การพัฒนาพื้นที่ใหม่ในการสร้างละครไทยร่วมสมัย: การสร้างผลงานละคร และการวิจัยการแสดงในมิติของการเชื่อมต่อกระบวนการสร้างสรรค์

บทคัดย่อ

บทความนี้เป็นการสืบค้นแนวทางใหม่ในการสร้างสรรค์ผลงานการแสดงร่วมสมัยของประเทศไทย   ที่เป็นผลงานวิจัยด้านการแสดงเกิดขึ้นจากการทำโครงการวิจัยที่เป็นโครงการวิจัยการแสดงย่อย ๆ  8  โครงการ ในระหว่างปี 2559-2562  โดยมีนักวิจัยที่เป็นนักวิชาการทางศิลปะในแต่ละโครงการจับคู่กับศิลปินต่างภูมิรู้และความเชี่ยวชาญ เพื่อทดลองค้นคว้าและสร้างสรรค์ผลงานการแสดงร่วมกัน

แนวคิดและการทำงานข้ามศาสตร์นี้ท้าทายศิลปินและนักวิชาการทางการละคร ให้เคลื่อนตนออกจากพื้นที่ปลอดภัยและตั้งคำถามสำคัญถึงความเป็นไปได้ที่จะสร้างผลงานการแสดงกับศิลปินต่างภูมิรู้  โดยทดลองปฏิบัติงานในแนวทางใหม่ที่ไม่เคยปฏิบัติมาก่อน  แนวทางปฏิบัติงานวิจัยที่เกิดขึ้นนี้เน้นกระบวนการฝึกซ้อม    เพื่อสร้างสรรค์ผลงานร่วมกัน กระบวนการทำงานจึงมีความลื่นไหล มีการสื่อสารระหว่างกัน  สร้างประสบการณ์รับรู้ให้กับผู้ร่วมงาน  มีการสะท้อนทัศนะความคิดเห็นอันเป็นส่วนหนึ่งของการประเมินเพื่อให้สามารถตอบโจทย์วิจัยที่ตั้งไว้

ผลงานวิจัยการแสดงที่เกิดขึ้นยังสรุปให้เห็นถึงนวัตกรรมการแสดงของไทยในพื้นที่วิจัยทางศิลปะ มีความโดดเด่นเพราะสร้างสรรค์ผลงานลูกผสมที่มีความโดดเด่นและแตกต่าง เพราะเป็นการแสดงร่วมสมัยที่นำ ภูมิปัญญาไทยเป็นตัวนำและนำเอาความรู้แบบตะวันตกมาสนับสนุนกระบวนการสร้างสรรค์

พื้นที่ในการวิจัยที่พัฒนาขึ้นมีความสำคัญในการสร้างผลงานทดลองทางศิลปะ เป็นกิจกรรมในการ บ่มเพาะศิลปินและสร้างนักวิจัยรุ่นใหม่ที่เป็นผู้สร้างสรรค์ผลงานการแสดงไทยร่วมสมัย ผลลัพธ์จากงานทดลองนี้ช่วยสานต่อการทำวิจัยของไทย และสร้างการซึมซับการทำงานแบบร่วมสมัยระหว่างศิลปะต่างรูปแบบและผู้คนต่างรุ่น  ผลงานวิจัยที่เกิดขึ้นช่วยยืนยันว่า ในสังคมไทยยังมีพื้นที่ในการทำงานสร้างสรรค์ที่มาจากความคิดและรูปแบบทางวัฒนธรรมที่แตกต่างหลากหลาย ผลงานวิจัยแสดงที่เกิดขึ้นเป็นผลงานใหม่ที่พัฒนาการจาก รากวัฒนธรรมดั้งเดิมแต่ก็มีความใหม่และแตกต่าง