การประเมินหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีนธุรกิจ (ฉบับปรับปรุง) พุทธศักราช 2560
THE CURRICULUM EVALUATION ON BACHELOR OF ARTS PROGRAM IN BUSINESS CHINESE (REVISED CURRICULUM, 2017)
คำสำคัญ:
หลักสูตร, นักศึกษา, ผู้สำเร็จการศึกษา, ผู้บังคับบัญชาของบัณฑิต, อาจารย์ผู้สอนบทคัดย่อ
การวิจัยประเมินหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีนธุรกิจ หลักสูตรปรับปรุง พุทธศักราช 2560 มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) เพื่อวิเคราะห์หลักสูตรและประเมินคุณภาพการจัดการศึกษาหลักสูตร ในบริบท (Content) ได้แก่ วัตถุประสงค์ของหลักสูตร โครงสร้างและเนื้อหาของหลักสูตร 2) เพื่อประเมินปัจจัยนำเข้าของหลักสูตร (Input) ได้แก่ อาจารย์ผู้สอน นักศึกษา และปัจจัยสนับสนุนการเรียนการสอน 3) เพื่อประเมินกระบวนการบริหารหลักสูตร และการจัดการเรียนการสอนของหลักสูตร (Process) ได้แก่ กิจกรรมการเรียนการสอน การวัดและประเมินผลการเรียน 4) เพื่อประเมินผลลัพธ์ของหลักสูตร (Outcome) ได้แก่ คุณภาพของบัณฑิต
ประชากรของการวิจัยประเมินหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีนธุรกิจ หลักสูตรปรับปรุงพุทธศักราช 2560 ประกอบด้วย อาจารย์ประจำหลักสูตรและอาจารย์ผู้สอนรายวิชาในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีนธุรกิจ จำนวน 10 คน บัณฑิตปีการศึกษา 2562 จำนวน 41 คน นักศึกษาชั้นปีที่2 และชั้นปีที่3 ในหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีนธุรกิจ จำนวน 191 คน และผู้ใช้บัณฑิต จำนวน 40 คน เครื่องมือที่ใช้เก็บข้อมูลคือ แบบสอบถามความคิดเห็นของอาจารย์ประจำหลักสูตรและอาจารย์ผู้สอน แบบสอบถามความคิดเห็นของบัณฑิต แบบสอบถามความคิดเห็นของนักศึกษา และแบบสอบถามความคิดเห็นของผู้ใช้บัณฑิต
ผลการการวิจัย
- 1. ผลการประเมินความพึงพอใจของผู้ใช้บัณฑิตใน 6 ด้าน ได้แก่ ด้านคุณธรรมและจริยธรรม ด้านความรู้ ด้านทักษะทางปัญญา ด้านทักษะความสัมพันธ์ระหว่างบุคคลและความรับผิดชอบ ด้านทักษะการวิเคราะห์เชิงตัวเลข การสื่อสารและการใช้เทคโนโลยีสารสนเทศ ด้านทักษะวิชาชีพ มีความคิดเห็นเฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีความเห็นว่าจุดเด่นของบัณฑิต ได้แก่ มีจิตอาสา ตั้งใจทำงานด้วยความเต็มใจ แสวงหาความรู้ใหม่ด้านภาษาจีนธุรกิจ มีความรอบรู้ด้านภาษาจีนธุรกิจ อ่อนน้อมถ่อมตน ขยันขันแข็ง และแสวงหาความก้าวหน้าในหน้าที่การงานจุดที่ควรพัฒนา คือ ทักษะคอมพิวเตอร์ยังต้องพัฒนาให้มากกว่าที่เป็น ต้องเพิ่มเติมความรู้เกี่ยวกับภาษาจีนในวิชาชีพ ต้องฝึกทักษะการใช้โปรแกรมคอมพิวเตอร์ที่สอดคล้องกับสถานการณ์ Covid-19 เช่น โปรแกรม Microsoft Teams, ZOOM , Google Meet , Webex เป็นต้น
