The History of Ancient Thai Color Terms : A Case Study of Black and Gray Tone
Article Sidebar
Main Article Content
Abstract
Color terms in each society and cultural are difference that depend on environment and context. Thailand as well has difference color terms in each period which classify in any color tones such as Red, Yellow, Green, Blue, White and Black. Especially, Black and Gray there are many color terms which are 26 words such as Peekka, Samrit, Nilkarn, Lookhan, Doklao and Sawat. The history of each color terms are different and related with the wisdom, believe, traditional and Thai way of life. Now a day, Thai ancient color terms were hardly to heard but still appear among Thai craftsman also to older. In the other hand, youth and new generation does not know much of these color terms. So that, should be studying about the history of ancient Thai color terms. Especially, Black and Gray tone as main color that usually used cover with painting, sculpture and Visual Arts.
Article Details
Content and information in articles published in the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University is regarded as the opinion and sole responsibility of the author(s) directly; therefore, editors are not obliged to agree to or share any responsibility with regard to the content and information that appears within these articles.
All articles, information, content, image, etc. that have been published in the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University is the copyright of the Journal of Fine and Appllied Arts of Khon Kaen University. Any person or organization who wishes to distribute all or parts of the articles for further dissemination or other usage must first receive permission from the Journal of Fine and Applied Arts of Khon Kaen University before proceeding to do so.
References
กรมศิลปากร. (2557). ประเพณีเนื่องในการเกิดและเลี้ยงลูก. กรุงเทพฯ : กระทรวงวัฒนธรรม.
กระทรวงวัฒนธรรม. (2559). สีไทยโทน เสน่ห์ไทยเพิ่มมูลค่าธุรกิจ. กรุงเทพฯ : ศูนย์บันดาลไทย.
กาญจนา วิชญาปกรณ์. (2554). พลายแก้วบวชเณร : ภาพสะท้อนพุทธศาสนาแบบชาวบ้าน. พิษณุโลก : คณะมนุษยศาสตร์ มหาวิทยาลัยนเรศวร.
จริยา โพธิรัตน์ และคณะ. (2557). วรรณกรรมเรื่องทวิภพ. กรุงเทพฯ : มหาวิทยาลัยราชภัฏสวนสุนันทา.
ชาติชาย อนุกูล. (2552). วัฒนธรรมการใช้สีในสังคมไทย. ลพบุรี : คณะมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ มหาวิทยาลัยราชภัฏเทพสตรี.
ทองใบ แท่นมณี. (2563). สุนทรภู่กับการเล่นแร่แปรธาตุ เหล็กไหล พระปรอท พระธาตุ และยาอายุวัฒนะ. กรุงเทพฯ : ศิลปวัฒนธรรม.
ธัญนันท์ วีระกุล. (2551). ไม้มงคล. กรุงเทพฯ : อมรินทร์พริ้นติ้งแอนด์พับลิชชิ่ง.
ประทีป ชุมพล. (2553). ความเหมือนในความต่าง. กรุงเทพฯ : ผู้จัดการ.
ประเสริฐ กาญจนดุล. (2506). ปาฐกถาเรื่องสมเด็จกรมพระยาดำรงราชานุภาพ. กรุงเทพฯ : คุรุสภา.
พัชนะ บุญประดิษฐ์. (2553). คำไทยที่มาจากภาษาบาลีและภาษาสันสกฤต. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน.
ราม วัชรประดิษฐ์. (2533). สัมฤทธิ์. กรุงเทพฯ: ข่าวสด.
วิชาภรณ์ แสงมณี. (2554). ม้าเจ็ดหมู่หรือเจ็ดตระกูล. กรุงเทพฯ: ศิลปะไทย.
ศันสนีย์ วีระศิลป์ชัย. (2554). สี่แผ่นดิน กับเรื่องจริงในราชสำนักสยาม. กรุงเทพฯ: มติชน.
ศันสนีย์ วีระศิลป์ชัย. (2558). พระองค์เจ้าเฉิดโฉม เจ้านายสตรีล้ำสมัยกับอิสระชั่วคราว. กรุงเทพฯ : ศิลปวัฒนธรรม.
ศุภมาส เอ่งฉ้วน. (2543). คำเรียกสีและมโนทัศน์เรื่องสีของคนไทยสมัยสุโขทัยและสมัยปัจจุบัน. วิทยานิพนธ์ปริญญาอักษรศาสตรมหาบัณฑิต สาขาภาษาศาสตร์ บัณฑิตวิทยาลัย จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
ศูนย์เครือข่ายวิจัยและพัฒนาด้านการปรับปรุงพันธุ์สัตว์. (2559). สีหมอก ลูกผสมไก่ดำ น่าเลี้ยง-โตเร็ว-เนื้ออร่อย. กรุงเทพฯ : คมชัดลึก.
สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ เจ้าฟ้ากรมพระยานริศรานุวัดติวงศ์. (2506). บันทึกเรื่องความรู้ต่างๆ. กรุงเทพฯ : ไทยวัฒนาพานิช.
สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. (2553). สีดำ. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสภา.
สำนักพิมพ์มติชน. (2547). พจนานุกรมฉบับมติชน. กรุงเทพฯ: มติชน.
สุทัศน์ ยกส้าน. (2551). หมากกับมะเร็งปาก. กรุงเทพฯ : ผู้จัดการ.
สุมาลี วีระวงศ์. (2537). ลับคมภาษา เบญจรงค์ห้าสี. สารคดี, 10(118), 26.
สุรศักดิ์ เจริญวงศ์. (2559). สีโบราณของไทย. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 3(2), 34-35.