กระบวนการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์กับการเขียนเชิงสร้างสรรค์

Main Article Content

พนิดา เชิงหอม
ปาริชาติ ประเสริฐสังข์
สมร ทวีบุญ
พรชัย ผาดไธสง

บทคัดย่อ

กระบวนการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์ เป็นกระบวนการของการสร้างความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ที่สามารถต่อยอดสู่การเขียนเชิงสร้างสรรค์ได้เป็นอย่างดี เพราะกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์เป็นการนำการอุปมาหลายประเภทมาใช้เพื่อให้เกิดความคิดสร้างสรรค์ ซึ่งใช้การเปรียบเทียบ อุปมาสิ่งที่ไม่สัมพันธ์กัน เป็นมุมมองใหม่ที่นำมาใช้ในการแก้ไขปัญหาได้ นอกจากนี้ยังเป็นแนวคิดในการสร้างความคุ้นเคยให้กับสิ่งที่ต่างกันและทำให้สิ่งที่ต่างกันมีบทบาทสำคัญต่อการแก้ไขปัญหา โดยในแต่ละขั้นตอนของกระบวนการจัดการเรียนรู้เป็นการฝึกให้ผู้เรียนเกิดความสามารถอย่างเป็นลำดับขั้น ซึ่งในขั้นที่ 1 อาจจะยังไม่เกิดความสามารถใดอย่างชัดเจน แต่เริ่มจากขั้นการเปรียบเทียบ จะก่อให้เกิดความสามารถในการใช้สำนวนภาษาที่ดี และสละสลวย ขั้นการเปรียบเทียบกับตนเอง ก่อให้เกิดความสามารถในการเรียบเรียงถ่ายทอดความรู้สึก ความคิดแปลกใหม่ผ่านการเขียนได้ ขั้นการหาคำที่มีความหมายขัดแย้งกัน ก่อให้เกิดความสามารถในการใช้ความคิดริเริ่มสร้างสรรค์ผ่านจินตนาการและประสบการณ์ต่างๆ ขั้นการเปรียบเทียบทางตรงและอธิบายความหมาย ก่อให้เกิดความสามารถในการใช้ภาษาในการสื่อสารประสบการณ์ออกมาให้ผู้อ่านอ่านรับรู้อย่างคล่องแคล่ว ถูกต้อง และขั้นการนำความคิดใหม่มาสร้างสรรค์งาน ก่อให้เกิดความสามารถในการเขียนร้อยเรียงแฝงสาระความรู้รวมถึงการเร้าความรู้สึกของผู้อ่านได้ อีกทั้งกระบวนการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์ก่อให้เกิดความแปลกใหม่ในการนำเสนอ ใช้ประสบการณ์ และจินตนาการของผู้เขียน โดยมิได้ลอกเลียนแบบใคร ดังขั้นตอนการเปรียบเทียบในขั้นที่ 2 และการเปรียบเทียบกับตนเองในขั้นที่ 3 ซึ่งสามารถส่งเสริมให้เกิดความสามารถในการใช้สำนวนภาษาดี สละสลวย และการนำคำใหม่ที่ได้ไปสร้างสรรค์งานในขั้นที่ 6 เพื่อให้งานเขียนเป็นที่น่าสนใจและเกิดการเร้าความรู้สึกของผู้อ่านได้ จึงทำให้กระบวนการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์สอดคล้องสัมพันธ์กับการเขียนเชิงสร้างสรรค์ ที่เน้นให้ผู้เรียนได้มาซึ่งสิ่งที่แปลกใหม่ มีจินตนาการ อันเกิดมาจากความคิดสร้างสรรค์ของตัวผู้เรียนเอง

Article Details

How to Cite
เชิงหอม พ., ประเสริฐสังข์ ป., ทวีบุญ ส., & ผาดไธสง พ. . (2022). กระบวนการจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์กับการเขียนเชิงสร้างสรรค์. วารสารมนุษยศาสตร์ สังคมศาสตร์ และนวัตกรรม มหาวิทยาลัยกาฬสินธุ์, 1(2), 87–106. https://doi.org/10.14456/hsi.2022.16
บท
บทความวิชาการ

References

กระทรวงศึกษาธิการ. (2551). หลักสูตรแกนกลางการศึกษาขั้นพื้นฐานพุทธศักราช 2551. กรุงเทพมหานคร : กระทรวงศึกษาธิการ.

ชนนี มันตะสูตร. (2564). การพัฒนาการจัดการเรียนรู้เพื่อส่งเสริมความสามารถด้านการเขียนเชิงสร้างสรรค์ โดยใช้กลวิธี SCPC ร่วมกับโปรแกรม Scratch ในการสร้างการ์ตูน Animation สำหรับนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. การค้นคว้าอิสระ เป็นส่วนหนึ่งของหลักสูตรปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาภาษาไทย, มหาวิทยาลัยนเรศวร.