- ผลการประเมินความคิดเห็นหรือพึงพอใจของบัณฑิต ต่อการจัดการเรียนการสอนในรายวิชาของหลักสูตร ประกอบด้วยรายวิชาเอกบังคับและเอกเลือก มีความคิดเห็นเฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และมีความคิดเห็นต่อการจัดการเรียนการสอนในรายวิชาศึกษาทั่วไป อยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีความคิดเห็นควรมีการปรับปรุงเนื้อหาในบางรายวิชาให้มีความทันสมัยเพิ่มมากขึ้น ควรเพิ่มรายวิชาที่เน้นในแต่ละสาขาอาชีพ เพื่อความเหมาะสมในการเรียนการสอนยิ่งขึ้น ควรมีโครงการเสริมสร้างความรู้และทักษะด้านการทำงานที่จำเป็นให้แก่นักศึกษา ควรเพิ่มเติมรายวิชาที่สามารถนำไปใช้ในการทำงานได้จริง เช่น ภาษาจีนในสำนักงาน ให้ความสำคัญกับรายวิชาสหกิจศึกษามากขึ้น เพื่อให้สอดคล้องกับการทำงานจริง ควรมีรายวิชาที่ตามสมัยนิยมมากขึ้น เช่น เศรษฐกิจดิจิทัล จะช่วยให้ก้าวทันโลกยุคปัจจุบันมากขึ้น อยากให้มีตัดรายวิชาแกนภาษาอังกฤษออกจากหลักสูตร อยากให้มีตัดรายวิชาโทออกไปจากหลักสูตร เพื่อความมีประสิทธิภาพในการศึกษารายวิชาภาษาจีนธุรกิจ ควรปรับปรุงเนื้อหาบางรายวิชาให้ทันสมัย นำไปใช้ในการประกอบอาชีพได้
- ผลการประเมินความคิดเห็นของอาจารย์ผู้สอน ต่อการจัดการเรียนการสอนของหลักสูตร มีค่าเฉลี่ยโดยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด โดยมีความคิดเห็นควรมีการปรับปรุงเนื้อหาในบางรายวิชาให้มีความทันสมัยเพิ่มมากขึ้น ควรมีการเพิ่มหรือตัดทอนบางรายวิชา เพื่อความเหมาะสมในการเรียนการสอนยิ่งขึ้น ควรมีการเพิ่มรายวิชาด้านธุรกิจให้มากขึ้น เพื่อรองรับตลาดการค้าในปัจจุบัน ควรเพิ่มรายวิชาด้านเศรษฐกิจที่เหมาะสมกับยุคปัจจุบัน เช่น เศรษฐกิจดิจิทัล
4. ผลการประเมินความคิดเห็นของนักศึกษา ต่อการจัดการเรียนการสอนรายวิชาในหลักสูตร ประกอบด้วยรายวิชาเอกบังคับและเอกเลือก มีความคิดเห็นเฉลี่ยรวมอยู่ในระดับมากที่สุด และมีความคิดเห็นต่อการจัดการเรียนการสอนในรายวิชาศึกษาทั่วไป อยู่ในระดับมาก โดยมีความคิดเห็นควรมีการเพิ่มหรือตัดทอนบางรายวิชา เพื่อความเหมาะสมในการเรียนการสอนยิ่งขึ้น ควรเพิ่มรายวิชาทางด้านวิชาชีพ ควรตัดทอนรายวิชาโท ควรตัดทอนรายวิชาแกนภาษาอังกฤษ
เอกสารอ้างอิง
กาญจนา คุณารักษ์. (2543) หลักสูตรและการพัฒนา .นครปฐม: โครงการส่งเสริมการผลิตตำราและเอกสารการสอนคณะศึกษาศาสตร์ มหาวิทยาลัยศิลปากร.
กาญจนา มณีแสง.(2541) การประเมินหลักสูตรการศึกษาบัณฑิตของมหาวิทยาลัยบูรพา รายงานวิจัยภาควิชาวิจัยและวัดผลการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์, มหาวิทยาลัยบูรพา.
