ผลการจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับที่มีต่อความสามารถทางการพูดสื่อสารภาษาจีนเพื่อการสอนสำหรับนักศึกษาครู
คำสำคัญ:
ความสามารถทางการพูดสื่อสารภาษาจีนเพื่อการสอน การจัดกิจกรรมการเรียนรู้โดยภาระงานเป็นฐาน การให้ข้อมูลย้อนกลับ นักศึกษาครูบทคัดย่อ
การดำเนินการวิจัยนี้มีวัตถุประสงค์ 1) เพื่อเปรียบเทียบความสามารถทางการพูดสื่อสารภาษาจีนเพื่อการสอนก่อนและหลังการศึกษาการใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับ และ 2) เพื่อศึกษาความคิดเห็นของผู้เรียนต่อการใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับ กลุ่มตัวอย่างในงานวิจัย คือ นักศึกษาปริญญาตรี หลักสูตรศึกษาศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาการสอนภาษาจีน ที่ศึกษาในรายวิชาไวยากรณ์ภาษาจีน จำนวน 18 คน เลือกโดยวิธีการเจาะจง (Purposive sampling) เครื่องมือที่ใช้ในการทดลอง ได้แก่ การใช้กิจกรรมการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับ เครื่องมือที่ใช้ในการเก็บรวบรวมข้อมูล ได้แก่ 1) แบบทดสอบความสามารถทางการพูดสื่อสารภาษาจีนเพื่อการสอน และเกณฑ์การให้คะแนนแบบรูบริค และ 2) แบบประเมินความคิดเห็นที่มีต่อการจัดการเรียนรู้ตามแนวคิดการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับ ดำเนินการวิเคราะห์ข้อมูลเชิงคุณภาพโดยการวิเคราะห์เนื้อหา (Content Analysis) และวิเคราะห์เชิงปริมาณโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา และสถิติทดสอบ Wilcoxon signed – rank test
ผลการวิจัยพบว่า 1) ความสามารถทางการพูดสื่อสารภาษาจีนเพื่อการสอน หลังจากการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับสูงกว่าก่อนการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 และเมื่อวิเคราะห์รายองค์ประกอบ พบว่า ความสามารถในการออกเสียง มีคะแนนหลังการทดลองสูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .05 ความสามารถในการใช้ไวยากรณ์ ความสามารถในการใช้คำศัพท์ และความคล่องแคล่วและการใช้ภาษาในการจัดการชั้นเรียน มีคะแนนหลังการทดลองสูงกว่าก่อนทดลองอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับ .01 2) ผลประเมินความคิดเห็นของผู้เรียนต่อการจัดการเรียนรู้โดยใช้ภาระงานเป็นฐานร่วมกับการให้ข้อมูลย้อนกลับอยู่ในระดับมากที่สุดในทุกด้าน
เอกสารอ้างอิง
โชติวัน แย้มขยาย. (2566). การพัฒนาหลักสูตรอบรมเชิงปฏิบัติการเพื่อส่งเสริมความสามารถการออกแบบการเรียนรู้เชิงรุกตามแนวคิดการเรียนรู้โดยใช้ความท้าทายเป็นฐานร่วมกับแนวคิดเกมมิฟิเคชัน สำหรับนักศึกษาวิชาชีพครู. วารสารปัญญาภิวัฒน์, 15(3), 253-272.
ชลลดา เชิดโฉม, ทิมทอง นาถจำนง, และ Yifei Fan. (2565). การพัฒนาความสามารถการใช้ภาษาจีนโดยการจัดการเรียนรู้แบบเพื่อนช่วยเพื่อนสำหรับนักศึกษาสถาบันอุดมศึกษาเอกชน. วารสารมหาวิทยาลัยราชภัฏธนบุรี, 16(2), 43-56.
ณัฏฐธิดา เขมาภิรักษ์, ฉัตรศิริ ปิยะพิมลสิทธิ์, และ สรียา โชติธรรม. (2565). การประเมินเพื่อการเรียนรู้ทักษะการพูดภาษาจีนโดยการจัดการเรียนรู้แบบเน้นภาระงาน ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 2. วารสารศึกษาศาสตร์ มสธ., 15(2), 225-239.
ธวรรณรัตน์ นาคเครือ. (2567). การพัฒนาความสามารถในการสื่อสารทางวิทยาศาสตร์ของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาชั้นปีที่ 5 ด้วยการจัดการเรียนรู้แบบให้ข้อมูลย้อนกลับร่วมกับการจัดการเรียนรู้ด้วยห้องเรียนเสมือนจริง. วารสารวิชาการและวิจัยสังคมศาสตร์, 19(2), 155-172.
ธีรพงศ์ แก้วมณี และ วรรณา เหล่าเขตกิจ. (2567). วิจัยสํารวจสภาพปัญหาและคุณภาพด้านครูผู้สอนภาษาจีนโรงเรียนประถมศึกษาในประเทศไทย สังกัดสํานักงานคณะกรรมการการศึกษาขั้นพื้นฐาน. วารสารมนุษยศาสตร์และสังคมศาสตร์ปริทัศน์ มหาวิทยาลัยราชภัฏลําปาง, 12(1), 59-75.
