ลักษณะเฉพาะทางดนตรีของวงโหวด ในจังหวัดร้อยเอ็ด
Main Article Content
บทคัดย่อ
งานวิจัยเรื่องลักษณะเฉพาะทางดนตรีของวงโหวดในจังหวัดร้อยเอ็ด มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาลักษณะเฉพาะทางดนตรีของวงโหวดในจังหวัดร้อยเอ็ด และ 2) ศึกษาบทเพลงที่ใช้ในการบรรเลงวงโหวด ผลการศึกษาพบว่า ลักษณะเฉพาะทางดนตรีของวงโหวด เป็นการนำเสนอรูปแบบของวงดนตรีและลักษณะของเพลงให้เป็นแบบประยุกต์ ปรับเปลี่ยนไปตามยุคสมัย ประกอบด้วยเครื่องดนตรี 2 กลุ่ม คือ กลุ่มเครื่องดำเนินทำนอง ได้แก่ โหวด แคน พิณ ซออีสาน และพิณเบส ส่วนกลุ่มเครื่องประกอบจังหวะ ได้แก่ กลองหาง กลองรำมะนาอีสาน เกราะ ฉิ่ง ฉาบใหญ่ และฉาบเล็ก นอกจากนี้วงโหวดยังมีการปรับปรุงให้มีความทันสมัยและน่าสนใจเพิ่มมากขึ้น โดยการนำเครื่องดนตรีตะวันตกเข้ามาร่วมบรรเลงประกอบด้วย กลองชุด และกีตาร์เบส เพื่อเพิ่มอรรถรสของวงโหวดให้แปลกจากวงพื้นบ้านอื่น ๆ
บทเพลงที่ใช้ในการบรรเลงของวงโหวด ปี พ.ศ.2563 – 2566 มีดังนี้ 1) บทเพลงส่งเสริมแหล่งท่องเที่ยวจังหวัดร้อยเอ็ด 2) ลายเพลงพื้นบ้านอีสาน (ลายบังคับ) คือ ลายสาวน้อยหยิกแม่ 3) บทเพลงเทิดพระเกียรติ สมเด็จพระกนิษฐาธิราชเจ้า กรมสมเด็จพระเทพร้ตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี 4)ลายเพลงบรรเลงเปิดวง 5) บทเพลงออนซอนหอโหวด 101 และ 6) บทเพลงเกี่ยวกับความเชื่อ ประเพณี ฮีต 12 เป็นการเลือกบทเพลงที่เหมาะสมกับนักดนตรี ที่ได้แสดงออกถึงทักษะการบรรเลง นักร้องได้ถ่ายทอดเทคนิควิธีการขับร้องอย่างเหมาะสม
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2560). สังคีตลักษณ์และการวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 6 กรุงเทพฯ : เกศกะรัต.
บุญชม ศรีสะอาด. (2543). การวิจัยเบื้องต้น. กรุงเทพฯ : สุวีริยาสาส์น.
บุษกร บิณฑสันต์ และขำคม พรประสิทธิ์. (2553). หมอลำ. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ปกิณกวัฒนธรรมจังหวัดร้อยเอ็ด. (2553). เล่าเรื่องเมืองร้อยเอ็ด. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.
พูนพิศ อมาตยกุล. (2535). หนังสือดนตรีไทยอุดมศึกษา ครั้งที่ 23 ณ มหาวิทยาลัยขอนแก่น 6-8 มกราคม 2535. ขอนแก่น : มหาวิทยาลัยขอนแก่น.
ศักดิ์ชัย หิรัญรักษ์. (2535). โครงสร้างทางกายภาพของเครื่องลมไทยและการจัดหมวดหมู่. ปริญญานิพนธ์ศิลปศาสตรมหาบัณฑิต บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยมหิดล.
หิรัญ จักรเสน. (2560). ดนตรีพื้นเมืองขั้นแนะนำ. ขอนแก่น : คณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น.