from the southern border, reinforcing the horrors, create bias and cause hatred “otherness” in the imaginary geography of outsiders. The third, challenges in journalism include budgets, news sources, multiple sets of facts, and death. Recommendations from the research, in order to the Stringers to act as a media to support the peace process in the Southernmost of Thailand, it is necessary to train the knowledge and analytical skills base on peace journalism. Restructuring the media organization by empowering the stringers to participate in the formulation of news coverage in order to strengthen the media's role in the Southernmost of Thailand to play a role and responsibility in reducing bias and hatred towards areas and people in the the Southernmost of Thailand.

Article Details

Section
Articles

References

กาญจนา แก้วเทพ, บรรณาธิการ. (2530). สื่อในสันติภาพ สันติภาพในสื่อ. คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

กาญจนา แก้วเทพ. (2530). ว่าด้วยความสัมพันธ์สามเส้า: การสื่อสาร-สงคราม-สันติภาพ. ใน กาญจนา แก้วเทพ, บรรณาธิการ. (2530). สื่อในสันติภาพ สันติภาพในสื่อ, (น. 31-45). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

คณะกรรมการอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ (กอส.). (2549). รายงานคณะกรรมอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ: เอาชนะความรุนแรงด้วยพลังสมานฉันท์. กรุงเทพฯ: คณะกรรมการอิสระเพื่อความสมานฉันท์แห่งชาติ.

คณะทำงานพื้นที่กลางสร้างสันติภาพจากคนใน. (2557). เราจะทำให้กระบวนการสันติภาพเดินหน้าต่อไปได้อย่างไร?. กรุงเทพฯ: สถาบันพระปกเกล้า.

เครือข่ายพลเมืองเน็ต. (2556). เปิดงานวิจัย Hate Speech คำพูดเกลียดชังออนไลน์ไทย นิยามหลายระดับ กำกับต้องดูวัตถุประสงค์. วันที่เข้าถึงข้อมูล 8 กรกฎาคม 2559, แหล่งที่มา https://thainetizen.org/2013/07/online-hate-speech-in-thailand-research-chula/

จอห์น พอล เลเดอรัค. (2555). พลังธรรมแห่งจินตนาการ: ศิลป์และวิญญาณการสร้างสันติภาพ. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้ง แอนด์พับลิชชิ่ง จำกัด (มหาชน).

ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. (2549). ความรุนแรงกับมายาการแห่งอัตลักษณ์.และ คำสั่ง 66/43?: รัฐ,ปัญหาวัฒนธรรมของรัฐกับการจัดการความขัดแย้งในศตวรรษใหม่. ใน อาวุธมีชีวิต?: แนวคิดเชิงวิพากษ์ว่าด้วยความรุนแรง (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ฟ้าเดียวกัน.

ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. (2552ก). ศึกษาความรุนแรงภาคใต้: บริบททางนโยบาย-ความรู้-การรับรู้. ใน ศูนย์ข่าวสารสันติภาพ คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์. ศึกษาความรุนแรงภาคใต้: บริบททางนโยบาย ความรู้ การรับรู้, รายงานการศึกษาความขัดแย้งในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ (น.1-20). กรุงเทพฯ: สถาบันวิจัยสังคม จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ชัยวัฒน์ สถาอานันท์. (2551ก). บทนำ. ใน ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ (บรรณาธิการ), แผ่นดินจินตนาการ. กรุงเทพฯ: มติชน.

ชาญชัย ชัยสุขโกศล. (2555). “Hate Speech และข้อมูลที่อันตราย : ทางเลือกวิธีตอบโต้ทางการเมือง”. วันที่เข้าถึงข้อมูล 6 พฤษภาคม 2559, แหล่งที่มา https://www.dropbox.com/sqmrpf8oc3fxs6fw%28final%29%20hate%

report%2C%20yr3%20-%20Apr%2016%2C%202015 .pdf?dl=0

ชาญชัย ชัยสุขโกศล. (2559). เมื่อใดที่การแสดงความเกลียดชังกลายเป็นการใช้ความรุนแรง? ใน ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ (บรรณาธิการ) ความรู้ ความลับ ความทรงจำ: พื้นที่สันติวิธีหนทางสังคมไทย, (น. 345-394). กรุงเทพฯ: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการวิจัย (สกว.)

