วิเคราะห์เปียโนโซนาตาในกุญแจเสียงอี-แฟล็ต เมเจอร์ Hoboken XVI: 52 ของ ฟรานซ์ โจเซฟ ไฮเดิน An Analysis of Haydn’s Piano Sonata in E-fl at Major, Hob. XVI: 52

Abstract

บทความวิจัยนี้เป็นการนำเสนอผลการวิเคราะห์เชิงลึกต่อบทประพันธ์เปียโนโซนาตาในกุญแจเสียงอี-แฟล็ต เมเจอร์ Hoboken XVI: 52 ของ ฟรานซ์ โจเซฟ ไฮเดิน ซึ่งเป็นบทประพันธ์ที่ได้รับการยอมรับในวงการดนตรีวิทยาว่ามีความสำคัญอย่างยิ่งต่อพัฒนาการของวรรณกรรมเพลงเปียโนในช่วงปลายคริสตศตวรรษที่ 18 เนื่องจากไฮเดินได้แสดงศักยภาพของตนในฐานะผู้ประพันธ์ได้อย่างสมบูรณ์ มีการนำเสนอความคิดสร้างสรรค์ที่มีอิทธิพลต่อวงการดนตรีต่อมา อาทิ การปรับใช้สังคีตลักษณ์ การแปรและพัฒนาโมทีฟ และการร้อยเรียงความเป็นเอกภาพให้เชื่อมโยงกันอย่างแนบเนียน มิใช่แค่ในแต่ละกระบวนเท่านั้น แต่รวมไปถึงความสัมพันธ์ระหว่างกระบวนอีกด้วย ด้วยเหตุเหล่านี้ ผู้วิจัยจึงเห็นว่า ควรที่จะมีการนำเอาบทประพันธ์นี้มาวิเคราะห์ให้ละเอียดลึกซึ้งถึงแง่มุมต่างๆ ที่ไฮเดินต้องการนำเสนอ เพื่อประโยชน์ในการศึกษาเชิงทฤษฎีต่อไป

This article is the result of a detailed analysis of Piano Sonata in E-flat Major, Hoboken XVI: 52 by Franz Joseph Haydn, which has long been realised by Musicologists due to its significant contribution to piano literature in the late 18^th century. In this piece, Haydn had successfully shown his capability as a composer by presenting musical creativity which would later have an influence on the musical world. Such creativity comprises of contributions to form, motivic variations and transformations, and tactful organisation of unity – not only within each movement, but also betwixt all the movements. These prescribed reasons have thus led the analyst to try discovering both conventional and unconventional aspects as apparent in the composition, which Haydn presumably wished to convey, for the sake of theoretical studies in the future.