ทิศนา แขมมณี. (2547). ศาสตรการสอน. กรุงเทพฯ : สํานักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

ปราณี สุรสิทธิ์. (2549). การเขียนสร้างสรรค์ เชิงวารสารศาสตร์. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์แสงดาวจำกัด.

พนิดา เชิงหอม, “การจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์กับการเขียนเชิงสร้างสรรค์,” ใน รายงานสืบเนื่องจากการประชุมวิชาการและนำเสนอผลงานวิจัยบัณฑิตศึกษาระดับชาติ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด ครั้ง ที่ 4 “ศาสตร์พระราชากับการพัฒนาอย่างยั่งยืนในสังคมวิถีใหม่สู่อนาคต”, วันที่ 20 พฤษภาคม 2565, ณ มหาวิทยาลัยราชภัฏร้อยเอ็ด, หน้า 460 – 472.

พรเพ็ญ ปลีกล่า. (2557). การพัฒนาแผนการจัดการเรียนรู้ภาษาไทยด้านการเขียนเชิงสร้างสรรค์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4 โดยใช้แบบฝึกทักษะ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม.

พิสมัย ช่วงภักดี. (2554). การใช้แหล่งเรียนรู้ในชุมชนเพื่อพัฒนาความสามารถด้านการเขียนเชิงสร้างสรรค์

กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6. รายงานการศึกษาอิสระ ปริญญาศึกษาศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยขอนแก่น.

ฟิสิกส์ ฌอน บัวกนกและไพศาล สุวรรณน้อย.(2553). การพัฒนารูปแบบกิจกรรม CAPUCHINO MODEL ด้วยเทคนิคซินเนคติกส์. ใน Proceeding การประชุมเสนอผลงานวิจัยระดับบัณฑิตศึกษาแห่งชาติ (พิมพ์ครั้งที่ 8). สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์,16-17 กันยายน 2553. กรุงเทพฯ.

ศรีประภา ไชยานนท์. (2559). การพัฒนารูปแบบการสอนโดยใช้การสอนซินเนคติกส์ร่วมกับการสอนแบบเรียนปนเล่น เพื่อส่งเสริมความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์ ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏบ้านสมเด็จเจ้าพระยา.

ศศศร เดชะกุล. (2553). การพัฒนาชุดกิจกรรมทัศน์ศิลป์สร้างสรรค์ แบบเทคนิกซินเนคติกส์ สำหรับเด็กหญิงชั้นประถมศึกษาของสถานแรกรับเด็กหญิงบ้านธัญญพร. ปริญญานิพนธ์การศึกษามหาบัณฑิต, มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโวฒ.

สินธ์ ศรีพลพา. (2557). การพัฒนาความสามารถการเขียนเชิงสร้างสรรค์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย โดยใช้การจัดการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์ ของนักเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 4. วิทยานิพนธ์ปริญญา หลักสูตรครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏราชนครินทร์.

สมจิตร์ ศรีสุข. (2550). การพัฒนาความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์ ของนัดเรียนชั้นประถมศึกษาปีที่ 6 โดยใช้รูปแบบการเรียนรู้แบบซินเนคติกส์. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาหลักสูตรและการสอน, มหาวิทยาลัยราชภัฏนครราชสีมา.

สัมฤทธิ์ จิวระประภัทร์. (2560). ความสามารถในการเขียนเชิงสร้างสรรค์ของนักเรียนระดับชั้นประถมศึกษาปีที่ 5 โรงเรียนจารุวัฒนานุกูล ที่เรียนรู้ด้วยรูปแบบซินเนคติกส์ และเรียนรู้ด้วยรูปแบบการคิดแก้ปัญหาอนาคต ตามแนวคิดของทอร์แรนซ์. วิทยานิพนธ์ปริญญาครุศาสตรมหาบัณฑิต, สาขาวิชาหลักสูตรและการสอน, โครงการบัณฑิตศึกษา, มหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี.

สุคนธ์ สินธพานนท์และคณะ. (2545). การจัดกระบวนการเรียนรู้: เน้นผู้เรียนเป็นสำคัญ ตามหลักสูตรการศึกษาขั้นพื้นฐาน. กรุงเทพฯ: อักษรเจริญทัศน์.

สุวิทย์ มูลคำ และอรทัย มูลคำ. (2551). 21 วิธีการจัดการเรียนรู้: เพื่อพัฒนากระบวนการคิด (พิมพ์ครั้งที่ 7). กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์ภาพพิมพ์.

อัจฉรา ชีวพันธ์. (2552). กิจกรรมการเขียนสร้างสรรค์ในชั้นประถมศึกษา (พิมพ์ครั้งที่ 8). กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

Gordon, W JJ.(1961). Synectics: The Development of Creative Capacity.New York : Harper&Row.

Joyce,B. & Weil, M. (1996). Model of teaching.5th ed. Boston : Allyn and Bacon.