ซาอิด, เอ็ดวาร์ด. (2549). “Edward Said ผู้ตีแผ่มายาคติของ “การปะทะระหว่างอารยธรรม”. ใน สฤณี อาชวานันทกุล. To Think Well Is Good, To Think Right is Better. กรุงเทพฯ: Openbooks.

นูรยา เก็บบุญเกิด. (17 พฤศจิกายน 2554). เปิด‘6 งานวิจัยสื่อ ม.อ.ปัตตานี’ โทนสันติภาพ–สันติภาพมาแรง. โรงเรียนนักข่าวชายแดนใต้ ศูนย์เฝ้าระวังสถานการณ์ภาคใต้ (DSJ). วันที่เข้าถึงข้อมูล 19 เมษายน 2560, แหล่งที่มา http://www.deepsouthwatch.}org/en/node/2487

ดุสิต หวันฯ. (2551). เราติดอยู่ในแนวรบเสียแล้ว แม่มัน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.

ธงชัย วินิจจะกูล. (2530). ประวัติศาสตร์การสร้าง ‘ตัวตน’. ใน สมบัติ จันทรวงศ์ และ ชัยวัฒน์ สถาอานันท์ (บรรณาธิการ), อยู่เมืองไทย: รวมบทความสังคมการเมืองเพื่อเป็นเกียรติแด่ ศาสตราจารย์เสน่ห์ จามริกในโอกาสอายุครบ 60 ปี. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ปกรณ์ พึ่งเนตร และ สุเมธ ปานเพชร. (25 กรกฎาคม 2558). ย้อนเหตุสลดจีวรเปื้อนโลหิต 11 ปีภิกษุสังเวยไฟใต้ 19 รูป บาดเจ็บ 25. วันที่เข้าถึงข้อมูล 25 กรกฎาคม 2558, แหล่งที่มา http://www.isranews.org/south-news/stat-history/item/40181-blood.html

ปาริชาติ สถาปิตานนท์. (2547). ระเบียบวิธีวิจัยการสื่อสาร. พิมพ์ครั้งที่ 3. กรุงเทพฯ: ด่านสุทธาการ พิมพ์

พัทธ์ธีรา นาคอุไรรัตน์. (2556). “คนกลุ่มน้อยนิด” กับ “ชีวิตแห่งการต่อรอง” ในบริบทความรุนแรงถึงตายชายแดนใต้: กรณีศึกษาชาวคาทอลิกในปัตตานี. (ดุษฎีนิพนธ์). ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา สหวิทยาการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

พัทธ์ธีรา นาคอุไรรัตน์. (ตุลาคม-ธันวาคม 2557).อ่าน (ใหม่) เรื่องสั้นว่าด้วย “การอยู่ร่วมกัน”ในสังคมพหุวัฒนธรรมชายแดนใต้ในรอบหนึ่งทศวรรษแห่งความรุนแรง (พ.ศ. 2547-2557) (ตอนจบ). รูสมิแล, 35(4), 47-59.

พัทธ์ธีรา นาคอุไรรัตน์ และ นันทวัช สิทธิรักษ์. (2561). การสานเสวนา หลักการและกระบวนการ ใน พัทธ์ธีรา นาคอุไรรัตน์ (บรรณาธิการ), เทคนิคและเครื่องมือเก็บข้อมูลจากสนามความขัดแย้งสู่ความร่วมมือ, (น. 61 – 70). นครปฐม: อิมเพรส ปริ้นท์ติ้ง.

พิรงรอง รามสูต. (2558). ประทุษวาจากับโลกออนไลน์. กรุงเทพฯ: คบไฟ.

ภาสกร จำลองราช. (2553). คนชายข่าว คนชายขอบ. กรุงเทพฯ: โครงการสื่อสารสุขภาวะของคนชายขอบ.

