ตัวแบบการพัฒนาคุณลักษณะด้านดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อนำเสนอผลการวิจัยเกี่ยวกับ 1) การวิเคราะห์องค์ประกอบของคุณลักษณะด้านดิจิทัลฯ 2) การวิเคราะห์ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณลักษณะด้านดิจิทัลฯ และ 3) เสนอแนวทางการพัฒนาคุณลักษณะด้านดิจิทัลสำหรับผู้บริหารสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา สังกัดสำนักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน โดยที่การวิจัยนี้เป็นการวิจัยแบบผสมผสานทั้งเชิงคุณภาพและเชิงปริมาณ กลุ่มตัวอย่าง คือ ผู้บริหารสถานศึกษาระดับมัธยมศึกษา ในสังกัดสำนักงานเขตพื้นที่การศึกษามัธยมศึกษา จำนวน 338 คน ใช้วิธีการสุ่มแบบแบ่งกลุ่ม ส่วนกลุ่มผู้ให้ข้อมูลสำคัญจำนวน 11 คน ใช้วิธีการเลือกแบบเจาะจง เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยคือแบบสอบถามและแบบสนทนากลุ่ม วิเคราะห์ข้อมูลเชิงปริมาณด้วยวิธีการทางสถิติทั้งสถิติเชิงพรรณนาและสถิติเชิงอ้างอิงรวมทั้งการวิเคราะห์สมการเชิงโครงสร้าง ส่วนการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพใช้วิธีการพรรณนาเชิงวิเคราะห์ ผลการวิจัยพบว่า
1) คุณลักษณะด้านดิจิทัลของผู้บริหารสถานศึกษามี 4 องค์ประกอบ ได้แก่ การรู้เท่าทันดิจิทัลมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.70 ทักษะด้านดิจิทัล มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.67 ทัศนคติด้านดิจิทัล มีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.68 และภาวะผู้นำด้านดิจิทัลมีค่าน้ำหนักองค์ประกอบเท่ากับ 0.82
2) ปัจจัยที่ส่งผลต่อคุณลักษณะด้านดิจิทัล มี 3 ปัจจัย ได้แก่ บริบททางสังคม วัฒนธรรมองค์กร และการบริหารการเปลี่ยนแปลง
3) แนวทางการพัฒนาคุณลักษณะด้านดิจิทัลสามารถดำเนินการได้ 4 วิธีการ ได้แก่ การฝึกอบรม การเรียนรู้และฝึกปฏิบัติจากกรณีศึกษา การแลกเปลี่ยนเรียนรู้ และการใช้เครื่องมือทางการบริหารจัดการ
Article Details
ทัศนะและความคิดเห็นที่ปรากฏในบทความในวารสารศิลปการจัดการ ถือเป็นความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความนั้น และไม่ถือเป็นทัศนะและความรับผิดชอบของกองบรรณาธิการ ยินยอมว่าบทความเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารศิลปการจัดการ
เอกสารอ้างอิง
Ahmed, M., & Shafiq, S. (2014). The impact of organizational culture on organization performance: A case study of telecom sector. Global Journal of Management and Business Research, 14(3), 21-30.
Anantaworasakul, A. (2020, October 5). The world changed because of COVID-19. What Would the Education Be In the Future?. https://www.aksorn.com/learningviaonline.
Bunkrong, D. (2018). Analysis of the education management approach with driving education to Thailand 4.0. Asian Journal of Arts and Culture, 17(2), 1-25.
Bureau of Policy and Planning under Office of the Basic Education Commission. (2020). Personnel summary. https://sesa.obec.go.th/report/
Chaemmchoy, S. (2019). School management in Digital era. Chulalongkorn University printing house.
Desimone, R. L., Werner, J. M., & Harris, D. M. (2002). Human resource development. Harcourt College Publishers.
DoDEA. (2014, July 1). Self-assessment and reflection continuum. https://content.dodea.edu/teach_learn/ professional_development/21/docs/principals/self_assessment/self_assessment_continuum_all.pdf
Hoechsmann, M., & DeWaard, H. (2015). Mapping digital literacy policy and practice in the Canadian Education Landscape. Media Smart. https://mediasmarts.ca/sites/mediasmarts/files/publication-report/full/mapping-digital-literacy.pdf
Intaramanee, S. (2019). School management in Digital era. UMT Poly Journal, 16(1), 353 – 359.
Kline, R. B. (2016). Principles and Practice of Structural Equation Modeling (4th ed.). The Guilford Press.
Kongpetdit, D. (2016). Change management: Role of leadership and organizational communication. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and Arts), 9(1), 895 – 914.
Mondy, R. W., Noe, R. M., & Premeaux, S. R. (1999). Human resource management. Prentice Hall.
Nakhon Pathom Primary Educational Service Area Office 1. (2018, October 1). Teacher and Educational Human Resource Development Plan 2019. http://www.nptedu.go.th/data_ita/O26/6.pdf
National Statistical Office. (2019). The Use of Information and Communication Technology in the Household 2018 (Quarter 4). http://www.nso.go.th/sites/2014/DocLib13/ด้านICT/เทคโนโลยีในครัวเรือน/2561/ict61-CompleteReport-Q4.pdf.
Prajan, O. (2018). Administrative model for development teacher’s innovative thinking skills in the Basic Education School. FEU Academic Review Journal, 12(1), 156 – 167.
Ratanit, S. (2011). Theory and practice of educational administration. Khaofang publishing.
Ribble, M. (2011). Digital citizenship in schools. https://www.iste.org/docs/excerpts/DIGCI2-excerpt.pdf
Ritjaroon, P. (2011). A research and development of the teachers and educational personnel development policy. Educational Administration Burapha University, 6(1), 117-128.
Royal Thai Government Gazette. (2018, October 13). National Strategy (2018 - 2037). 135 (82 A), 1-71. Cabinet and Royal Gazette.
Rukponmongkol, P. (2015). Development guidelines leadership of the school administrators in the development of schools as learning organizations. Lampang Rajabhat University Journal, 4(1), 143-160.
Satitpattana school. (2020). Secondary. https://satitpattana.ac.th/web/secondary1.php
Schrum, L. R., Levin, Barbara B. (2015). Leading 21st century schools: Harnessing technology for engagement and achievement (2nd ed.). Corwin Press.
Schumacker, R. E., & Lomax, R. G. (2015). A beginner’s guide to structural equation modeling. (4th ed.). Routledge.
Siripala, W. (2016). The Rajabhat model of teacher’s professional development[Doctoral dissertation, Siam University].
Thamsatitdej, P. (2019). The transformation of education in Digital era. Office of the Education Council.
Wongruethaiwattana, M. (2019). A small school administration model of Digital era to excellence under Chai Nat Primary Educational Service Area Office. VRU Research and Development Journal Humanities and Social Science, 14(1), 22 – 30.
Wongyai, W. (2019). Learning and instruction in disruptive innovation. http://www.curriculumandlearning.com/ upload/Books/Disruptive%20Innovation_1544646601.pdf
