การพัฒนาเนื้อดินเซรามิกส์ให้เหมาะสำหรับผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผา จากแร่ดินเหนียวสี ตำบลหนองบัวระเหว
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ศึกษาสมบัติทางกายภาพของเนื้อดินหนองบัวระเหวจังหวัดชัยภูมิ 2) เพื่อพัฒนาสูตรเนื้อดินเซรามิกส์ให้มีความเหมาะสมสำหรับผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผาจากแร่ดินเหนียวสีตำบลหนองบัวระเหว
กระบวนการการวิจัย ศึกษาสมบัติทางกายภาพของดินหนองบัวระเหวโดยเก็บตัวอย่างดินหนองบัวระเหว ไปศึกษาแร่ธาตุภายในดิน ด้วยวิธีการทดสอบ EDXRF ที่ห้องทดลองของศูนย์ปฏิบัติการวิทยาศาสตร์ คณะวิทยาศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร จังหวัดพิษณุโลก , ศึกษาโดยการขึ้นรูปสามวิธีคือ การขึ้นรูปแบบขด การขึ้นรูปด้วยแป้นหมุน และการขึ้นรูปด้วยวิธีการหล่อน้ำดิน และศึกษาสมบัติทางกายภาพโดยการเผาที่อุณหภูมิ 900 และ 1,200 องศาเซลเซียส ในบรรยากาศออกซิเดชั่น พบว่า ในอุณหภูมิ 900 องศาเซลเซียส ดินหนองบัวระเหว มีค่าความแข็งแรง 280.30Kg/cm2 , การหดตัวร้อยละ 9, การดูดซึมน้ำ ร้อยละ 12.16 มีความทนไฟ มีสีน้ำตาลแดง ในอุณหภูมิที่ 1,200 องศาเซลเซียสไม่สามารถทนไฟได้, ไม่สามารถวัดค่าความแข็งแรง ,การหดตัว และการดูดซึมน้ำได้ มีสีเทาเข้ม
ด้วยเหตุผลข้างต้นจึงนำดินหนองบัวระเหวมาพัฒนาเนื้อดินให้มีสมบัติ ที่มีความเหมาะสมสำหรับผลิตภัณฑ์เครื่องปั้นดินเผา จากแร่ดินเหนียวสี ตำบลหนองบัวระเหว โดยการหาอัตราส่วนผสมระหว่าง ดินหนองบัวระเหว ดินขาว และหินเขี้ยวหนุมาน 36 สูตรส่วนผสม ได้มาโดยการสุ่มตัวอย่างแบบจำเพาะเจาะจง (Purposive Sampling) อย่างมีระบบจากตารางสามเหลี่ยมด้านเท่า (Triaxial Diagram) ซึ่งประกอบด้วยดินที่เหลือใช้จากการทำเหมืองแร่อุตสาหกรรมดินเหนียวสี (ตั้งแต่ร้อยละ 10 ขึ้นไป) ทดสอบที่ อุณหภูมิ 1,200 องศาเซลเซียส ในบรรยากาศออกซิเดชั่น ผลการทดลองพัฒนาสูตรเนื้อดิน พบว่า สูตรส่วนผสมที่ 19 ซึ่งมีส่วนผสมของดินหนองบัวระเหว : ดินขาว :หินเขี้ยวหนุมาน ในอัตราส่วน 30:30:40 ของเนื้อดินมีคุณภาพดีที่สุด มีความแข็งแรง 427.43(Kg/cm2), การหดตัว ร้อยละ 11, การดูดซึมน้ำ ร้อยละ 0 มีความทนไฟ และมีสีน้ำตาลเข้ม
Article Details

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
กรมทรัพยากรธรณี กระทรวงอุตสาหกรรมและสิ่งแวดล้อม. (2553). การจำแนกเขตเพื่อการจัดการด้านธรณีวิทยา และทรัพยากรจังหวัดชัยภูมิ. กรุงเทพฯ : จันวาณิชย์ ซีเคียวริตี้ พริ้นท์ติ้ง.
ดนัย อารยะพงษ์. (2538). ความรู้พื้นฐานของการวัดและตรวจสอบคุณสมบัติของวัสดุเซรามิกส์ การวัดคุณสมบัติเซรามิกส์. เอกสารประกอบการอบรมเรื่องการวัดคุณสมบัติ วัสดุเซรามิกส์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย 13–17 มีนาคม 2538, กรุงเทพฯ, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทรงพันธ์ วรรณมาศ. (2530). เครื่องปั้นดินเผา. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ประดุจฤดี สารสิทธิ์. (2543). การวิจัยเพื่อการบริหารงานอุตสาหกรรม. นครศรีธรรมราช : คณะเทคโนโลยีอุตสาหกรรม มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช.
ปรีดา พิมพ์ขาวขำ.(2538). วัตถุทนไฟ. กรุงเทพฯ : จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ไพจิตร อิ่งศิริวัฒน์. (2541). เนื้อดินเซรามิกส์. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
ไพจิตร อิ่งศิริวัฒน์. (2541). รวมสูตรเคลือบเซรามิกส์. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.
มัลลิกา ชัยชนะ. (2545). การวิจัยและพัฒนาเพื่อใช้ประโยชน์จากดินขาวลำปาง ในการนำมาผลิต ผลิตภัณฑ์เอิร์ทเทนแวร์ (Earthenware). หน่วยเทคโนโลยีเนื้อดินและเคลือบ ศูนย์พัฒนาอุตสาหกรรมเครื่องเคลือบดินเผา สำนักงานอุตสาหกรรม.
สารานุกรมเสรี. (2557). อำเภอหนองบัวระเหว. ค้นเมื่อ 3 เมษายน 2560, จาก https://th.wikipedia.org/wiki/อำเภอหนองบัวระเหว
อายุวัฒน์ สว่างผล.(2541). วัตถุดิบที่ใช้แพร่หลายในงานเซรามิกส์. กำแพงเพชร : สถาบันราชภัฏกำแพงเพชร.
องอาจ นฤภัย และคณะ. (ม.ป.ป). ปัญหาและการแก้ไขความเสียหายในผลิตภัณฑ์เซรามิกส์. กรุงเทพฯ : กรมส่งเสริมอุตสาหกรรม.
Japan International Cooperation Agency [JICA]. (1980). Ceramic Engineering. Japan : JICA.