The Potential of Agricultural Lands for Conservation of Green Area in Chiang Mai City

Main Article Content

Pradchamas Lanchanon

Abstract

Chiang Mai, an important City in the northern part of Thailand, has been changed rapidly because ofurban development. This causes the increase of population and changes in land use, especially the rapiddecrease of agricultural lands which, as a result, affects on the environment and quality of life of people in thecity. The objectives of this research study were to investigate the potential of agricultural lands, the attitude ofthe agriculturist in the area on agricultural lands, and to give suggestions on how to conserve the agriculturallands sustainably by means of field survey, collected secondary data and interview 1,000 agriculturist withการศึกษาศักยภาพแหล่งเกษตรกรรม เพื่อการอนุรักษ์ให้เป็นพื้นที่สีเขียวของเมืองเชียงใหม่The Potential of Agricultural Lands for Conservation of Green Areain Chiang Mai Cityปรัชมาศ ลัญชานนท์Pradchamas Lanchanonคณะสถาปัตยกรรมศาสตร์และการออกแบบสิ่งแวดล้อม มหาวิทยาลัยแม่โจ้ เชียงใหม่ 50290Faculty of Architecture and Environmental Design, Maejo University, Chiang Mai 50290, ThailandE-mail: lanchanon@gmail.com116 JARS 10(2). 2013questionnaires. The potential of agricultural lands was then analyzed by Potential Surface Analysis (PSA) andquantitative data was analyzed in terms of percentage and mean. It was found that the northern and easternplains were appropriate for farming, and the southern plain for horticulture. As for economics and social aspects,it revealed that there were sufficient supporting market for farm products, but the problems was high productioncost and low production price. However, the agriculturists want to conserve their agricultural lands, but they didnot have younger generations to do farming. To conserve the farm lands sustainably, it consisted of the landuse control for conservation of agricultural lands, tax measures, investment funds or cooperative, producttransformed promotion, the development of central markets for agricultural products, the implantation ofland-use awareness to the people and younger generations, the knowledge and information dissimilation tothe agriculturists and agricultural grouping.

Downloads

Download data is not yet available.

Article Details

Section
Articles

References

Aphawatcharut, C. D. (2005). เมืองยั่งยืนในเชียงใหม่ แนวคิดและประสบการณ์ของเมืองในหุบเขา [Sustainable cities in Chiang Mai: A case of a city in a valley]. Chiang Mai: Social Research Institute, Chiang Mai University.

Askew, M. (1996). Landscape of the urban fringe: A study of social, physical and economic changes in Nonthaburi province at the regional and local levels. Bangkok: Department of Urban and Regional Planning, Faculty of Architecture, Chulalongkorn University.

Ativitavas, P. & Thongsukplang, S. (2006). การวิเคราะห์ปัจจัยทางกายภาพที่มีอิทธิพลต่อศักยภาพทางพื้นที่ เพื่อรองรับการตั้งถิ่นฐานและการพัฒนาความเป็นเมืองในจังหวัดสมุทรสาคร นครปฐม สมุทรสงคราม เพชรบุรี และอำเภอหัวหิน จังหวัดประจวบคีรีขันธ์ โดยใช้วิธี Potential Surface Analysis (PSA) [Potential Surface Analysis (PSA) for Urban Development in Samutsakorn, Nakornpathom, Samutsongkram, Petchaburi and Huahin, Prajuabkirikhan]. Journal of Architectural/Planning Research and Studies, 4, 37-50.

Bhandhasu, E. & Bejrananda, M. (2011). พฤติกรรมการเดินทางในเมืองหลักของภูมิภาค: กรณีศึกษา เมืองเชียงใหม่ [Travel behavior in regional city: A case study of Chiang Mai city]. Journal of Faculty of Architecture Khon Kaen University, 10, 74-91.

Bunyapravitra, T. (2012). ผังเมืองไทยกับศักยภาพในการยกระดับทางเศรษฐกิจ [Thai urban plan and the economic growth potential]. Retrieved May 12, 2012, from http://asiamuseum.co.th/upload/forum/thaiplan_and_economic.pdf

Ghummaiyer, H. D. (2004). ปัญหา การวางแผนและผังเมืองระดับท้องถิ่นในประเทศไทย: ปัญหา ทางเลือก และความพยายาม [Problems of local urban planning in Thailand : problems, alternatives and attempts]. Retrieved November 22, 2012, from http://www.thaiappraisal.org/thai/monthly/monthly_view.php?strquery=defaultdata.17.htm#manop

Goldberg, M. A. (1974). Residential developer behavior: Some empirical findings. Land Economics, 50(1), 85-89. Land Development Department. (2012). การจำแนกกลุ่มชุดดิน [Soil Classifications]. Retrieved January 15, 2012, from http://www.ldd.go.th/menu_download/download-1.htm

Lee, L. (1979). Factors affecting land use change at the urban-rural fringe. Growth and Change, 10(4), 25-31.

Nathalang, S. (1986). A spatial analysis of factors influencing farmland conversion in the Bangkok metropolitan area, Thailand. USA., Oregon State University.

Prutipinyo, C. (2010).หลักการวิจัยทางสังคม [Principles of social research]. Bangkok: Charoendeemunkong Printing

Rungkawat, N. & Sittisak, P. (2012). การศึกษาการเปลี่ยนแปลงการใช้ที่ดินในเขตเทศบาลเมืองแม่โจ้ อำเภอสันทราย จังหวัดเชียงใหม่ [The study of land use change in Maejo municipality Sansai district, Chiang Mai province]. Thesis (PhD). Chiang Mai, Maejo University.

Thadanjti, S. (1996). The appropriate pattern and management of Bangkok green area. Final seminar: Methodology for implementation of urban planning in Thailand. Bangkok: Chulalongkorn University.

The Treasury Department. (2012). สรุปราคาประเมินทุนทรัพย์ที่ดิน รอบบัญชี ปี พ.ศ. 2555 – 2558 จังหวัดเชียงใหม่ [Summary of estimated land prices during 2012-2015 in Chiang Mai province]. Retrieved March 2, 2012, from http://www.treasury.go.th/internet/land/province_price.htm

Wannasilpa, P. (2012). เทคนิคการวิเคราะห์สำาหรับการวางแผนภาคและเมือง [The technique of analysis for urban and regional planning]. Bangkok: Jarunsanitwongkarnpim.

Yardmak, P. & Anukulyudhathon, E. (2013). ศักยภาพเมืองเชียงใหม่ต่อการเป็นพื้นที่กันชนนอกเขตอนุรักษ์อุทยานแห่งชาติดอยสุเทพ-ปุย [The potential of Chiang Mai city to as a buffer zone outside the protected area of Doi Suthep - Pui national park]. The 49th Kasertsart University annual conference, February 1-4, (pp. 138-147). Bangkok, Thailand.