ภีรกาญจน์ ไค่นุ่นนา. (2550). รายงานการวิจัยการสื่อข่าวเพื่อสันติภาพ จากแนวคิดสู่การปฏิบัติ Peace Journalism: สื่อเพื่อสันติภาพและไร้ความรุนแรง. วันที่เข้าถึงข้อมูล 20 มิถุนายน 2564, แหล่งที่มา http://midnightuniv.tumrai.com/midnight2544/0009999541.html

ภีรกาญจน์ ไค่นุ่นนา. (2562). สถานภาพองค์ความรู้: การวิจัยด้านวารสารศาสตร์ภายใต้สถานการณ์ ู ความขัดแย้งในจังหวัดชายแดนภาคใต้ของไทย. วารสารวิทยาการจัดการ มหาวิทยาลัยราชภัฎเชียงราย, 14(2), 64 -86.

ภีรกาญจน์ ไค่นุ่นนา และ ปาริชาต สถาปิตานนท์. (2019). วารสารศาสตร์สันติภาพ: สถานภาพขององค์ความรู้และทิศทางในอนาคต. วารสารสิทธิและสันติศึกษา, 5(2), 140 – 159.

วลักษณ์กมล จ่างกมล. (2550). รายงานวิจัยเรื่องสื่อเพื่อสันติภาพ: จริยธรรมการจัดการ และข้อเสนอแนะเพื่อการพัฒนา. เสนอต่อสภาวิจัยแห่งชาติ, ปัตตานี : คณะวิทยาการสื่อสาร มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ วิทยาเขตปัตตานี.

วิไลวรรณ จงวิไลเกษม. (2555). พื้นที่ “สันติภาพ” ในสถานการณ์ความรุนแรง: กรณีศึกษา ตำบลทรายขาว อำเภอโคกโพธิ์ จังหวัดปัตตานี. (ดุษฎีนิพนธ์). ปรัชญาดุษฎีบัณฑิต สาขาวิชา สหวิทยาการ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

วิภา สุขกิจ. (2530). มาช่วยกันสร่างสันติภาพ...ด้วยการสื่อสาร. ใน กาญจนา แก้วเทพ, บรรณาธิการ. สื่อในสันติภาพ สันติภาพในสื่อ, (น. 45–60). คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

วรวุธ อ่อนน่วม. (พฤษภาคม 2555). ปรากฏการณ์ทางการสื่อสารยุคดิจิทัล. วารสารวิชาการสมาคมสถาบันอุดมศึกษาเอกชนแห่งประเทศไทย (สสอท.), 18(2), 212-220

ศรัณย์ วงศ์ขจิตร. (2555). จินตนาการปลายด้ามขวาน: อ่าน “ภูมิศาสตร์ในจินตนาการ”ผ่านนวนิยายจังหวัดชายแดนใต้. (วิทยานิพนธ์) รัฐศาสตรมหาบัณฑิต สาขาการปกครอง คณะรัฐศาสตร์ มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.

ศศิพรรณ บิลมาโนช. (2552). การรับรู้ถึงวิกฤตการณ์ในสามจังหวัดชายแดนภาคใต้และภาพลักษณ์ที่มีต่อนักศึกษาไทยมุสลิมในสายตาของผู้บริหารสถานประกอบการเอกชนในกรุงเทพมหานคร. วันที่เข้าถึงข้อมูล 3 เมษายน 2556, แหล่งที่มา http://www.bu.ac.th/knowledgecenter/epaper/july_dec2010/pdf/P_23-37.pdf

ศูนย์ศึกษานโยบายสื่อ. (2556). การกำกับดูแลสื่อที่เผยแพร่เนื้อหาที่สร้างความเกลียดชัง, รายงานวิจัย. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สมัชชา นิลปัทม์. (2557). วาทกรรมสื่อมวลชนในกระบวนการสันติภาพสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ 2556. วารสารนิเทศศาสตร์ 32 (4), 1-27.

สมัชชา นิลปัทม์ และรุ่งรวี เฉลิมศรีภิญโญ. (2556). วาทกรรมสื่อมวลชนในกระบวนการสันติภาพสามจังหวัดชายแดนภาคใต้ 2556. กลุ่มมีเดียอินไซด์ เอ้าท์.

