Communication Role of Positive Deviant and the Diffusion Concept of Cycling in Thai Bicycle Community

Main Article Content

คิธธ์ วงศ์อาษา
ปาริชาต สถาปิตานนท์

Abstract

This research has two objectives 1. To study the communication role of positive deviants in Thai bicycle community and the diffusion concept of bicycle riding 2. To identify the role of mass media and new media affective the wide spread stories of positive deviant in Thai bicycle community to the public.
Positive deviance and media role for social change are being employed to be the framework of this study. This qualitative research uses in-depth interview and observation with positive deviants in different Thai bicycle communities. The results indicate that 1, the communication role of Positive deviants under the concept of law of the few are 1.1 Maven which can be divided into knowledge collector and knowledge implementer for social change, 1.2 Connector which can be divided into the ability to diffuse, the passion, the creativity, and the credibility; 2. Roles of media and new media are 1. Information provider, 2. Persuasion, 3. Collaboration, 4. Awareness, 5. Agenda setter to policy change, 6. Public Consciousness, 7. Surveillance, 8. Expression, and 9. Inspiration

Article Details

Section
Articles
Author Biographies

คิธธ์ วงศ์อาษา

คิธธ์ วงศ์อาษา (ปร.ด.(นิเทศศาสตร์), จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 2557) ปัจจุบันเป็นอาจารย์ประจำคณะการสื่อสารมวลชน มหาวิทยาลัยเชียงใหม่

ปาริชาต สถาปิตานนท์

ปาริชาต สถาปิตานนท์ (Ph.D. (Communication), Ohio University, USA) ปัจจุบันดำรงตำแหน่างศาสตราจารย์ประจำภาควิชาการประชาสัมพันธ์ คณะนิเทศศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย

References

ภาษาไทย
กาญจนา แก้วเทพ, กิตติ กันภัย, และ ปาริชาต สถาปิตานนท์. (2543). มองสื่อใหม่ มองสังคมใหม่. กรุงเทพ: เอดิสันเพรส โพรดักส์.
ณัฐวิภา สินสุวรรณ. (2548). กระบวนการเรียกร้องผ่านสื่อของกลุ่มสนับสนุนการไม่สูบบุหรี่ในการขับเคลื่อนกฎหมายการควบคุมการบริโภคยาสูบในประเทศไทย. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุษยากร ตีระพฤติชัย. (2553). กระบวนการสื่อสารเพื่อปรับแปลงความหมายในพิธีกรรมงานศพ. วิทยานิพนธ์ดุษฏีบัณฑิต. จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปาริชาต สถาปิตานนท์. (2551). การสื่อสารประเด็นสาธารณะและการเปลี่ยนแปลงในสังคมไทย. กรุงเทพ:สำนักพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย
ภาษาอังกฤษ
Farr, A. C. & Ames, N. (2008). Using Diffusion of innovation theory to encourage the development of a children’s health collaborative: a formative evaluation. Journal of Health Communication, 13(4), 375-88.
Freire, P. (1970). Pedagogy of the oppressed. New York: Herder & Herder.
Garrett, R. K. (2006). Protest in an information society: A review of literature on social movement and new ICTs. Information Communication and Society, 9(2), 202-224.
Gladwell, M. (2001). The tipping point: How little things can make difference. Boston: Little Brown.
Gladwell, M. (2010). ‘Small change: Why the revolution will not be tweeted’, ‘Twitter, Facebook, and social activism’. The New Yorker, October 4, 2010.
Heider, M. & Kreps, G.L. (2004). Forty years of diffusion of innovations: utility and value in public health, Journal of Health Communication. 9(Suppl 1), 3-11.
Kaplan, A. M., & Haenlein, M. (2010). Users of the world, unite! The challenges and opportunities of Social Media. Business Horizon, 53(1), 59-68
Kietzmann, J.H. (2011). Social Media? Get Serious! Understanding the fumctional building block of social media. Business Horizon, 54(3), 241-251.
Lapping K., Marsh, D.R., Rosenbaum, J., Swedberg, E., Sternin, M. & Schroeder, D. G. (2002). The positive deviance approach: Challenges and opportunities for the future. Food and Nutrition Bulletin, 23(4), 130-137.
McGuire, W. J. (2001). Input and output variables currently promising for constructing persuasive communications. In R. E. Rice & C. K. Atlin (Eds), Public Communication Campaigns. 3rd. Thousand Oaks: Sage.
Morris, N. (2004). A comparative analysis of the diffusion and participation models in development communication. Communication Theory, 13(2), 225-248
Papa, M. J., Signhal, A., & Dearing, W. H. (2006). Organizing for social change: A dialectic journey of theory and praxis. Thousand Oaks, CA: Sage.
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of innovations. New York: Free Press.
Rogers, E. M. (1983). Diffusion of innovations fourth ed. New York: Free Press.
Servaes, J. (1996). Communication for development for global perspective. The role of governmental and non-governmental agencies. Communications, 21(4), 407-418.
Singhal, A. (2010). Communicating What Works! Applying the Positive Deviance Approach in Health Communication. Health Communication, 25(6-7), 605-6
Singhal, A. (2011). Turning Diffusion of innovations paradigm on its head. In A. Vishwananth & G. Barnett (Eds). The Diffusion of innovations: A Communication Science Perspective (pp. 192-205). New York: Peter Lang Publishers.
UNESCO. (1978). Many Voices, One World. Paris: UNESCO.
Wallack, L. e.a. (1993). Media advocacy and public health: Power for rrevention. Newbury park: Sage.
Wrzeniewski, A. (2003). Finding positive meaning in work. In K. S. Cameron, J. E. Dutton & R. E. Quinn (Eds.), Positive organizational scholarship (pp.296-308). San Francisco: Berett-Kohler Publishers, Inc.
Zoller, H. M., & Kline, K. N. (2008). Theoretical contribution of interpretive and critical research in health communication. In C. Beck (Ed.), Communication Yearbook vol. 32, NJ: Lawrence Erlbaum Associates.