การจัดการความรู้การทอผ้าซิ่นน้ำอ่าง จังหวัดอุตรดิตถ์ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน

Main Article Content

ดวงรักษ์ จันแตง

บทคัดย่อ

การศึกษานี้มีจุดประสงค์เพื่อศึกษาการรวบรวมความรู้มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการจัดการความรู้การทอผ้าของชุมชนน้ำอ่าง จังหวัดอุตรดิตถ์ และการมีส่วนร่วมของชุมชนน้ำอ่าง จังหวัดอุตรดิตถ์ในการทอผ้าซิ่นน้ำอ่างและการจัดการเครือข่ายเพื่อสร้างการพัฒนาอย่างยั่งยืน โดยใช้ระเบียบวิธีวิจัยเชิงคุณภาพเก็บรวบรวมข้อมูลจากการสนทนากลุ่มกับช่างทอผ้า การสัมภาษณ์เชิงลึกด้วยการใช้คำถามแบบกึ่งมีโครงสร้างจากนายก อบต.น้ำอ่าง และรวบรวมข้อมูลจากเอกสารต่าง ๆ เช่น หนังสือ งานวิจัย บทความทางวิชาการที่เกี่ยวข้อง เป็นต้น ผลการศึกษา พบว่า การรวบรวมความรู้มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมและการจัดการความรู้ของชุมชน ประกอบด้วย (1) การค้นหาความรู้ คือ ความรู้ในการทอผ้าซิ่นตีนจก (2) การจัดเก็บองค์ความรู้ คือ การจัดเก็บความรู้ที่ฝังลึกจากช่างทอผ้าโดยองค์การบริหารส่วนตำบลน้ำอ่าง รวบรวมและจัดเก็บความรู้นั้นเป็นลายลักษณ์อักษร (3) การถ่ายทอดองค์ความรู้ คือ การถ่ายทอดจากช่างทอผ้าสู่คนรุ่นต่อไปด้วยการให้นักเรียนโรงเรียนน้ำอ่างมาศึกษาวิธีการทอผ้า และ (4) การประยุกต์ใช้ความรู้ คือ การใช้ประโยชน์จากองค์ความรู้ การจัดเก็บองค์ความรู้ และการแลกเปลี่ยนเรียนรู้มาประกอบการตัดสินใจเพื่อให้การดำเนินงานมีประสิทธิภาพมากยิ่งขึ้น เช่น การใช้สีย้อมจากธรรมชาติ เป็นต้น สำหรับการมีส่วนร่วมของชุมชนในการจัดการเครือข่ายเพื่อสร้างความยั่งยืนนั้น ชุมชุนมีการจัดตั้งเครือข่ายการทอผ้า การจัดตั้งศูนย์การเรียนรู้ชุมชน รวมทั้งการสร้างตลาดขายสินค้าอันนำไปสู่การสร้างรายได้ที่ยั่งยืนแก่ชุมชน


 

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
จันแตง ด. (2024). การจัดการความรู้การทอผ้าซิ่นน้ำอ่าง จังหวัดอุตรดิตถ์ โดยการมีส่วนร่วมของชุมชน เพื่อการพัฒนาที่ยั่งยืน. วารสารศิลปกรรมศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น, 15(1), 209–226. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/fakku/article/view/255480 (Original work published 22 มิถุนายน 2023)
ประเภทบทความ
บทความวิจัย

เอกสารอ้างอิง

กรมควบคุมโรค. (2557). คู่มือการจัดการความรู้. กรุงเทพฯ : กลุ่มงานจัดการความรู้.

ฐิติยา เนตรวงษ์. (2563). แหล่งเรียนรู้ภูมิปัญญาท้องถิ่นกับการจัดการความรู้ด้วยไอซีที: จากห้องเรียนสู่ชุมชน. วารสารวิชาการครุศาสตร์อุตสาหกรรม พระจอมเกล้าพระนครเหนือ, 221-229.

สนธยา พลศรี. (2533). ทฤษฎีและหลักการพัฒนาชุมชน. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

สำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ สำนักนายกรัฐมนตรี. (2559, 29 ธันวาคม). แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ. ค้นจาก https://www.nesdc.go.th/ewt_dl_link. php?nid=6422

เสรี พงศ์พิศ. (2548). เครือข่าย. กรุงเทพฯ : เจริญวิทย์การพิมพ์.

ข่าว 77 จังหวัด ไทยนิวส์. (2562, 2 ตุลาคม). ข่าวภูมิภาค 77 จังหวัด. ค้นจาก https://web.facebook.com/ localTnews/?_rdc=1&_rdr

Aler, C., & Hage, J. (1993). Organization working together. Califonia : Sage.

Jaidee, K., & Girdwichai, L. (2019). The Influence of social capital: Social network, localism, philosophy of sufficiency economy and knowledge management; towards sustainable community development in Samut Songkram Province. Journal of Research and Development Suan Sunandha Rajabhat University, 8, 37-49.

Ryoko, T. (2002). The importance of leadership in knowledge management: Knowlede management for corporate innovation. Tokyo : APO.

Wisawakul, N., Samuttai, R., Srisuk, K., & Sarobol, A. (2019). Strategic development for supportive the knowledge management for local wisdom of community enterprises Chiang Mai Province. Veridian E-Journal, Silpakorn University (Humanities, Social Sciences and arts), 12(2), 1323-1345.