การสื่อสารกับวาทกรรมการวิ่งในสังคมไทย
Main Article Content
Abstract
Objective of this research project is to examine discourse of running in Thai media from the past to present as well as to analyze the character of discourse that support the trend of running as a popular exercise in Thai society nowadays. Using a cultural studies theory and a qualitative research methodology, two approaches are conducted by analyzing historical documents and investigating cross-sectional media texts. The project draws on Foucalt’s concept of discourse and power, Fairclough’s critical discourse analysis approach and Elias’s concept of Civilizing process. These concepts explore the meaning of running which separated by discursive practice and social practice in each era of Thai running society. From four categories of chosen media: Print media, Films, New Media, and Activity Media, there were three ages of Running Discourses, namely: 1) Ancient age: General Discourse 2) Middle age: Scientific Discourse. The Transformation from age to age was an outcome of Civilizing Process which relate to discourse , power and knowledge in each society. The Ancient age dominated society until late 1950s and running only means a manner of moving faster than walk in this period. The next age was established by the concept of scientific knowledge to produce a meaning in health with supported by reason using such as statistics and concrete knowledge. Until 2012, Running is yet again built by mixed concepts which influenced by dispersed power. A new media and the rising of new generation, especially women, added a variety of meaning in running which introduced emotional discourse to the new perception, resulted in ‘The New Running Boom’.
Article Details
References
กฤษฎา บานชื่น. (2551). คู่มือวิ่งเพื่อสุขภาพ. กรุงเทพมหานคร: สำนักพิมพ์หมอชาวบ้าน.
กฤษฎา เรืองอารีย์รัชต์. (พฤศจิกายน 2555). บทบรรณาธิการ. จดหมายข่าวชุมชนคนรักสุขภาพ ฉบับ สร้างสุข. กรุงเทพมหานคร: สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ.
กาญจนา แก้วเทพ. (2551). สายธารนักคิดทฤษฎีเศรษฐศาสตร์การเมืองกับการสื่อสารศึกษา. กรุงเทพ: ภาพพิมพ์.
เกษม นครเขตต์. (2555). ศิลปะแห่งกีฬา. เพชรเกษมพริ้นท์ติ้งกรุ๊ป: นครปฐม.
คามิน คมนีย์. (2557). หัว*ใจ*เท้า. กรุงเทพ: บ้านหนังสือ.
จุฬา เอี๋ยวภูเก็ต. (2557). การประยุกต์ใช้กระบวนการวิเคราะห์เชิงลำดับขั้น เพื่อศึกษาปัจจัยความพึงพอใจต่อการจัดการแข่งขันวิ่งมาราธอน. (ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต). มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
มนตรี บุญสัตย์. (2557). เทรลรันนิ่ง วิ่งข้ามขีดจำกัด. นิตยสาร GM, กันยายน 2557.
ราชบัณฑิตยสถาน. (2525). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2525. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.
สำนักงานกองทุนสนับสนุนการสร้างเสริมสุขภาพ. วิ่งปราบไขมันดีที่สุด กำจัดส่วนเกินที่พอกอยู่ตามอวัยวะภายใน. สืบค้นจาก www.thaihealth .or.th/Content/1459-วิ่งปราบไขมันดีที่สุด%20กำจัดส่วนที่พอกอยู่ตามอวัยวะภายใน.html
ภาษาอังกฤษ
Alt, J. (1983). Sport and Cultural Reification: From Ritual to Mass Consumption. Theory, Culture & Society, 1(3). 93-107.
Alatas, S. F. (2010). The Definition and types of alternative discourse. Estud. hist. (Rio J.), 23(46), pp. 225-245.
Craig, R. T. (1999). Communication as a field. Journal of Communication Theory, 9(2), pp. 119-161.
Elias, N. and E. Dunning. (1986). Quest for Excitement. Sport and Leisure in the Civilizing Process. Oxford: Blackwelll.
Elias, N. (2000). The Civilizing Process. Sociogenetic and Psychogenetic Investigations. Revised Edition of 1994. Oxfordd: Basil Blackwell.
Fairclough, N. (1992). Discourse and Social Change. Cambridge, UK: Polity Press.
Fairclough, N. (1995). Critical Discourse Analysis: The Critical Study of Language. New York : Longman.
Fairclough, N. (2003). Analyzing Discourse: Textual Analysis for Social Research. New York: Routledge.
Fairclough, M. (1972). The Archaeology of Knowledge. London: Tavistock.
Gee, J. P. (2004). What is critical about critical discourse analysis. In R. Rogers (Ed), An Introduction to Critical Discourse Analysis, (pp. 19-50.) Mahwah, NJ: Lawrence Erlbaum.
Guttman, A. (1978). From Ritual to Record: The Nature of Modern Sports. Washington DC: Columbia University Press.
Hargresves, J. (1982). Sport, Culture, and Ideology. Routledge & Kegan Pual.
Hargreaves, J. (1992). Sport and Socialism in Britain. Sociology of sport journal, 9(2), pp. 131-153.
Horne, J. Tomlinson, A. and G. Whannel. (2012). Understanding sport an introduction to the sociological and cultural analysis of sport. London: Routledge.
Hoye, L. (2009). An Introduction to Modality. Pearson Education.
Hughson, J. D. Inglis and M. Free (1998). The Uses of Sport: A Critical study. Oxon: Routledge.
Huizinga, J. (1955). Homo Ludens: A Study of the Play Element in Culture. London: Routledge & Kegan Pual Ltd.
Innis, H. (1952). Changing Concepts of Time. Toronto: University of Toronto Press.
Real, M. (1998). Mediasport: Technology and the Commodification of Postmodern Sport. In L.A. Wenner (Ed), Media Sport, (pp. 14-26). New York: Routledge.
Schirato, T. (2007). Understanding Sports Culture. London, Thousand Oaks, CA, New Delhi, Singapore: SAGE.
Simon, R. L. (1991). Fair Play: Sports, Values, and Society. Boulder, Colorado: Westview Press.
White, P. and J. Curtis (1990). Language Regions and Feelings Toward Outgroups: Analyses or 1968 and 1984. Canadian Journal of Sociology, 15(4), pp. 441-462.