A Musical of Khlui - Pieng - Or Solo : A Case Study of Kru Jumniean Srithaiphan’s Kraw - Nai Song Chan

Main Article Content

Worrapoj Manasompong
Chalermsak Pikulsri

Abstract

            Phleng Kraw - Nai Song Chan is a song with a kind of beat called “Song Mai”. This song is performed by conducting a melody with six sounds: Do, Re, Ti, Me, La and Fa. In this study, the author has given a specific example of Phleng Look - Yon using the first sound called “Do” to understand the solo of Khlui - Pieng - Or.  A solo of Phleng Kraw - Nai requires specific technique which is different from the basic melody.


            A solo of Khlui - Pieng - Or using Phleng Kraw - Nai a case study Kru Jamniean Srithaiphan is performed with a solo melody. It is based on a melodic pattern of the basic melody to create the solo. The non - rhythmic style with specific playing techniques are used to create an aesthetic in a song. These techniques are “Prib” and “Sabad” (flicking) with the sounds. A solo of Khlui - Pieng - Or using Phleng Kraw - Nai a case study Kru Jamniean Srithaiphan is a melodic solo and requires advanced performing skill.

Article Details

How to Cite
Manasompong, W., & Pikulsri, C. (2022). A Musical of Khlui - Pieng - Or Solo : A Case Study of Kru Jumniean Srithaiphan’s Kraw - Nai Song Chan. Journal of Fine and Applied Arts Khon Kaen University, 14(1), 330–356. Retrieved from https://so02.tci-thaijo.org/index.php/fakku/article/view/247324
Section
Academic Articles

References

เฉลิมศักดิ์ พิกุลศรี. (2530). สังคีตนิยมว่าด้วยดนตรีไทย. กรุงเทพฯ : โอเดียนสโตร์.

ธนิต อยู่โพธิ์. (2523). เครื่องดนตรีไทยพร้อมด้วยตำนานการผสมวงมโหรีปี่พาทย์และเครื่องสาย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

ธนิต อยู่โพธิ์. (2544). เครื่องดนตรีไทย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

พงษ์ศิลป์ อรุณรัตน์. (2554). ปฐมบทดนตรีไทย. นครปฐม : โรงพิมพ์มหาวิทยาลัยศิลปากร.

มนตรี ตราโมท, และวิเชียร กุลตัณฑ์. (2523). ฟังและเข้าใจเพลงไทย. กรุงเทพฯ : โรงพิมพ์ไทยเขษม.

มนตรี ตราโมท. (2545). คำบรรยายวิชาดุริยางคศาสตร์ไทย. กรุงเทพฯ : กรมศิลปากร.

ราชบัณฑิตยสถาน. (2556). พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. 2554. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน.

วิเชียร กุลตัณฑ์. (2526). ความรู้ทั่วไปเกี่ยวกับดนตรีไทย. กรุงเทพฯ : อัมรินทร์การพิมพ์.

ศูนย์สังคีตศิลป์ ธนาคารกรุงเทพ. (2537). เชิดชูเกียรติ 100 ปี พระยาภูมีเสวิน (จิตร จิตตเสวี) ผู้เชี่ยวชาญ ซอสามสายแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ 12 มิถุนายน 2537. กรุงเทพฯ : ศูนย์สังคีตศิลป์ ธนาคารกรุงเทพ.

สงบศึก ธรรมวิหาร. (2540). ดุริยางค์ไทย. กรุงเทพฯ : สำนักพิมพ์แห่งจุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.

สงัด ภูเขาทอง. (2532). การดนตรีไทยและทางเข้าสู่ดนตรีไทย. กรุงเทพฯ : เรือนแก้วการพิมพ์.

อุดม อรุณรัตน์. (2526). ดุริยางคดนตรีจากพระพุทธศาสนา. นครปฐม : มหาวิทยาลัยศิลปากร.

อุทิศ นาคสวัสดิ์. (2546). ทฤษฎีและหลักปฏิบัติดนตรีไทยและพจนานุกรมดนตรีไทย. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.