สมัชชา นิลปัทม์. (2559). นวัตกรรมการสื่อสารภาคพลเมือง : กรณีศึกษาสื่อพลเมืองประเทศศรีลังกาของโครงการ ICT4Peace. วันที่เข้าถึงข้อมูล 5 พฤษภาคม 2560, แหล่งที่มา http://www.deepsouthwatch.org/ms/node/9878

สำนักข่าวอิศรา. (22 พ.ค. 2559). กระแสหวาดระแวงอิสลามในสังคมไทย จากชายแดนใต้สู่เหนือ-อีสาน. วันที่เข้าถึงข้อมูล 8 กรกฎาคม 2559, แหล่งที่มา http://www.isranews.org/south-news/academic-arena/item/47114-islamo.html)

อิ่มจิต เลิศพงษ์สมบัติ และคณะ. (2550). สาร สื่อ สู่สันติ. มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์ คณะวิทยาการสื่อสารสงขลา: สำนักงานคณะกรรมการวิจัยแห่งชาติ (วช.)

Anderson, B. (1996). Imagined Communities: Reflections on the Origin and Spread of Nationalism (revised edition). London and New York: Verso.

Aslam, R. (2014). The Role of Media in Conflict: Integrating Peace Journalism in Journalism Curriculum. [Dissertation].

Duncan, C. R. (Ed.). (2004). Civilizing the Margins: Southeast Asian Government Policies for the Development of Minorities. Ithaca and London: Cornell University Press.

Galtung, J. (1969). ‘Violence, Peace and Peace Research’. Journal of Peace Research, 6 (3): 167-91.

Galtung, J. (2000). The Task of Peace Journalism. Ethnical Perspectives, 7(2-3): 162-167.

Hall, S. (1989). Ethnicity: Identity and Difference. Retrieved November 24, 2010, from http://www.csus.edu/indiv/l/leekellerh/Hall,%20Ethnicity_Identity_ and_Difference.pdf

Hattotuwa, S. (2002). The Role of the Media in Peace Processes. Retrieved June 12, 2020, from https://sanjanah.wordpress.com/2002/10/27/the-role-of-the-media-in-peace-processes/

Jory, P. (2007). From Melayu Patani to Thai Muslim: The spectre of ethnic identity in Southern Thailand. South East Asia Research, 15(2), 255-279.

Lundqvist, K. (2003). Media – a tool for peace or a weapon of war? New Routes. A journal of Peace Research and Action, 8(2), p.3.

McCargo, D. (2008). Tearing Apart the Land: Islam and Legitimacy in Southern Thailand. Ithaca and London: Cornell University Press.

Nyama, B. (2003). Media as agents for peacebuilding. New Routes. A journal of Peace Research and Action, 8(2), 9-10.

Said, E. W. (1978). Orientalism. London and Henley: Routledge & Kegan

Paul.F F. (1993). Culture and Imperialism. New York: Alfred A. Knopf.

Said, E. (1978). Orientalism. New York: Vintage Book.

Satha-Anand, C. (1986). Islam and Violence: A Case Study of Violent Events in the Four Southern Provinces, Thailand, 1976-1981. Tampa, Florida: USF Monographs in Religion and Public Policy.

Seiff, A. and Jirenuwat, R. (2016). A Thai Monk is Using Social Media to Preach Violence Against Muslims. Retrieved 9 July, 2016 from http://www.newsweek.com/2016/04/15/thailand-monk-apichart-social-media-muslim-violence-443698.html.

Simon, C. (2010). Ethnic Minorities and the Media: Changing Cultural Boundaries. Open University Press.

Smith, A. D. (1999). Myths and Memories of the Nation. Oxford: Oxford University.

Thompson, A. (2007). The Media and the Rwanda Genocide. Pluto Press.

USIP. (2011-2012). The Impact of New Media on Peacebuilding: A study guide series on peace and conflict For Independent Learners and Classroom Instructors. Retrieved. 6 May 2017, from https://www.usip.org/}sites/default/files/2011-2012_study-guide_final_full.pdf