ดนตรีพื้นบ้านอีสานร่วมสมัย วงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนล
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษา 1.รูปแบบในการสร้างสรรค์ผลงานและการแสดงของวงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนล 2.องค์ประกอบดนตรีของวงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนล
จากการศึกษาพบว่า รูปแบบในการสร้างสรรค์ผลงานนั้น วงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนลได้สร้างสรรค์ผลงานดนตรีในแนวพื้นบ้านอีสานร่วมสมัย โดยการผสมผสานระหว่างดนตรีพื้นบ้านอีสาน คือพิณและแคน บรรเลงร่วมกับดนตรีตะวันตก คือ กลองชุด เบส คองกา โดยให้เครื่องดนตรีอีสานเป็นเครื่องบรรเลงทำนอง และให้ดนตรีตะวันตกเป็นเครื่องบรรเลงประกอบจังหวะ ลักษณะการสร้างสรรค์นั้นได้นำเอาเพลงพื้นบ้านอีสานโบราณมาผสมผสานกับจังหวะของเพลงตะวันตก มีผลงานการสร้างสรรค์ 2 อัลบั้ม ได้แก่ อัลบั้ม 21st Century Molam และอัลบั้ม Planet Lam
รูปแบบการแสดงของวงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนลเป็นการแสดงแบบด้นสด (Improvisation) คือการบรรเลงแต่ละเพลงนั้นจะมีโครงเพลงอยู่แต่ในการแสดงแต่ละครั้งจะเป็นการเล่นตามจินตนาการของผู้เล่น แต่ยังคงมีรูปแบบของเพลงอย่างชัดเจน เครื่องที่กำหนดรูปแบบของเพลงนั้นคือ กลองและเบส จะเป็นตัวกำหนดทิศทางของเพลงว่า เปลี่ยนท่อนตอนไหน ลงตอนไหน ในการแสดงแต่ละครั้งใช้วิธีการแสดง 2 ลักษณะคือ 1.การบรรเลงเดี่ยวเครื่องดนตรี 2.การบรรเลงรวมวง
องค์ประกอบดนตรีของวงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนล จากการศึกษาพบว่าผลงานของวงพาราไดซ์แบงคอกหมอลำอินเตอร์เนชั่นแนลเป็นการนำเอาเพลงพื้นบ้านอีสานมาทำใหม่โดยมีดนตรีตะวันตกของมาผสมผสาน ในเพลงกวางน้อยเจ้าเหล่นั้น เป็นเพลงในลักษณะเพลงเร็ว นำเอาเพลงอีสานชื่อว่า ลายน้อย มาบรรเลงเข้ากับจังหวะเร็คเก้ และจังหวะดิสโก้ โดยให้แคนเป็นเครื่องดำเนินทำนอง เล่นในบันไดเสียง Am มีทั้งหมด 4 ท่อน ประกอบด้วยท่อนเกริ่นนำ ท่อนดำเนินทำนองหลัก ท่อนดำเนินทำนองแยก และทำจบเพลง
Article Details
เนื้อหาและข้อมูลในบทความที่ลงตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นความคิดเห็นและความรับผิดชอบของผู้เขียนบทความโดยตรง ซึ่งกองบรรณาธิการไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย หรือร่วมรับผิดชอบใด ๆ
บทความ ข้อมูล เนื้อหา รูปภาพ ฯลฯ ที่ได้รับการตีพิมพ์ในวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ถือเป็นลิขสิทธิ์ของวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น หากบุคคลหรือหน่วยงานใดต้องการนำทั้งหมดหรือส่วนหนึ่งส่วนใดไปเผยแพร่ต่อหรือเพื่อกระทำการใด ๆ จะต้องได้รับอนุญาตเป็นลายลักอักษรจากวารสารคณะศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น ก่อนเท่านั้น
เอกสารอ้างอิง
เจริญชัย ชนไพโรจน์. (2526). หมอลำ-หมอแคน. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์อักษรสมัย.
เจริญชัย ชนไพโรจน์. (2526). ปื้มกลอนลำ. มหาสารคาม: ภาควิชาดุริยางคศาสตร์ คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ มหาสารคาม.
ณัชชา พันธุ์เจริญ. (2553). สังคีตลักษณ์และการวิเคราะห์. พิมพ์ครั้งที่ 5. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์เกศกะรัต.
บุษกร สำโรงทอง และคณะ. (2548). วัฒนธรรมดนตรีไทย ภาคอีสานเหนือ. กรุงเทพฯ: ทุนวิจัยงบประมาณแผ่นดิน พ.ศ. 2548 จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญกว้าง วาทะโยธา. (2524). สัมมนาเพลงพื้นบ้านอีสาน. มหาสารคาม: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ วิทยาเขตภาคตะวันออกเฉียงเหนือ.
พงษ์ศักดิ์ ปัตถา. (2550). ผลกระทบของฐานทัพสหรัฐอเมริกาต่อสภาพเศรษฐกิจและสังคมของเมืองอุดรธานี พ.ศ. 2505-2520. วิทยานิพนธ์หลักสูตรปริญญาอักษรศาสตรมหาบันฑิต สาขาวิชาประวัติศาสตร์ศึกษา มหาวิทยาลัยศิลปากร.
วินัย ศิริเสรีวรรณ์. (2533). เส้นทางเพลงลูกทุ่งไทย. กรุงเทพมหานคร:สำนักงานคณะกรรมการวัฒนธรรมแห่งชาติ.
ศรัณย์ นักรบ. (2557). ดนตรีชาติพันธุ์วิทยา. กรุงเทพฯ: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.
สันติภพ เจนกระบวนหัด. (2532). เอกชนกับงานวัฒนธรรมพื้นบ้าน. กรุงเทพฯ: อมรินทร์พริ้นติ้งกรุ๊พ.
สุกัญญา สุจฉายา. (2545). เพลงพื้นบ้านศึกษา. กรุงเทพฯ: โครงการเผยแพร่ผลงานวิชาการ คณะอักษรศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อุดม บัวศรี. (2546). วัฒนธรรมอีสาน. ขอนแก่น: โรงพิมพ์คลังนานาวิทยา.
