บทบาทหน้าที่ของเพลงในการสร้างสรรค์ละครเพลงทางโทรทัศน์อเมริกัน
Main Article Content
Abstract
The aim of this research paper is to study about functions of songs in the first season of six. American musical television series and its creation. These series are Fame, Cop Rock, Hannah Montana, Big Time Rush, Glee, and Smash. The total of 108 episodes were examined, using qualitative content analysis.
Results show that the most obvious function of songs in American musical television series are character songs, followed by narration songs, reprises, cameo songs, and exposition songs, and the pastiche songs are the least used. The creation procedure are:
- Production planning, in which well-known teams were often trusted by the networks and sponsors,
- Preparation in which scripts were usually created from successful patterns such as the Boy-Meets-Girl formula, as well as the Career and Outcast themes main plots,
- Production in which the teams carried out dance and sing rehearsals, recording, lip-syncing, as well as shooting in-studio and on location,
- Program assessment, in which producers conducted rating evaluation as well as launching the sales of singles and albums along with other merchandises and services.
Furthermore, the factors that enhance the popularity of American musical television are casts/ popularity, as well as reinterpretation of songs in various genres and styles. The most popular and frequently-used songs are in ternary from (three-part musical form) or AABA. The plots are usually general occurrences in American society, which reflect the notion of American dream, the cultivation of ideology and utopia, as well as current social problems with postmodernism undertone.
Article Details
References
จารุณี หงส์จารุ. (2553). เสียงในละคร. ใน นพมาส แววหงส์, บรรณาธิการ. ปริทัศน์ศิลปการละคร. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ภาควิชาศิลปการละคร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชยพล สุทธิโยธิน และสันติ เกษมสิริทัศน์. (2548). การสร้างสรรค์ละครโทรทัศน์. ใน เอกสารการสอนชุดวิชาการสร้างสรรค์รายการโทรทัศน์ หน่วยที่ 6-10. นนทบุรี: สาขาวิชานิเทศศาสตร์ มหาวิทยาลัยสุโขทัยธรรมาธิราช.
ดังกมล ณ ป้อมเพชร. (2553). การกำกับการแสดง. ใน นพมาส แววหงส์, บรรณาธิการ. ปริทัศน์ศิลปการละคร. พิมพ์ครั้งที่ 2. กรุงเทพฯ: ภาควิชาศิลปการละคร คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปนัดดา ธนสถิตย์. (2531). ละครโทรทัศน์ไทย. กรุงเทพฯ: คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปุ้ม-ปุ้ย. (2554). Glee. กรุงเทพฯ: สตาร์พิคส์
มัทนี รัตนิน. (2549). ความรู้เบื้องต้นเกี่ยวกับศิลปะการกำกับการแสดงละครเวที. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
สหศักดิ์ กลิ่นสุวรรณ. (2548). การผลิตรายการโทรทัศน์สมัยใหม่สไตล์อเมริกัน Modern Television Production American Style. กรุงเทพฯ: First of August group.
องค์กช วรรณภักตร์. (2552). การใช้ดนตรีคลาสสิคเพื่อการสื่อสารในละครโทรทัศน์เรื่องโนดาเมะ คันทาบิเล่. วิทยานิพนธ์ปริญญามหาบัณฑิต ภาควิชาวาทวิทยาและสื่อสารการแสดง คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภาษาอังกฤษ
AJMeredith. Smash. (2552). [Online]. Available from: http://www.tv.com/shows/smash/cast [2013,May 1]
Brown, Larry A. (2007). The Dramatic Function of Songs in Musical Theater. [Online]. Available from: http://larryavisbrown.homestead.com/files/theater_topics/musical_theater.htm [2013, May 1]
Carolan, Mary. (2009). Disney Moppets, Dead Mothers, Post-Modern Consumer Hell and Me – A review of Hanna Montana: The Movie. [online]. Available from: http://pinkstinks.wordpress.com/2009/06/10/disney-moppets-dead-mothers-post-modern-consumer-hell-and -me-a-review-of-hannah-montana-the-movie [2013, May 1]
Cohan, Steven. (2010). The Sound of Musicals, London: Palgrave MacMillian.
Cosgrove-Mather, Bootie. (2002). The Worst TV Show Ever. [Online]. CBS News, 12 July. Available from: http://www.cbsnews.com/news/the-worst-tv-shows-ever/ [2014, August 10]
Dekoven, Lenore. (2006). Changing Direction: A Practical Approach to Directing Actors in Film and Theatre. Burlington: Focal Press.
Edgar, Amanda Nell. (2011). Performance, Utopia, and the Ideology of Gender: A Feminist Rhetorical Analysis of High School Musical and Glee. Master’s Thesis, Communication Studies, University of Arkansas 1
Ferris, Jean. (2010). America’s Musical Landscape. 6th ed. New York: McGraw-Hill.
Fink, Michael. (1996). Inside the music Industry: Creativity, Process and Business. 2nd ed. California: Thomson/ Schirmer.
Frankel, Aaron. (2000). Writing the Broadway Musical. New York: Da Capo Press.
Hoey, Michael. A. (2000). Inside Fame on Television: A Behind-the-scences History. California: McFarland1.
Kenrick, John. (2004). Musicals on Television. [online]. Available from: http://www.musicals101.com/tv.htm [2013, May 1]
Murray, Noel. (2012). Hell on Earth | Smash. [online]. Available from: http://www.avclub.com/articles/hell-on-earth,71502 [2013, May 1]
Radrobd. (2013). Big Time Rush. [Online]. Available from: http://www.tv.com/shows/big-time-rush/cast [2013, May 1]
VanDerWeff, Todd. (2010). Journey | Glee. [Online]. Available from: http://www.avclub.com/articles/journey,41944
Weston, Judith. (1996). Directing actors: creating memorable performances for film and television. California: Michael Wiese Productions.
Zoref, Jeremy. (2009). The Postmodern Movie Musical, or, How Moulin Rouge! Changed a Genre. Master’s Thesis, Media Arts Department, Long Island University