Synthesis of Research on the Use of Folk Songs in Music Teaching Activities in Thailand: a Systematic Review of the Literature
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
The objective of this research was to analyze studies on music teaching using folk songs in Thailand through a systematic literature review. A total of 19 works meeting the criteria set for this study were found, focusing on complete research reports and theses published between 2017 and 2023 in Thailand's central electronic journal database. After identifying the literature according to the search criteria, content analysis was conducted in 4 areas: 1) general characteristics, 2) research methodology, 3) study objectives, and 4) types of music teaching activities. Data analysis used descriptive statistics, presented in percentages.
The analysis of the research found that most research reports and theses came from 2023, which had the highest volume (26.32percent, n = 5). The institution that produced the most literature over the 6-year period was Chulalongkorn University (36.85percent, n = 7). In terms of research methodology, qualitative research was the main method used, accounting for 47.37percent (n = 9) of all studies. The most common research objectives were 1) analyzing folk songs and comparing pre- and post-experiment results, and 2) studying the effects of experiments and the effectiveness of teaching activity sets, manuals, and textbooks, accounting for 34.21percent (n = 13) of all studies.
Regarding music teaching activities, it was found that folk songs were mostly taught through musical performance, accounting for 65percent of all cases. Most studies focused on using folk songs at the secondary education level, which accounted for 40percent of the studied population. The results of this research indicate trends in studies on the use of folk songs in music teaching activities in Thailand and can be used as reference data for future research.
Article Details
This work is licensed under a Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
Content and information in articles published in the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University is regarded as the opinion and sole responsibility of the author(s) directly; therefore, editors are not obliged to agree to or share any responsibility with regard to the content and information that appears within these articles.
All articles, information, content, image, etc. that have been published in the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University is the copyright of the Journal of Fine and Appllied Arts of Khon Kaen University. Any person or organization who wishes to distribute all or parts of the articles for further dissemination or other usage must first receive permission from the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University before proceeding to do so.
References
กัมปนาท โนนศรี และ สิชฌน์เศก ย่านเดิม. (2562). การสร้างชุดการสอนฝึกร้องเพลงรำโทนสำหรับ นักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 โรงเรียนสตรีอ่างทอง จังหวัดอ่างทอง. กรุงเทพฯ: มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒ คณะสังคมศาสตร์.
จักรวิดา นิ่มเหล็ก. (2566). ผลของการฝึกเพลงพื้นบ้านหนังตะลุงที่บรรเลงด้วยเปียโนที่มีต่อความเข้าใจจังหวะ ความจำ และสมาธิของเด็ก. วิทยานิพนธ์ปริญญาปรัชญาดุษฎีบัณฑิต มหาวิทยาลัยสงขลานครินทร์.
ชญาณ์ณัฎฐา หาญปริพรรณ์. (2564). การพัฒนาหนังสือแบบเรียนเสริมไวโอลินโดยการประยุกต์ใช้บทเพลงสุนทราภรณ์สำหรับผู้สุงอายุ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ชำนาญ ปาณาวงษ์. (2563). ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพ: จากแนวคิดทฤษฎีสู่การปฏิบัติ. พิมพ์ครั้งที่ 2. พิษณุโลก: สำนักพิมพ์มหาวิทยาลัยนเรศวร.
ชูศรี วงศ์รัตนะ. (2560). เทคนิคการสร้างเครื่องมือวิจัย: แนวทางการนำไปใช้อย่างมืออาชีพ. กรุงเทพฯ: โรงพิมพ์อมร.
ณัชชา เตชะอาภรณ์ชัย. (2560). ผลการจัดกิจกรรมการเคลื่อนไหวประกอบบทเพลงพื้นเมืองสำหรับเด็กปฐมวัย ที่มีต่อความเข้าใจจังหวะ. วารสารสถาบันวัฒนธรรมและศิลปะ, 18(2), 36–42.
ณัฏฐภรณ์ หลาวทอง. (2561). การสร้างเครื่องมือวิจัยทางการศึกษา. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ทยา เตชะเสน์, ชนิดา รอดหยู่, ปมนวัฒน์ สามสี และปิยะรัตน์ ธรรมรงรัตน์. (2565). การศึกษาผลสัมฤทธิ์ของ “แบบเรียนเพลงพื้นบ้านภาคใต้สำหรับกีตาร์คลาสสิก” ในรายวิชากีตาร์คลาสสิก ของนักศึกษาสาขาดนตรีศึกษา ชั้นปีที่ 3 คณะครุศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช. วารสารวิชาการสังคมมนุษย์ มหาวิทยาลัยราชภัฏนครศรีธรรมราช, 12(1), 110–119.