กระทรวงศึกษาธิการ. (2548) สำนักงานมาตรฐานและประเมินผลอุดมศึกษา.เกณฑ์มาตรฐาน หลักสูตร
อุดมศึกษา พ.ศ.2548 กระทรวงศึกษาธิการ.กรุงเทพมหานคร : สำนักงานคณะกรรมการการอุดมศึกษา
จรัสศรี จิรภาส. (2548) การประเมินหลักสูตรศิลปศาสตรบัณฑิต สาขาวิชาภาษาจีน ฉบับปรับปรุง พ.ศ.2544 สำนักพัฒนาวิชาการ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
จิรศักดิ์ สุรังคพิพรรธน์. (2540) การพัฒนาแบบการประเมินหลักสูตรระดับปริญญาตรี สถาบันเทคโนโลยีราชมงคล. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท,จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย.
บุญชม ศรีสะอาด. (2546) การพัฒนาหลักสูตรและการวิจัยเกี่ยวกับหลักสูตร.กรุงเทพฯ: สุวีรยาสาส์น
รัตนา ทิมเมือง.(2551) การประเมินหลักสูตรประกาศนียบัตรบัณฑิต สาขาวิชาการสื่อสารสุขภาพ พุทธศักราช 2551 บัณฑิตวิทยาลัย มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
รุจิร์ ภู่สาระ. (2545) การพัฒนาหลักสูตร : แนวปฏิรูปการศึกษา. กรุงเทพฯ : บริษัทบุ๊ค พอยท์ จำกัด.
วสันต์ ทองไทย. (2551) การประเมินหลักสูตรจากทฤษฎีสู่ปฏิบัติ. สาขาวิจัยและประเมินผลการศึกษา ภาควิชาการศึกษา คณะศึกษาศาสตร์,มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์.[ออนไลน์]แหล่งที่มา : http://www.doed.edu.ku.ac.th/article/eva_curri.pdf. 16 เมษายน 2554
วรนุช จิตต์เจียรนัย.(2546) การประเมินหลักสูตรประกาศนียบัตรวิชาชีพ.ประเภทวิชาศิลปกรรม พุทธศักราช 2538 ที่ใช้ในวิทยาลัยอาชีวศึกษาภาคตะวันออก สังกัดกรมอาชีวศึกษา. วิทยานิพนธ์ปริญญาโท,มหาวิทยาลัยบูรพา
วิชัย วงษ์ใหญ่.(2537) กระบวนการพัฒนาหลักสูตรและการเรียนการสอนภาคปฏิบัติ.สุวีริยาสาส์น: กรุงเทพฯ.
สุนีย์ ภู่พันธ์. (2546) แนวคิดพื้นฐานการสร้างและการพัฒนาหลักสูตร. เชียงใหม่ : เชียงใหม่โรงพิมพ์แสงศิลป์.
อุไรพรรณ เจนวาณิชยานนท์. วุฒิพงษ์ ทองก้อน. สิริสรณ์ ทิพทวี. (2546) การประเมินหลักสูตรหมวดวิชาศึกษาทั่วไป มหาวิทยาหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ พ.ศ.2546 สำนักพิมพ์ มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ.
ดาวน์โหลด
เผยแพร่แล้ว
รูปแบบการอ้างอิง
ฉบับ
ประเภทบทความ
สัญญาอนุญาต
ลิขสิทธิ์ (c) 2022 วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ

อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
บทความที่ได้รับการตีพิมพ์เป็นลิขสิทธิ์ของวารสารภาษาและวัฒนธรรมจีน มหาวิทยาลัยหัวเฉียวเฉลิมพระเกียรติ
บทความใน “วารสารวิชาการภาษาและวัฒนธรรมจีน” เป็นทรรศนะของผู้เขียนโดยเฉพาะ กองบรรณาธิการไม่มีส่วนในความคิดเห็นในข้อเขียนเหล่านั้น
