สถาปัตยกรรมเมืองเก่าสงขลาสู่การเล่าเรื่องบนผืนผ้า : กระบวนการบูรณาการความรู้ด้านการเล่าเรื่องสู่การสร้างคุณค่ามรดกทางวัฒนธรรมและการออกแบบอย่างยั่งยืน

Main Article Content

ติณณา อุดม
และคณะ

บทคัดย่อ

งานวิจัยครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อวิจัยและพัฒนากระบวนการออกแบบลายผ้าเพื่อสร้างคุณค่ามรดกทางวัฒนธรรมด้วยแนวคิดการเล่าเรื่อง เพื่อเสนอแบบจำลองการบูรณาการการออกแบบลายผ้าและการเล่าเรื่องสู่การสร้างคุณค่ามรดกทางวัฒนธรรมผ่านสินค้าของพื้นที่ศึกษา และเพื่อประเมินความเป็นอัตลักษณ์และความพึงพอใจเกี่ยวกับลวดลายผ้าและผลิตภัณฑ์ของที่ระลึก โดยการประเมินผลความเหมาะสมของลวดลาย และรูปแบบของผลิตภัณฑ์จากผู้เชี่ยวชาญด้านการออกแบบ คนในพื้นที่ย่านเมืองเก่าสงขลา กลุ่มเป้าหมายโดยใช้เครื่องมือแบบสอบถามและการสัมภาษณ์


ผลการศึกษาพบว่า ลวดลายผ้ามีระดับการประเมินความพึงพอใจในการออกแบบ ภาพรวมมีค่าเฉลี่ย 4.19 และการประเมินความพึงพอใจต่อผลิตภัณฑ์ของที่ระลึก พึงพอใจมากที่สุดเป็นลำดับที่ 1 มีค่าเฉลี่ย 4.53 คือเสื้อผ้า รองลงมาคือ หมวกมีค่าเฉลี่ย 4.40 และกระเป๋ามีค่าเฉลี่ย 4.23 ตามลำดับ โดยการออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกผู้วิจัยจึงวางแนวทางในการออกแบบผลิตภัณฑ์ของที่ระลึกเพื่อจำหน่ายและต้องมีความงามควบคู่กับการสอดแทรกเนื้อหาในเรื่องราวสถาปัตยกรรมย่านเมืองเก่าคือ เป็นของที่ระลึกตัวแทนสงขลา เพื่อมีส่วนช่วยในการปลูกฝังจิตสำนึกเรื่องการเห็นคุณค่าทางวัฒนธรรมไทย เพื่อเป็นส่วนหนึ่งในการสืบสานวัฒนธรรมไทยให้ยั่งยืน แต่ในขณะเดียวกันก็มีความทันสมัย มีการใช้งานตอบรับกับความต้องการของตลาดในยุคปัจจุบัน ทั้งยังต้องตอบรับกับกรรมวิธีการผลิตสมัยใหม่ และสามารถผลิตได้ในท้องถิ่น

Article Details

รูปแบบการอ้างอิง
อุดม ต., & และคณะ. (2023). สถาปัตยกรรมเมืองเก่าสงขลาสู่การเล่าเรื่องบนผืนผ้า : กระบวนการบูรณาการความรู้ด้านการเล่าเรื่องสู่การสร้างคุณค่ามรดกทางวัฒนธรรมและการออกแบบอย่างยั่งยืน . วารสารกระแสวัฒนธรรม, 24(45), 44–56. สืบค้น จาก https://so02.tci-thaijo.org/index.php/cultural_approach/article/view/259962
ประเภทบทความ
Research Article

เอกสารอ้างอิง

Inkong, P. (2019). Cultural Product Design Concept Style Analysis. Unlimited Printing.

Keawpan, T., Itsaranuwat, S. & Plangnok, J. (2020). Principles and Concepts in Product Design. Journal of Humanities and Social Sciences Surin Rajabhat University, 22(2), 161-182.

Lertcharnrit, T. (2011). The Creative Cultural Resource Management. Princess Maha Chakri Sirindhorn Anthropology Centre (Public Organisation).

National Institute of Thai Wisdom and Education (NITWE). (1999). Concepts and Case Studies of Guidelines for Promoting Wisdom in Foreign Countries. T.P. Print Company Limited.

Office of Natural Resources and Environmental Policy and Planning (ONEP). (2021). Old Community. Bangkok.

Phanadamrong, E. (2016). Storytelling. Siriraj Medical Bulletin, 9(3), 194–196.

Pichayasoonthorn, P. (2013). Foundation of Design. Chulalongkorn University,

Rattana, E. (2019). Thailand Cultural Heritage of Movies Registered as National Films Heritage. Thammasat University.

Sariya, P. (2006). Decorative Design. Odean Store.

Sopakanee, B. (2020). Development of Souvenir-Jewelry Product From Cultural Capital By Conjoint Analysis Technique. Srinakharinwirot University.

Srimarat, T. (2015). Cultural Identity and Commodification: A Case Study of Ping Nakara Boutique Hotel and Spa, Chiang Mai. Chiang Mai University.

Sriton, A. & Tularuk, U. (2021). Sacred Water and Cultural Communication of Phu Wiang Mountain Community,Wiang Kao, Khon Kaen. The 22nd National Graduate Research Conference, Khon Kaen University.

Tantiset, K. (2014). The Commodification of the Candle Festival of Ubonratchathani. Journal of Interdisciplinary Research: Graduate Studies, 3(1), 137-150.

Thanapornpun, R. (2006). Investigate Arts, Reinforce Sciences, Create Creations. Mr.Copy.