เทพิกา รอดสการ. (2560). ดนตรีและการวิจัยเชิงปริมาณ. กรุงเทพฯ: จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ธันย์ศรุต กลีบสมุทร วงศ์วิทูรสมุทร, ธิติ ปัญญาอินทร์ และ ธนพล ตีรชาติ. (2565). การพัฒนาชุดฝึกทักษะวงโยธวาทิตโดยใช้เพลงพื้นบ้านอีสานใต้สําหรับโรงเรียนมัธยมศึกษา. วารสารดนตรีและวัฒนธรรม, 1(1), 12–23.
ธีรวิทย์ กลิ่นจุ้ย. (2565). การสังเคราะห์งานวิจัยทางดนตรีศึกษาที่เกี่ยวข้องกับวัฒนธรรมดนตรีที่หลากหลายในประเทศไทย: การทบทวนวรรณกรรมอย่างเป็นระบบ. วารสารอารยธรรมศึกษา โขง-สาละวิน, 13(02), 149-174.
ปภาอร แก้วสว่าง. (2563). การพัฒนากิจกรรมการเรียนการสอนดนตรีพื้นเมืองภาคเหนือแบบ 4 MATสำหรับนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5 วิทยาลัยนาฏศิลปลพบุรี. วารสารนิสิตวัง, 22(1), 12–21.
ธิติ ปัญญาอินทร์ และ เอกชัย ธีรภัคสิริ. (2566). ดนตรีและเพลงพื้นบ้าน: การพัฒนากิจกรรมดนตรีรองรับสังคมสูงวัยในจังหวัดบุรีรัมย์. วารสารวิชาการ มหาวิทยาลัยราชภัฏบุรีรัมย์ มนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์, 15(1), 69–84.
พชร พิฆาตไพรี และ จตุพร สีม่วง. (2562). การเรียบเรียงเสียงประสานชุดเพลงพื้นบ้านอีสาน สำหรับวงโยธวาทิต. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 11(1), 238–257.
พัชรพันธ์ สมบุญตนนท์. (2564). การสร้างแบบเรียนไวโอลินเสริมสำหรับผู้เรียนระดับเริ่มต้นโดยใช้ดนตรีพื้นบ้านไทย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
เพียงแพน สรรพศรี และ ยุทธนา ฉัพพรรณรัตน์. (2562). การสอนดนตรีพื้นบ้านล้านนาสำหรับผู้สูงอายุ: กรณีศึกษาครูพรหเมศวร์ สรรพศรี (ครูภูมิปัญญาไทย). วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 11(2), 49–74.
ภัทรธีรา ดีสัว. (2564). แนวทางการจัดกิจกรรมดนตรีสำหรับเด็กปฐมวัยโดยใช้เพลงไทย. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ภิญโญ ภู่เทศ. (2566). การจัดการเรียนรู้แบบบูรณาการด้วยภูมิปัญญาท้องถิ่นด้านดนตรีพื้นบ้านนครสวรรค์. มนุษยสังคมสาร (มสส.), 21(1), 105–122.
วิชญ์ บุญรอด และ ทิพรัตน์ สิทธิวงศ์. (2566). รูปแบบกิจกรรมการละเล่นดนตรีพื้นบ้านสำหรับผู้สูงอายุ โดยเน้นการมีส่วนร่วมของชุมชน เพื่อเสริมสร้างสุขภาวะที่ยั่งยืน. วารสารวิจยวิชาการ, 6(6), 173–194.
สุทิชา บุญโน. (2562). การศึกษาสาระดนตรีพื้นบ้านในมาตรฐานผู้เรียน มาตรฐานผู้สอน มาตรฐานหลักสูตร และหลักสูตรดนตรีศึกษาระดับปริญญาบัณฑิตในสถาบันระดับอุดมศึกษาของประเทศไทยและนานาชาติ. วิทยานิพนธ์ครุศาสตรมหาบัณฑิต สาขาวิชาดนตรีศึกษา คณะครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
อดิวัชร์ พนาพงศ์ไพศาล. (2561). การเฝ้าระวังทางวัฒนธรรมเพื่อการสร้างสรรค์บทเพลงฝึกพื้นฐานสำหรับ วงดุริยางค์เครื่องลมจากบทเพลงพื้นเมืองล้านนา. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏอุดรธานี, 7(พิเศษ), 1–17.
อดิวัชร์ พนาพงศ์ไพศาล. (2562). การศึกษาทำนองของเพลงพื้นเมืองล้านนาที่เหมาะสมต่อการสร้างสรรค์บทเพลงสำหรับฝึกพื้นฐานของวงดุริยางค์เครื่องลมในจังหวัดเชียงราย. วารสารดนตรีบ้านสมเด็จฯ, 1(2), 1–16.
อานันท์ กาญจนพันธุ์. (2560). ก้าวข้ามวาทกรรมสู่พื้นที่ความรู้: จุดตัดของข้อถกเถียงทางสังคมศาสตร์. กรุงเทพฯ : ศยามปัญญา.
Creswell, J. W., & Creswell, J. D. (2017). Research design: Qualitative, quantitative, and mixed methods approaches. Thousand Oaks : Sage Publications.