นรินทชัย ฮะภูริวัฒน์. (2555). การพัฒนารูปแบบการเรียนการสอนภาษาจีนตามแนวคิดการเรียนรู้แบบเน้นงานปฏิบัติโดยใช้เทคนิคการจำอักษรจีนแบบเชื่อมโยง เพื่อเสริมสร้างความสามารถในการอ่านของนักศึกษาปริญญาตรี [วิทยานิพนธดุษฎีบัณฑิต, จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย]. Chulalongkorn University Intellectual Repository (CUIR). http://cuir.car.chula.ac.th/handle/123456789/36160
บัณศิกาญจ ตั้งภากรณ์. (2565). การพัฒนาความสามารถทางการพูดภาษาจีนของนักเรียนระดับมัธยมศึกษาตอนปลายในจังหวัดลำปาง ด้วยรูปแบบการสอนตามหลักภาษาศาสตร์เชิงประสาทวิทยา. วารสารมหาวิทยาลัยศิลปากร, 42(3), 53-66.
ปิยนาถ ปิยสาธิต. (2464). การวิเคราะห์ความต้องการบุคลากรที่มีความสามารถทางด้านภาษาจีนในตลาดแรงงานไทยผ่านสื่อสารสนเทศออนไลน์. วารสารบรรณศาสตร์ มศว, 14(2), 35-47.
ประสบพร ต้นโพธิ์ และ วิชดา โยชิดะ. (2567). การพัฒนาการจัดกิจกรรมการเรียนรู้แบบเน้นภาระงานเป็นฐานเพื่อส่งเสริมทักษะการพูดของนักเรียนชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 5. วารสารสังคมศาสตร์เพื่อการพัฒนาท้องถิ่น มหาวิทยาลัยราชภัฏมหาสารคาม, 8(2), 302-312.
สำนักงานบริหารการมัธยมศึกษาตอนปลาย สพฐ. (ม.ป.ป.). แนวทางการจัดการเรียนรู้ในศตวรรษที่ 21. https://webs.rmutl.ac.th/assets/upload/files/2016/09/20160908101755_51855.pdf
สกลรัชต์ แก้วดี. (2561). เปิดประเด็น: การพัฒนาผู้เรียนด้วยการประเมินเพื่อการเรียนรู้. วารสารครุศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย, 46(2), 394-409.
สง่า วงค์ไชย. (2564). การพัฒนาคุณภาพงานเขียนโดยการให้ข้อมูลย้อนกลับ: กรณีศึกษาแบบทดสอบอัตนัยระดับชาติ. วารสารบัณฑิตศึกษา, 18(80), 1-14.
Cambridge International Education. (n.d.). Getting started with Assessment for Learning. https://cambridge-community.org.uk/professional-development/gswafl/index.html
Canale, M., & Swain, M. (1980). Theoretical bases of com-municative approaches to second language teaching and testing. Applied linguistics, 1(1), 1-47.
Ellis, R. (2003). Task-based language learning and teaching. Oxford University Press.
Ellis, R., Skehan, P., Li, S., Shintani, N., & Lambert, C. (2020). Task-based language teaching: Theory and practice. Cambridge University Press.
Jones, V., Jones, L., & Toshalis, E. (2021). Comprehensive classroom management: Creating communities of support and solving problems (12th ed.). Pearson.
Lertcharoenwanich, P. & Soontornwipast, K. (2024). The Effects of Flipped Learning integrated with Role-play on EFL Business English Undergraduates’ Oral Communication Performance. PASAA, 68(1), 408-439.
Li, S. (2018). Corrective feedback in L2 speech production. The TESOL encyclopedia of English language teaching, 1-9.
Liu, X. (2010). New Practical Chinese Reader (2nd ed.). Beijing Language and Culture University Press.
Long, M. (2015). Second language acquisition and task-based language teaching. John Wiley and Sons.
Lu, R., Goodale, T. A., & Guo, Y. (2014). Impact of videoconference with native English speakers on Chinese EFL learners’ oral competence and self-confidence. Open Journal of Social Sciences, 2(2), 54-60.
Marzano, R. J., & Marzano, J. S. (2003). The key to classroom management. Educational leadership, 61(1), 6-13.
Nunan, D. (2004). Task-Based Language Teaching. Cambridge University Press.
Sackstein, S. (2017). Peer feedback in the classroom: Empowering students to be the experts. ASCD.
Saleh, S. E. (2013). Understanding communicative competence. University Bulletin, 3(15), 101-110.
Sarıçoban, A. (2005). Classroom management skills of the language teachers. Journal of Language and Linguistic Studies, 1(1), 1-11.
Shavelson, R. J. and P. Stern. (1981). Research on teachers’ pedagogical thoughts, judgements, decisions and behaviour. Review of Educational Research, 51, 4.
Skehan, P. (1998). A Cognitive Approach to Language Learning. Oxford University Press.
Willis, J. (1996). A Framework for Task-Based Learning. Addison Wesley Longman Limited.
Willis, D., & Willis, J. (2007). Doing Task-based Teaching. Oxford University Press.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
บทความใน “วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน” เป็นทรรศนะของผู้เขียนโดยเฉพาะ กองบรรณาธิการไม่มีส่วนในความคิดเห็นในข้อเขียนเหล่านั้น
