大乘中观思想的文献计量统计与分析
คำสำคัญ:
大乘佛教, 龙树, 中观, 唯识, 自性บทคัดย่อ
中观学派是印度大乘佛教主要派别之一，由于宣扬龙树（Nāgārjuna）的中观之道而得名。中观理论最早的阐述者和奠基人是2～3世纪的龙树和他的弟子提婆。著名的大乘佛教论师，在印度佛教史上被誉为“第二代释迦”， 中观作为一个学派，大约活跃于公元一五〇年至二五〇年之间，而中观今学总体上可被归入反本质主义，它虽然否认恒常独立的自性本质，在世俗上却承认因缘生灭的假有，使人难以理解。本文通过定量的方式，采用文献计量法对知网关于“大乘中观”的文章进行计量统计与分析，通过分析词汇频率以及对前人相关研究的解读，研究发现中观思想的发展走向、对现代社会的影响以及在现代的含义。
เอกสารอ้างอิง
班班多杰. "从传统向现代转换的典型范例——评《藏传佛教学衔授予办法(试行)》的颁布." 中国宗教 7(2015):2.
陈蓓洁. "海德格尔与大乘中观思想:在"无"之思中相遇." 云南大学学报：社会科学版 10.5(2011):8.
李振纲. "论僧肇的大乘中观般若学思想." 哲学研究 (2003).
齐普夫定律(Zipf's Law)." 晋图学刊 1(2004):1.
释印顺 & Ven, Y. S., 中国禅宗史 [Sejarah Zen China]." Taipei: Zhengwen chubanshe (1988).
松本史朗, 肖平, and 杨金萍. 缘起与空:如来藏思想批判——宗教学译丛. 中国人民大学出版社, 2006.
梶山雄一（1970）. 《中观思想の研究》. 春秋社.
Dreyfus, G. (2003)Dreyfus, G. (2003). The Sound of Two Hands Clapping. University of California Press.
Jan Westerhoff（2009，Westerhoff, J. (2009). Nāgārjuna's Madhyamaka. Oxford University Press.
Lotka，1926Lotka, A. J. (1926). The frequency distribution of scientific productivity. Journal of the Washington academy of sciences, 16(12), 317-323.
Lutz et al.（2007）Lutz, A., et al. (2007). Neural correlates of conscious self-regulation of emotion. Journal of Neuroscience, 27(14), 3743-3752.
Mark Siderits（2003）Siderits, M. (2003). Personal Identity and Buddhist Philosophy. Ashgate.
Siderits, Mark . Buddhism as Philosophy. 2007.
Vickery, B. C. (1948). Bradford's law of scattering. Journal of documentation, 4(3), 198-203
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2025 วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
บทความใน “วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน” เป็นทรรศนะของผู้เขียนโดยเฉพาะ กองบรรณาธิการไม่มีส่วนในความคิดเห็นในข้อเขียนเหล่านั้น
