กระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ

Main Article Content

พระมหาไกรวรรณ์ ชินทตฺติโย

บทคัดย่อ

บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษากระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ พบว่า กระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ โดยใช้หลักพุทธธรรมไตรสิกขา (ศีล สมาธิ ปัญญา)   ด้านศีล ได้ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุมีความรับผิดชอบต่อหน้าที่การงานอย่างเต็มที่ และปฏิบัติธรรมเป็นประจำ เสริมสร้างพัฒนาด้านกายและวาจา ให้มีความสัมพันธ์กับสิ่งแวดล้อมอย่างถูกต้อง ทำจิตอาสา และบริจาคทรัพย์ เป็นต้น ด้านสมาธิ ได้ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุทำสมาธิ ดูแลสุขภาพกายและใจให้มีความสัมพันธ์กัน  ฝึกจิตให้มีสมาธิเข้มแข็งจนสามารถควบคุมตนเองได้ เมื่อปล่อยวาง ทำให้มีความสงบสุข  ด้านปัญญา ได้ส่งเสริมให้ผู้สูงอายุ ฝึกดำรงตนอยู่ในความไม่ประมาท รู้เท่าทัน มีสติ มีความรู้ความเข้าใจในตัวเอง ใจเย็น มีเหตุผลมากขึ้น นำปัญญามาเป็นตัวนำทางและควบคุมพฤติกรรมจนหลุดพ้นจากปัญหา ดับทุกข์ได้ ทำให้เป็นอิสระ สดใสเบิกบาน สุขสงบอย่างแท้จริง

Article Details

How to Cite
ชินทตฺติโย พ. . (2019). กระบวนการเสริมสร้างสุขภาวะผู้สูงอายุ. วารสารศิลปการจัดการ, 3(3), 190–204. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/jam/article/view/223173
บท
บทความวิชาการ

References

มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. (2555). พระไตรปิฎกภาษาไทย ฉบับมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย. พิมพ์ครั้งที่ 4. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์มหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
จิราภา เต่งไตรรัตน์ และคณะ. (2547). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 4). กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
เชอร์วิน บี นูแลนด์ เขียน วเนช แปล. (2547). เราตายอย่างไร. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: เคล็ดไทย.
พระเทพเวที (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (2534). พุทธศาสนากับการแนะแนว. กรุงเทพฯ: สมาคมแนะแนวแหง
ประเทศไทย.
ถวิล ธาราโรจน์และคณะ. (2541). จิตวิทยาทั่วไป. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: ทิพยฺวิสุทธิ์.
เพ็ญพิไล ฤทธาคณานนท์. (2550). พัฒนาการมนุษย์. (พิมพ์ครั้งที่ 2). กรุงเทพฯ: คณะจิตวิทยา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พระธรรมปิฎก (ประยุทธ์ ปยุตฺโต). (มปป.). อายุยืนอย่างมีคุณค่า. กรุงเทพมหานคร: ธรรมสภา.
พระพรหมคุณาภรณ (ป.อ. ปยุตฺโต). (2551). สุขภาวะองค์รวมแนวพุทธ. (พิมพ์ครั้งที่ 11). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ แห่งจุฬาลงกรณมหาวิทยาลัย.
วราภรณ์ ตระกูลสฤษดิ์. (มปป.). จิตวิทยาการปรับตัว. กรุงเทพมหานคร: ศูนย์หนังสือจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศรีเรือน แก้วกังวาน. (2553). จิตวิทยาพัฒนาการชีวิตทุกช่วงวัย เล่ม 2 วัยรุ่น-วัยสูงอายุ. (พิมพ์ครั้งที่ 9). แก้ไขเพิ่มเติม (ฉบับพิมพ์เพิ่ม) กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์.
ศากุล ช่างไม้. (2550). สังคมไทยกับสถานการณ์ผู้สูงอายุในปัจจุบันและอนาคต. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มติชน.
ศิริพันธุ์ สาสัตย์. การตายและความตายในผู้ป่วยสูงอายุ. (2549). บทความจากความตายและการตาย : มุมมองจากศาสนากับวิทยาศาสตร์. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
พัทรินทร์ บุญเสริม. (2549). ความรุนแรงในครอบครัวต่อผู้สูงอายุในอําเภอบ้านเขว้า จังหวัดชัยภูมิ. วิทยานิพนธ์ปริญญาพยาบาลศาสตรมหาบัณฑิต. มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ภิรมย์ เจริญผล. (2553). ศึกษาวิเคราะห์หลักพุทธธรรมที่ใช้ในการดําเนินชีวิตของผู้สูงอายุ : กรณีศึกษาผู้สูงอายุในสถานสงเคราะห์ จังหวัดนครปฐม. วิทยานิพนธ์ปริญญาสาขาวิชาพระพุทธศาสนา บัณฑิตวิทยาลัย. มหาวิทยาลัยมหาจุฬาลงกรณราชวิทยาลัย.
Kelly, B. (2010). Older and Wiser. U.S. News & World Report. 147(2): 4.
Swagerty, D.L.J, Takahashi, P.Y., Evans, J.M. (1999). Elder mistreatment. Am Fam Physician.