สภาพการประกอบอาชีพนักดนตรีสากลในจังหวัดราชบุรี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
บทความวิจัยเรื่องนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาความเป็นมา ลักษณะของวงดนตรีสากลที่ใช้บรรเลงเพื่อการประกอบอาชีพในอดีตและปัจจุบัน สภาพการบรรเลงดนตรีสากล การขับร้อง การจัดแสดงดนตรีสากล สภาพการใช้ดนตรีสากลเพื่อการประกอบอาชีพ ปัญหา และแนวทางแก้ไขปัญหาการประกอบอาชีพนักดนตรีสากลในจังหวัดราชบุรี โดยระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ จากการศึกษาพบว่า จังหวัดราชบุรีมีการก่อตั้งวงดนตรีสากลเพื่อใช้ประกอบอาชีพมากกว่า 50 ปี โดยวง The Four Singles ถือเป็นวงดนตรีสากลวงแรกที่ก่อตั้งขึ้นในจังหวัดราชบุรี จากความนิยมของวงดนตรีสากลเพิ่มมากขึ้นทำให้มีการก่อตั้งวงดนตรีสากลเพิ่มขึ้นและแตกต่างกัน บางวงปรับเปลี่ยนรูปแบบมาจากคณะแคนวง บางวงก่อตั้งขึ้นจากการรวมตัวของนักดนตรีอิสระ และบางวงก่อตั้งขึ้นเพื่อการประกอบอาชีพ ปัจจุบันมีวงดนตรีสากลหลากหลายประเภท ได้แก่ วงสตริง วงอคูสติก วงสตริงคอมโบ วงรำวงย้อนยุค และนักดนตรีอิสระ เพลงที่ใช้บรรเลง ได้แก่ เพลงป็อปปูลาร์ เพลงเพื่อชีวิต เพลงสากล เพลงลูกทุ่ง นักดนตรีบรรเลงในร้านอาหาร งานเทศกาล งานเลี้ยงสังสรรค์ และสถานที่ท่องเที่ยว รายได้จากการบรรเลงดนตรีประมาณเดือนละ 1,400 – 30,000 บาท ปัญหาการประกอบอาชีพนักดนตรีสากลมีทั้งปัญหาที่เกิดจากตัวนักดนตรีเอง ปัจจัยภายนอก รายได้ และปัญหาโรคระบาดโควิด–19 นักดนตรีต้องพัฒนาตนเองอยู่สม่ำเสมอ ปรับตัวให้ทันต่อการเปลี่ยนแปลงของความนิยม เก็บออมเงินไว้ใช้ในอนาคต และหาแนวทางพัฒนาทักษะการประกอบอาชีพอื่น เพื่อสร้างรายได้ให้เพียงพอต่อการดำรงชีวิต
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
ขนินทร ชัชวาล. (2560). การแสดงดนตรีในสถานบันเทิง กรณีศึกษา: ย่านหลังมอ เขตเทศบาลนครขอนแก่น. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 9(1), 141-166.
จิรัฐ มัธยมนันทน์, เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี, และอนรรฆ จรัณยานนท์. (2563). วงดิอิมพอสสิเบิลส์: ลักษณะเฉพาะรูปแบบทางดนตรี. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 12(1), 223-251.
ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2564). พจนานุกรมศัพท์ดุริยางคศิลป์. กรุงเทพฯ : ธนาเพรส.
ณัฐธิดา กิ่งเงิน, และดนีญา อุทัยสุข. (2560). การรับรู้สภาพปัญหาความเคลียดของครูดนตรีในปัจจุบัน. วารสารอิเล็กทรอนิกส์ทางการศึกษา จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 12(3), 491–503.
พระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548 (ฉบับที่ 1). (2563, 25 มีนาคม). ราชกิจจานุเบกษา, 137(ตอนพิเศษ 69 ง), 10–16.
พีระชัย ลี้สมบรณ์ผล. (2547). การฟังเพลงของนักศึกษามหาวิทยาลัยราชภัฏ ภูมิภาคตะวันตก. ราชบุรี: มหาวิทยาลัยราชภัฏหมู่บ้านจอมบึง.
อัครวัตร เชื่อมกลาง, ทรงเดช แสงนิช, และสกุณา พันธุระ. (2560). คุณลักษณะในความต้องการบุคลากรด้านดนตรีของผู้บริหารสถานศึกษาและผู้ประกอบการธุรกิจดนตรี ในภาคตะวันออกเฉียงเหนือตอนกลาง. วารสารช่อพะยอม, 28(2), 169–176.
